Του Παναγιώτη Λαφαζάνη
Η καταδίκη μου σε 18 μήνες φυλακή με τριετή αναστολή, ενώ ακολουθούν άλλες δύο παρόμοιες δίκες σε βάρος μου, μαζί και η καταδίκη των συναγωνιστών μου Αντ. Μαυρομμάτη και των αδελφών Λεωνίδα και Ηλία Παπαδόπουλων, είναι προφανές ότι δεν συνιστούν προσωπικές υποθέσεις και ούτε φαίνεται ότι θα είναι απλώς μια «κακή» στιγμή για το βάρβαρο καθεστώς με το σαρδόνιο χαμόγελο ευτυχίας.
Τόσο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η οποία αδίστακτα και με φανατισμό προώθησε το 2017-2018 τις δικαστικές διώξεις μας όσο και η κυβέρνηση Μητσοτάκη ταλαντεύονταν για το τι θα πράξουν με εμάς επί πέντε πλέον χρόνια και γι’ αυτό μας ταλαιπωρούσαν, αναβάλλοντας διαρκώς, παρά τη θέληση μας, τις προγραμματισμένες δίκες.
Φαίνεται ότι τώρα ο κύβος ερρίφθη. Η κυβέρνηση αποφάσισε, αξιοποιώντας και την «κοινωνική αφασία», να περάσει σε άλλη ποιοτική φάση τον δοσιλογικό αυταρχισμό της σε πολιτικές διώξεις που αρχίζουν να θυμίζουν σκοτεινές άλλες εποχές.
Η καταδίκη μας στέλνει μήνυμα ότι το καθεστώς τάχα δεν καταλαβαίνει από πολιτικό κόστος και ότι είναι έτοιμο να τσακίσει κάθε πραγματική αντίσταση και επίκαιρη πραγματική εναλλακτική ριζοσπαστική πρόταση, η οποία δεν εξαντλείται σε «ουράνιους παραδείσους» σε «αγωνιστικούς περιπάτους» και το πολύ-πολύ σε δυσφημιστικές «μολότωφ».
Είναι, όμως, γελασμένοι. Διότι τα πάντα, όσο και αν δεν φαίνεται, σείονται γύρω τους και κρέμονται στην πραγματικότητα από μια κλωστή. Αυτή η κλωστή σίγουρα θα σπάσει πολύ σύντομα μπροστά στη θυελλώδη οικονομική κρίση που είναι επί θύραις και μπροστά σε βρώμικους Δυτικούς πολέμους που γενικεύονται, φέροντας τον πλανήτη στο χείλος της αβύσσου!
Με τη σκέψη σε ενωτικές παλλαϊκές αντιστασιακές κινήσεις όπως του Γοργοπόταμου, του Πολυτεχνείου, του δημοψηφίσματος του Ιουλίου 2015 που έρχονται με νέα επίκαιρη μορφή, να σκεφτούμε από τώρα πώς θα αποφευχθούν νέοι καιροσκοπισμοί και νέες «προδοσίες».
* Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης είναι επικεφαλής του ΔΗΚΕΑ
