Προεκλογικά ο Σαμαράς υποσχόταν την, σε σύντομο χρονικό διάστημα, ανακήρυξη ΑΟΖ. Αποτέλεσε αυτό σημαντικό όπλο στην προεκλογική φαρέτρα μεταξύ άλλων μεγαλόστομων διακηρύξεων, με κυριότερη την «επαναδιαπραγμάτευση» του μνημονίου που ναυάγησε ένα μόλις δίμηνο μετά τις εκλογές. Η περίπτωση της ΑΟΖ ακολούθησε μια διαφορετική πορεία.
Η αρχική προεκλογική εξαγγελία που εντάθηκε ως φιλολογία τους πρώτους μήνες μετά το καλοκαίρι του 2012, χωρίς αμφιβολία, έχοντας αναγνώσει λανθασμένα κάποιους διεθνείς όρους, αναδιπλώθηκε όπως-όπως μετά το φθινόπωρο, όταν κατέστη φανερό με διάφορους τρόπους πως η υπερδύναμη πέραν του Ατλαντικού δεν επιθυμούσε οποιαδήποτε μονομερή ενέργεια. Στη συνέχεια και ως είδος «γαρνιρίσματος» σε επίσκεψη του Γάλλου πρωθυπουργού Ολάντ στην Ελλάδα, την επόμενη άνοιξη, ο Έλληνας πρωθυπουργός διακηρύσσει τώρα το διαβόητο: «Το ελληνικό φυσικό αέριο είναι ευρωπαϊκό φυσικό αέριο», θέλοντας να γεννήσει νέες φρούδες ελπίδες. Αυτή τη φορά, κι αφού έχει ναυαγήσει η σύντομη μονομερής ανακήρυξη ΑΟΖ, υποβάλλει την ελπίδα πως η Ευρωπαϊκή Ένωση έχοντας να επωφεληθεί από τη συνεκμετάλλευση ή προνομιακή κατανάλωση ελληνικών κοιτασμάτων, θα αναλάβει υπό τη φτερούγα της την προστασία της ελληνικής ΑΟΖ απέναντι στην απειλητική γείτονα Τουρκία.
Η χθεσινή Σύνοδος Κορυφής που έστεψε μάλιστα την ελληνική Προεδρία του προηγούμενου εξαμήνου, επισημοποιεί το ναυάγιο και αυτής της στρατηγικής. Ουδεμία αναφορά στην ΑΟΖ και στα εδώ ζητήματα! Όταν διακηρυσσόταν η νέα αυτή… φαεινή Σαμαρά για «ευρωπαϊκό φυσικό αέριο», σημειώναμε πως «το κοινό στοιχείο στις δύο “στρατηγικές”, πριν και τώρα, είναι ακριβώς η έλλειψη στρατηγικής και η επικράτηση ενός καιροσκοπικού ερασιτεχνισμού που δεν έχει στοιχειωδώς υπολογίσει τα πιθανά σενάρια και τα επόμενα βήματα. Είναι για αυτό, άλλωστε, που τρώει παιδαριώδεις ήττες, και θα συνεχίσει να τρώει στο μέλλον» (Δρόμος, 9/3/2013, Επικίνδυνοι καιροσκοπισμοί). Η πλήρης επιβεβαίωση;
Αντίθετα, ο Σαμαράς εισέπραξε τα εύσημα του Χέρμαν Βαν Ρομπάι και του Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο για την ελληνική Προεδρία της Ε.Ε. και την Ελλάδα. Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, «η ελληνική προεδρία πήρε άριστα και κρίθηκε ως εξαιρετικά επιτυχημένη». Όπως η ελληνική Προεδρία κρίνεται «επιτυχημένη» στα ενεργειακά, ενώ δεν έχει θέσει το παραμικρό για ζητήματα που συνδέονται με φλέγοντα ζωτικά συμφέροντα της χώρας, το ίδιο «επιτυχημένη» είναι και κρίνεται από τους Ευρωπαίους αξιωματούχους η κυβερνητική πολιτική Σαμαρά και για τα οικονομικά της χώρας…
Όχι μόνο δεν επιτεύχθηκε τους έξι αυτούς μήνες το ελάχιστο σχετικά με την ελληνική ΑΟΖ μέσω των ευρωπαϊκών οδών, αλλά αυτοκαταστροφικά επιμένουν οι μνημονιακές κυβερνήσεις Παπανδρέου, Παπαδήμου και Σαμαρά να υποστηρίζουν την γεωενεργειακή πολιτική Ε.Ε. και ΗΠΑ στην περιοχή, κόντρα στη Ρωσία.
Έρχεται, έτσι, η κατάληξη αυτή για την ΑΟΖ και το «ευρωπαϊκό φυσικό αέριο» να επιβεβαιώσει ότι, όχι μόνο οι προεκλογικές διακηρύξεις αλλά και οι όλοι «σχεδιασμοί» των κυβερνήσεων αυτών στερούνται στοιχειώδους στρατηγικής αντίληψης και πρόβλεψης (έστω στο πλαίσιο της δικής τους εθελοδουλείας) αποτελώντας ποταπούς καιροσκοπισμούς, καταστροφικούς σε συνθήκες ήδη βαθιάς κρίσης που δεν βγάζουν πουθενά αλλού πέρα από ένα μίζερο μεροδούλι-μεροφάι και χοντρό δούλεμα της ελληνικής κοινωνίας με ημερομηνία λήξης μερικών μηνών…
