Για τα… 66,6 διηγήματα του Ανδρέα-Μάριου Σουσουρή που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Στοχαστής
Στις Ιστορίες του Χαράματος ο Ανδρέας-Μάριος Σουσουρής έρχεται απογυμνωμένος από τα τερτίπια του λόγου να αποδείξει πως το λίγο είναι πιο πολύ. Οι αλήθειες της ζωής, σημαντικές μέσα στην ασημαντότητά τους ή ασήμαντες μέσα στη σημαντικότητά τους, παρουσιάζονται σε αυτό το σύντομο οδοιπορικό από περήφανα διηγήματα που δεν φοβούνται τον κατάπτυστο εαυτό τους…
Μια χούφτα βλάσφημες ιστορίες, με τις λέξεις και τα λόγια μετρημένα, αμετακίνητα, ασάλευτα να υπονοούν το οφθαλμοφανές, αλλά και το ακαθόριστο, το υπερβατικό.
Η ζωή, ο θάνατος, η αγάπη, η κατάντια του έρωτα, η εξουσία, η υποταγή, ο Θεός, ο διάβολος, όλα και τίποτα παρελαύνουν στις μικρές αυτές ιστορίες από τη σοδειά του χαράματος και αφορούν όλους εκείνους που συστηματικά ξενυχτάνε με μοναδική παρέα τις βασανιστικές τους σκέψεις…
Ο Ανδρέας-Μάριος Σουσουρής γεννήθηκε το 1981 στον Βόλο. Σπούδασε Σενάριο, Σκηνοθεσία και Δημιουργική Γραφή στη Θεσσαλονίκη. Οι Ιστορίες του Χαράματος από τις Εκδόσεις Στοχαστής, είναι το δεύτερο ολοκληρωμένο του έργο. Το πρώτο, υπό τον τίτλο Διαβάτες της Σκιάς, εκδόθηκε τον Δεκέμβριο του 2014, από τις Εκδόσεις Momentum.
Δείγμα γραφής
«Υπήρξα νομοταγής και φιλήσυχος, έντιμος και άριστος πατριώτης. Το κύρος του επαγγέλματός μου μού πρόσφερε την ταμπέλα του άξιου, η φήμη της οικογένειάς μου, με ρίζωσε στην καλή κοινωνία. Έμαθα απέξω τα πρέποντα, έμαθα ν’ αποφεύγω τα λάθη. Ο καθρέφτης μου στην κάμαρα υπήρξε αστιγμάτιστος, το στρώμα στη ράχη μου υπήρξε από πέτρα. Έμαθα να Σ’ Αγαπώ από συνήθεια, να τιμώ εσένα και τα παιδιά μας. Η συμφωνία των δικών μας ανέμπνευστη, οφείλουμε επιτέλους να το παραδεχτούμε. Είναι ένας ωραίος τρόπος να πετάξει κανείς τη ζωή του, πλάι σε μια γυναίκα έτοιμη να πετάξει κι αυτή τη ζωή της. Πόσοι και πόσοι δεν το έχουν κάνει αυτό. Και πόσοι που πρόκειται να το ξανακάνουν. Τα συμφωνημένα ντουέτα του προγράμματος, αυτορρυθμιζόμενα στην άξια σκλαβιά τους. Ναι, το είδος διαιωνίστηκε, το σπίτι μας διοργάνωσε φιέστες. Οι μήνες και τα χρόνια προσπέρασαν, οι ρυτίδες πλήθυναν στον καθρέφτη. Ανέκαθεν υπήρξα μονάχος μου, πριν και μετά από σένα…».
