Η γειτονιά στον αγώνα

Του Κώστα Κατσιάβαλου *.

Οι τελευταίες κινητοποιήσεις, με αφορμή την όλο και εντεινόμενη βάρβαρη, ολομέτωπη επίθεση της ντόπιας και ξένης πλουτοκρατίας και των διαφόρων επιπέδων και μορφών λακέδων τους, κατά των δικαιωμάτων των λαϊκών στρωμάτων, είχαν νέα αξιοσημείωτα χαρακτηριστικά γνωρίσματα. Το βασικότερο ήταν η συμμετοχή στις κινητοποιήσεις ανθρώπων διαφορετικών πολιτικών πεποιθήσεων μέσα από συνοικιακές Πρωτοβουλίες Κατοίκων (Π.Κ.).

Η κινητοποίηση των πολιτών με επιβάτες, επιτροπές, κινήσεις πολιτών, σωματεία, κοινωνικούς φορείς κ.ά. ήταν άμεση με το σύνθημα «Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω – Πάρτε πίσω το χαράτσι». Το γεγονός ότι με αυτό το σύνθημα κατέβηκαν στους δρόμους κάτοικοι από διαφορετικές συνοικίες του πολεοδομικού συγκροτήματος Θεσσαλονίκης, με ενιαίο σκοπό την αντίσταση στην αδικαιολόγητη και εξοντωτική, ως και πάνω από 300%, αύξηση στις τιμές των εισιτηρίων του ΟΑΣΘ, σε σύγκριση με αυτές του Μάη του 2010, ακύρωσε τις αρχικές επιδιώξεις της κυβέρνησης – ΟΑΣΘ. Το επιδιωκόμενο «σοκ» των τριών –ΔΝΤ, Ε.Ε., κυβέρνησης– δεν πέτυχε. Έπεσε στο κενό. Ο λαός αντέδρασε. Βγήκε στους δρόμους και τις πλατείες, μπήκε στα λεωφορεία, σήκωσε τις μπάρες των διοδίων, πάλεψε και βροντοφώναξε ότι αυτά τα βάρβαρα μέτρα αποτελούν ένδειξη ξέφρενης αλαζονείας της πλουτοκρατίας στο βωμό του κέρδους και πρέπει να τα πάρουν πίσω. Από τις συζητήσεις με τον κόσμο έγινε φανερό ότι δεν αντέχει άλλα δυσβάστακτα οικονομικά βάρη στην πλάτη του, σε μια εποχή ομαδικού κλεισίματος των παραγωγικών μονάδων της χώρας, αύξησης της ανεργίας, περικοπών σε μισθούς και συντάξεις, υπέρογκης και ατεκμηρίωτης αύξησης των τιμών σε αγαθά πρώτης ανάγκης όπως το νερό και το ρεύμα, κατάργηση των κοινωνικών παροχών στις μετακινήσεις-υγεία-παιδεία-υγειονομική περίθαλψη. Δεν ανέχεται την επιδείνωση και τον μεσαιωνισμό των εργασιακών σχέσεων, των συνθηκών εργασίας και των ορίων και τρόπων συνταξιοδότησης, στο βωμό της αισχροκέρδειας της χρηματοπιστωτικής-τοκογλυφικής ολιγαρχίας.
Σ’ αυτή τη φάση του αγώνα αποκτούν μεγάλη σημασία οι Π.Κ. όπου, με σεβασμό στη μερική διαφορετικότητα, γίνεται προσπάθεια ενότητας. Δεν είναι καιρός να προβάλλει και να υπερασπίζει ο καθένας μας τη διαφορετικότητά του. Αυτή η τακτική οδηγεί στο «διαίρει και βασίλευε» που τόσο επιθυμεί να πετύχει ο ταξικός μας αντίπαλος.  Με λάβαρο τις πανανθρώπινες αρχές και αξίες για τα λαϊκά συμφέροντα, με σωστή οργάνωση και συντονισμό της πάλης, οι Π.Κ. της γειτονιάς με ανοιχτές λαϊκές συνελεύσεις-συγκεντρώσεις και πορείες, θα μετατραπούν σε ζωτικά κύτταρα του συνειδητού ταξικού αγώνα για την κατάργηση του συστήματος εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Αξιέπαινο παράδειγμα προς αυτήν την κατεύθυνση αποτελούν οι κοινές δραστηριότητες των Π.Κ. Τούμπας, Ωραιοκάστρου, Κέντρου, Δυτικών και Ανατολικών Συνοικιών κ.ά. με τις παραπάνω κινήσεις και τα ταξικά συνδικάτα. Ο δρόμος του αγώνα είναι δύσκολος, αλλά δεν μας πρέπει άλλη επιλογή.

Σχόλια