Με τα εθνικά θέματα ίσως δεν κερδίζεις εκλογές αλλά μπορεί να τις χάσεις
Του Απόστολου Αποστολόπουλου
Η Τουρκία με μια μόνο κίνηση, την αποστολή του Berbaros, θύμισε σε όλους ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει από το 1974: Το Κυπριακό ήταν και είναι θέμα εισβολής και κατοχής. Επιγραμματικά, για να τελειώνουμε από την πρώτη παράγραφο με την ουσία του ζητήματος: Η Τουρκία κάνει όσα κάνει «επειδή μπορεί», όπως είπαν, κατά Θουκυδίδη, οι Αθηναίοι στους Μήλιους αιτιολογώντας την απόφασή τους να τους σφάξουν. Όλα τα άλλα, το Διεθνές Δίκαιο, οι διαπραγματεύσεις για την «επίλυση του Κυπριακού», τα ηχηρά παρόμοια των τελευταίων σαράντα ετών θυμίζουν απλώς την αδυναμία -και την απροθυμία- της ελληνικής πλευράς να ανατρέψει αυτή την πραγματικότητα. Οι κυβερνώντες αποδείχθηκαν μαέστροι στις δικαιολογίες και η κοινωνία αποδέχθηκε την εθνική ταπείνωση πολύ πριν ο οικονομικός εξευτελισμός ολοκληρώσει την εικόνα. Θριαμβεύουν όσοι δεν θέλουν ούτε πατρίδα, ούτε έθνος, ούτε τιμή. Με τη συγκατάθεσή μας και την ψήφο μας.
Η παρουσία του Barbaros στην Κύπρο επιβεβαιώνει και επεκτείνει την εισβολή του ’74, είναι πολιτικά το ισοδύναμο. Η Αριστερά, η πάσης φύσεως, έχει βαρύνουσα ευθύνη για την αδράνεια της κοινωνίας -για τους κυβερνώντες η ευθύνη είναι αυτονόητη. Όσες φορές ο κόσμος πήγε να αρθρώσει λόγο και παρουσία ενάντια στην πολιτική της ταπείνωσης, η Αριστερά, στην καλύτερη περίπτωση, δεν βρέθηκε κοντά του. Δεν είναι λίγοι όσοι εκτιμούν ότι τα εξαγγελθέντα «μέτρα ανακούφισης» επιβάλλονται αλλά αν δεν φορτιστούν εγκαίρως από την ανάγκη εθνικής ανάτασης, θα καταλήξουν έπεα πτερόεντα.
Μόλις 24 ώρες πριν από την επίσκεψη Τσίπρα στο Πεντάγωνο, η Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε ότι οι διακοινοτικές διαπραγματεύσεις είναι «ζωτικής σημασίας», αυτές οι διαπραγματεύσεις που διέκοψε ο αδιάλλακτος υποστηρικτής του Ανάν, πρόεδρος Αναστασιάδης μη αντέχοντας ούτε αυτός την τουρκική πρόκληση. Η Κ.Ε. θεωρεί ότι στόχος του Barbaros είναι η διακοπή των συνομιλιών. Η Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ εκτιμά ότι αυτό που η Τουρκία κέρδισε με τα όπλα θα το χάσει με διαπραγματεύσεις, έστω ένα μικρό μέρος; Αποκαλύπτει ή συσκοτίζει τους στόχους του Ερντογάν μια τέτοια ανάλυση/ εκτίμηση/ απόφαση;
Η τρίωρη επίσκεψη Τσίπρα στο Πεντάγωνο δεν αιφνιδίασε όσους είχαν υπ’ όψιν τους πληροφορίες (αξιόπιστων πηγών) ότι η Τουρκία είχε (προ διμήνου τουλάχιστον) «ενημερώσει» (καλύτερα: προειδοποιήσει) τους βασικούς ΝΑΤΟϊκούς συμμάχους ότι κατά τη γνώμη της οι αλλαγές συνόρων στην Ευρώπη θεωρούνται πλέον δεδομένη (και θεμιτή) πρακτική και ζητούσε να μην παρέμβει η Συμμαχία εάν εφάρμοζε αυτή την πρακτική στην περιοχή μας, σε βάρος μας. Οι δηλώσεις, μετά το τέλος της συνάντησης στο Πεντάγωνο, περί συνεννόησης στα εθνικά θέματα αντιστοιχούν, λογικά, σε εθνικούς κινδύνους, άμεσους και υπαρκτούς, δεδομένου ότι οι θεσμικά πολιτικοί και στρατιωτικοί αρμόδιοι είχαν εγκαίρως ενημερωθεί για τα τεκταινόμενα και τις τουρκικές κινήσεις. Το μήνυμα της επίσκεψης στο Πεντάγωνο ήταν: έχουμε το νου μας, όλοι. Αν αυτό είναι αρκετό, θα το δείξει ο χρόνος.
Είναι χάσιμο χρόνου και χώρου (της εφημερίδας) η απόπειρα να μεταπεισθούν όσοι νομίζουν ότι ο Ερντογάν δεν έχει επιθετικά σχέδια εναντίον μας (επειδή δεν είναι «κεμαλιστής»!) ή όσοι είναι αθεράπευτοι εραστές του διαλόγου. Η πραγματικότητα τους διαψεύδει. Περιττές είναι και οι εμβριθείς γεωπολιτικές αναφορές. Οι επισημάνσεις των κινδύνων διαμελισμού της Τουρκίας, οι αμφίσημες σχέσεις της με τους Αμερικάνους, οι στρατηγικές της Άγκυρας για τη Μ. Ανατολή, οι επιτυχίες και αποτυχίες της. Όλα αυτά θα είχαν νόημα αν αναγνωρίζαμε ότι υπάρχει κίνδυνος, ότι υπάρχει αντίπαλος και αναζητούσαμε τρόπους να τον αντιμετωπίσουμε. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει.
Όσοι αποτολμούν να μιλήσουν γι’ αυτό κατακλύζονται με κατάρες για «εθνικισμό». Οι επισημάνσεις των προβλημάτων της Τουρκίας θα είχαν νόημα αν υπήρχε στην Αθήνα η διάθεση να κάνουμε ό,τι κάνουν οι άλλοι αντίπαλοί της που αντιστέκονται, μάχονται, αναζητούν έμπρακτα συμμαχίες, με δυο λόγια διαπραγματεύονται με κάθε διαθέσιμο μέσον την ύπαρξή τους. Όταν η Αθήνα, ως σύνολο, κάθεται στ’ αβγά της, τι να πεις περί γεωπολιτικής και γιατί, σε ποιον να το πεις; Αν δεν απαντήσουμε στο καίριο ερώτημα πώς καταλαβαίνουμε την επιβίωσή μας και τι αποφασίζουμε για να τα καταφέρουμε, δεν έχει νόημα να παραστήσουμε τους στρατηγούς. Δεν υπάρχει στράτευμα, κανείς δεν καλεί σε επιστράτευση και ουδείς δείχνει να την επιθυμεί.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρείται βέβαιο ότι θα κυβερνήσει. Τα περί «εθνικισμού» ή «εθνομηδενισμού» θα λυθούν εξ ανάγκης επί του πεδίου της άσκησης της εξουσίας. Ο κυβερνητικός λόγος αποτελεί πολιτική πράξη με άμεσες επιπτώσεις στη χώρα, στην κυβέρνηση, στα συγκεκριμένα πρόσωπα. Είπαμε, με τα εθνικά θέματα ίσως δεν κερδίζεις εκλογές αλλά μπορεί να τις χάσεις. Υπάρχουν και τα χειρότερα: Οι χουνταίοι βρέθηκαν ισοβίως στη φυλακή ως προδότες για το «έγκλημα της Κύπρου».
