Εάν πάρεις τον καθέναν απ’ αυτούς και τον ξετινάξεις, δεν θα πέσει από πάνω του τίποτα. Άδεια κοστούμια είναι που περιφέρονται σε διατεταγμένη υπηρεσία. Δεν μου αρέσει να χρησιμοποιώ τετριμμένες εκφράσεις, ιδίως εκείνες που κατά κόρον χρησιμοποιούνται στην πολιτική και τη δημοσιογραφία, αλλά μερικές φορές σκέφτομαι, όσο φθαρμένες κι αν είναι κάποιες απ’ αυτές τις εκφράσεις, δυστυχώς αποδίδουν με ακρίβεια την πραγματικότητα.
Άδεια κοστούμια είναι, λοιπόν, ακριβολογώντας, οι πολιτικοί που έχουν καταλάβει τα τηλεπαράθυρα και φλυαρούν ακατάσχετα χωρίς ο λόγος τους να περιέχει ίχνος αλήθειας, χωρίς να περιέχει ίχνος μιας πρωτότυπης ιδέας και χωρίς να ανταποκρίνεται στοιχειωδώς στις πραγματικές σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας.
Είναι εντελώς εκνευριστικό να ακούς την Ντόρα Μπακογιάννη, τον αδελφό της, τον γιο της και όλους τους πολιτικούς τους συγγενείς, να μην έχουν τίποτα διαφορετικό να πουν απ’ αυτά που λένε ανέκαθεν. Να επαναφέρουν ως σωτήρια το 2019 όλα αυτά τα οποία αν και εφαρμόστηκαν χωρίς εμπόδια και με διεθνή στήριξη επί δεκαετίες, οδήγησαν τη χώρα στη μεγαλύτερη από συστάσεως ελληνικού κράτους, εξαιρουμένων των μεγάλων πολέμων, καταστροφή και υποβάθμιση.
Ό,τι εξαγγέλλουν ξανά ως πολιτικό πρόγραμμα, εφαρμόστηκε στο οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό και πολιτισμικό επίπεδο από όλες τις κυβερνήσεις που συνέβαλαν στην σταδιακή κατολίσθηση της χώρας με μεγαλύτερη φόρα από το 1990.
Τα βασικά σημεία του προγράμματος της Δεξιάς, όπως καθημερινά τα ακούμε από τους εκπροσώπους της, επικεντρώνονται στα εξής: ανάπτυξη, επενδύσεις, ιδιωτικοποιήσεις, μείωση φόρων, ασφάλεια. Τα ζητήματα που αφορούν την εθνική κυριαρχία της χώρας είναι ουσιαστικά ανύπαρκτα. Όπως ανύπαρκτη είναι και οποιαδήποτε κριτική στις πολιτικές που εφάρμοσαν οι ξένοι κηδεμόνες στην Ελλάδα ή η αυτοκριτική για την πλήρη υποτέλεια της Δεξιάς στις έξωθεν επιταγές που εκδηλώθηκε με τον πιο πανηγυρικό, ταπεινωτικό και διαλυτικό τρόπο, με την αποδοχή και εφαρμογή των μνημονίων. Επίσης, τα ζητήματα της παιδείας και της υγείας δεν θεωρούνται αυτοτελή στοιχεία μιας καλοδιοικούμενης χώρας, αλλά υπηρέτες των οικονομικών συμφερόντων. Κι όλα αυτά είναι τόσο παλιά όσο και η Δεξιά.
Αν δούμε ένα προς ένα τα εξαγγελλόμενα από τη Ν.Δ., αβίαστα καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για φούσκες που είναι χρήσιμες μόνο για τα κυκλώματα που λεηλάτησαν τη χώρα επί δεκαετίες και διαμόρφωσαν με την οικονομική ισχύ τους και την αρμόζουσα πολιτική κάστα. Πουθενά δεν μπορούμε να εντοπίσουμε έστω ένα στοιχείο πολιτικής ουσίας με πραγματική αναφορά στην κοινωνία και το συμφέρον της χώρας.
Σε μια εποχή που η ανάπτυξη είναι καχεκτική ακόμα και στις πιο ισχυρές χώρες του μητροπολιτικού πυρήνα της Ευρώπης, οι διαβεβαιώσεις περί ανάπτυξης είναι πιο απατηλές κι από τα όνειρα. Σε μια χώρα που καταστρέφονται συστηματικά και ταχύρρυθμα οι άξονες και οι υποδομές πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε το μεταπολεμικό κράτος, σε εποχές αποβιομηχάνισης και αυτοματοποίησης, με συρρίκνωση της αγροτικής οικονομίας στο απολύτως χαμηλό του 2,5% του ΑΕΠ και με γενικό ξεχαρβάλωμα του εμπορίου (εκατοντάδες χιλιάδες λουκέτα!), η «ανάπτυξη» με την προσέλκυση επενδύσεων είναι σκόπιμα ψευδής και ανεφάρμοστη. Επενδύσεις που αυξάνουν τις θέσεις εργασίας δεν γίνονται ούτε στην Ιταλία, ούτε στη Γαλλία, ούτε στη Βουλγαρία, την Ουγγαρία ή την Κροατία ή σε άλλη πλούσια ή φτωχή χώρα στην Ευρώπη. Και τη Λετονία, πού την ανακάλυψαν οι δεξιοί ως πρότυπο επιτυχίας οι άσχετοι; Στη Λετονία έχουν εξαγοραστεί τα πάντα από ξένα τραστ, οι μισοί κάτοικοι της χώρας, κυρίως οι νέοι και υγιείς, έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό και οι άλλοι μισοί ζουν χωρίς ασφάλεια και ωράρια εργασίας με μισθούς των 200-300 και συντάξεις των 80-100 ευρώ!
Ψέματα αέρος
Η επίκληση των ιδιωτικοποιήσεων ως κινητήριου μοχλού για τις επενδύσεις είναι επίσης μια απάτη. Στην Ελλάδα, οι ιδιωτικοποιήσεις είναι πολύ πιο εκτεταμένες από τη Σουηδία, τη Νορβηγία, τη Φινλανδία ή τη Γερμανία, με αποτελέσματα Βουλγαρίας και Ρουμανίας όπου οι ιδιωτικοποιήσεις είναι μεγαλύτερες από της Ελλάδας. Οι τράπεζες, οι οποίες ήταν οι ισχυρότερες και νευραλγικότερες επιχειρήσεις στην Ελλάδα, πάνω στις οποίες στηρίχτηκε όλη η μεταπολεμική ανάπτυξη, χρεοκόπησαν όταν ιδιωτικοποιήθηκαν! Επί πλέον, ιδιωτικοποίησαν όλες τις σημαντικότερες επιχειρήσεις και τους στρατηγικής σημασίας οργανισμούς της χώρας, δηλαδή τα αεροδρόμια, τα λιμάνια, τον ΟΤΕ και τη ΔΕΗ, με καταφανή χειροτέρευση της οικονομίας που συνεχίζεται αμείωτη. Αλλά και στους τομείς που έχουν ακόμα ισχυρό δημόσιο χαρακτήρα, της υγείας και της παιδείας, η ιδιωτικοποίηση που έχει προχωρήσει πάρα πολύ με υπεραφθονία ιδιωτικών νοσοκομείων, διαγνωστικών κέντρων και ιδιωτικών ασφαλειών υγείας, όχι μόνο δεν έφερε ανάπτυξη, αλλά σέρνεται και επιβιώνει από την αφαίμαξη που κάνει στα δημόσια ταμεία και στους ιδιώτες της μεσαίας τάξης. Είναι χαρακτηριστικό ότι σχεδόν όλα τα μεγάλα ιδιωτικά νοσοκομεία έχουν πουληθεί ή είναι προς πώληση σε ξένα funds που μαζί με τις ξένες ασφαλιστικές εταιρίες πιέζουν για να βάλουν ακόμα μεγαλύτερο χέρι στα δημόσια ασφαλιστικά ταμεία. Και οι εταιρίες φαρμάκων δεν διώκονται για τις υπερτιμολογήσεις των φαρμάκων και τη διάβρωση του πολιτικού και ιατρικού προσωπικού χάρη στις παρακαμπτήριες δικλείδες που εξασφαλίζει η Δεξιά με τα δικαστικά κυκλώματά της. Επίσης, η Δεξιά προτάσσει τις μειώσεις φόρων για το μεγάλο κεφάλαιο (παρεμπιπτόντως και για τους μεσαίους που πραγματικά δεινοπαθούν σε εποχές χαμηλής ζήτησης), που θα έχουν ως αποτέλεσμα μόνο να αυξηθούν τα κέρδη των ολιγοπωλίων και δεν θα ευεργετηθεί καθόλου η κοινωνία όπως δεν ευεργετήθηκε καμία κοινωνία από την πολύ χαμηλή φορολόγηση των μεγάλων εταιριών στη Βουλγαρία, τη Ρουμανία ή τις βαλτικές χώρες.
Τέλος, στα ζητήματα εσωτερικής ασφάλειας, όλοι γνωρίζουν ότι τα συστήματα συναγερμού, οι πόρτες ασφαλείας και οι εταιρίες σεκιούριτι γνώρισαν τεράστια εμπορική επιτυχία στα χρόνια διακυβέρνησης της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ. Στα χρόνια τους άλλαξε η ζωή μας προς το χειρότερο. Κι αυτοί υπόσχονται περισσότερη ασφάλεια, λες και η ασφάλεια των πολιτών σε όλη την Ελλάδα απειλείται από μερικές καταλήψεις εγκαταλειμμένων κτηρίων ή κάποια αραιά επεισόδια περιορισμένης έκτασης στο κέντρο της Αθήνας. Όποιος δεν είναι ντιπ αγράμματος και ανίδεος, γνωρίζει ότι η ανασφάλεια στην κοινωνία είναι παράγωγο των κοινωνικών ανισοτήτων, της διαφθοράς στο εποικοδόμημα και του βιασμού του Συντάγματος και των νόμων, της κακοδιοίκησης και της λεηλασίας του τόπου από ελληνικά και ξένα αρπακτικά.
Κρέμονται από τα «ευρίδια» των τουριστών
Και επειδή τίποτα από όσα εξαγγέλλουν δεν θα φέρει κάποιο θετικό αποτέλεσμα, καταφεύγουν στο χαρτί του τουρισμού που εντυπωσιάζει με τα μεγάλα νούμερα και τον συνωστισμό που προκαλεί σε ορισμένους προορισμούς. Αλλά είναι ο τουρισμός η σωτηρία; Αφού με πάνω από 30 εκατομμύρια επισκέπτες η κοινωνία δεν ανάσανε, με πόσα εκατομμύρια τουρίστες θα ανασάνει; Με 100 ή με 200;
Ο τουρισμός από τον οποίο έχουν γραπωθεί όλοι οι πολιτικοί για την επιβίωσή τους έχει ήδη ξεπεράσει τα όρια του χωρίς να έχει σώσει την οικονομία και τη χώρα. Αντιθέτως, τη φθείρει κιόλας. Η Ελλάδα έχει αναλογικά περισσότερους τουρίστες ακόμα και από τη Γαλλία που είναι ο κορυφαίος παγκόσμιος τουριστικός προορισμός! Με 11 εκατ. κατοίκους δέχεται 33 εκατ. τουρίστες, δηλαδή τρεις φορές τον πληθυσμό της! Η Γαλλία με 67 εκατ. κατοίκους δέχεται 90 εκατ. τουρίστες!
Και υπάρχουν πολιτικοί που μιλούν για αύξηση του αριθμού των τουριστών ως λύση του ελληνικού προβλήματος! Πρόκειται περί ηλιθίων, μεγάλων ηλιθίων! Ο τουρισμός στην Ελλάδα στήθηκε πρόχειρα και εισπρακτικά, με αποτέλεσμα όσο αυξάνεται αριθμητικά η προσέλευση τόσο να λιγοστεύουν τα άμεσα έσοδα από τους επισκέπτες ενώ αυξάνεται για τη χώρα το κόστος φιλοξενίας τους οικονομικά, οικιστικά, περιβαλλοντικά, πολιτισμικά κ.λπ. Στην κοινωνία πλασάρουν μόνο τα λογιστικά έσοδα και ποτέ τα πραγματικά έξοδα. Αποκρύπτουν ότι τα περισσότερα έσοδα πηγαίνουν όλο και περισσότερο στις ξένες εταιρίες που κατευθύνουν τα τουριστικά ρεύματα, που ελέγχουν τα καύσιμα και τις μεταφορές (αεροπορικές, θαλάσσιες, σιδηροδρομικές και οδικές) αφήνοντας μόνο ένα όλο και μικρότερο μερίδιο στη χώρα. Και αποκρύπτουν επίσης το τεράστιο κόστος που πληρώνει η χώρα, η κοινωνία, ο πολίτης, σε υποδομές (λιμάνια, δρόμους, νερό, ηλεκτρικό κ.λπ.) και υπηρεσίες (αστυνόμευσης, διοίκησης κ.λπ.) για κάθε έναν από τους τουρίστες που επισκέπτονται την Ελλάδα! Και, ταυτόχρονα, η χώρα υφίσταται την πτώση των αμοιβών που επιφέρει ο μαζικός τουρισμός σε βάρος των εργαζομένων που δουλεύουν χωρίς ωράρια και μόνο για μερικές βδομάδες ή μήνες. Κι αυτό με τη σειρά του επιβαρύνει το ταμείο ανεργίας που καλύπτει τους άνεργους του τουρισμού εκτός σεζόν. Για να μην αναφέρω και τη χειροτέρευση της ποιότητας του φαγητού (με εισαγόμενους από την Κίνα ακόμα και μουσακάδες!), την αύξηση των ενοικίων για τους κατοίκους λόγω airbnb κ.λπ. Είναι ατελείωτη η λίστα των παρενεργειών του τουρισμού που μόνο αν το κόστος τους συνυπολογιστεί θα έχουμε μια σωστή εικόνα του τι απομένει καθαρά στη χώρα και τους πολίτες της. Καλός είναι ο τουρισμός όταν οργανώνεται σωστά και ευεργετικά για την κοινωνία. Το μοντέλο που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα είναι για χώρες που τις έχουν οι επενδυτές σαν χωματερές ανθρώπων. Και είναι πολλές, με τεράστια πλήθη τουριστών και άπειρα πλήθη φτωχών που κάνουν τους υπηρέτες, όπως η Ινδονησία, η Βραζιλία, η Αίγυπτος κ.ά. Και γι’ αυτό ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε τίποτα διαφορετικό, ούτε η Νέα Δημοκρατία θα κάνει κάτι καλύτερο απ’ αυτό που έκανε χρόνια. Όποιος βρει στην Ελλάδα έναν καλοπληρωμένο εργαζόμενο με ανθρώπινο ωράριο και ασφάλεια στον τουριστικό τομέα, να μας τον δείξει!
Μπας κλας
Η Νέα Δημοκρατία με το σχήμα που επανέρχεται στο προσκήνιο της διακυβέρνησης δεν έχει καν κάποια από τα θετικά στοιχεία που είχε η Δεξιά στις καλύτερες εκδοχές της. Και στη θέση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, του Παναγιώτη Κανελλόπουλου, του Γεωργίου Ράλλη και του Κωνσταντίνου Τσάτσου, η Δεξιά έχει τώρα τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τον Άδωνη Γεωργιάδη, την Ντόρα Μπακογιάννη, τον Ψαριανό και μια μεγάλη λίστα άχρωμων και άοσμων πολιτικών βήτα και γάμα διαλογής. Δεν έχει καν τους μεγάλους επιχειρηματίες του παρελθόντος που κάτι άφησαν στον τόπο, τους εθνικούς επιχειρηματίες που η ένταξη στην Ε.Ε. αντί να τους ενισχύσει τους εξαφάνισε. Οι νέοι επιχειρηματίες που λεηλατούν τη χώρα είναι ιδιοκτήτες ποδοσφαιρικών ομάδων και ΜΜΕ και στηρίζουν πολιτικούς του δικού τους απελπιστικά χαμηλού επιπέδου.
Δηλαδή, απ’ όπου και να πιάσεις τη σύγχρονη Δεξιά φρικάρεις από την ποιότητά της. Και δυστυχώς, και ο Θεός που λένε ότι είναι εκ φύσεως δεξιός μάλλον έχει απηυδήσει τόσο πολύ από τους δεξιούς στην Ελλάδα που έχει παραιτηθεί από κάθε προσπάθεια βελτίωσής τους. Και η επιστήμη έχει προ πολλού σηκώσει τα χέρια ψηλά. Τελικά, μοιραία, μόνο ένας τέτοιος ξεδοντιασμένος ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να δώσει το φιλί της ζωής στην κακάσχημη και ξοφλημένη Νέα Δημοκρατία!
Προκόπης Καΐρης
