Γράφει ο Θεόδωρος Τσελεπής
Το ερώτημα στο κείμενο της προηγούμενης εβδομάδας ήταν πώς μια εκλογική επιτυχία θα οδηγήσει σε πραγματική ελπίδα, σε ανατροπή στην Ελλάδα και σε αλλαγή στην Ευρώπη. Η διάγνωση, όπως λέγαμε, έχει γίνει από πολλούς. Στη θεραπεία που θα ακολουθήσουμε εντοπίζεται το πρόβλημα.
Κατά την άποψη μου, πρώτο μέλημα θα έπρεπε να είναι η μετατροπή σου σε κόμμα των μελών. Κόμμα μελών με γραφειοκρατικές διαδικασίες, με κομματικούς μηχανισμούς και με ξεχωριστές σημαίες συνιστωσών στις διαδηλώσεις δεν είσαι. Αν δεν καταλαβαίνουμε πως η αντιπροσωπευτική δημοκρατία έχει πεθάνει, θα καταλήξουμε σε κόμμα στελεχών δίχως μέλη. Η άμεση δημοκρατία και η συμμετοχή είναι αυτή που θα σε κάνει πραγματικά κόμμα μελλών. Αν, για παράδειγμα, πας σε συνέδριο χωρίς αντιπροσώπους, αλλά με όσους έχουν τη διάθεση να συμμετέχουν. Αν εκεί συζητήσεις αναλυτικά όσα θέματα υπάρχουν γύρω από το πρόγραμμα σου και την τακτική σου. Αν επιστρέφεις στις οργανώσεις που εκεί ελεύθερα, όλα σου τα μέλη ψηφήσουν συντονιστικό όργανο, πρόεδρο, γραμματέα και πρόγραμμα, τότε θα έχεις κάνει ένα καθοριστικό βήμα. Οι αστειότητες για ανεξέλεγκτο πρόεδρο αν εκλεγεί από τη βάση και όχι από την Κ.Ε., η ιστορία των κομμουνιστικών κομμάτων έχει αποδείξει, πως όλες οι αυθαιρεσίες και οι καταχρήσεις από τους ηγέτες τους, πάντα είχαν την επίφαση των αποφάσεων μεγάλων καθοδηγητικών οργάνων. Είναι απαράδεκτο να υπάρχουν ακόμα συνεδριάσεις της Κ.Ε. πίσω από κλειστές πόρτες, όταν με τη σημερινή τεχνολογία θα μπορούσαν σε πραγματικό χρόνο, όλα τα μέλη να τις παρακολουθούν μέσω Διαδικτύου και να ψηφίζουν άμεσα για όσα εισηγείται το όργανο.
Αυτό είναι το ένα προαπαιτούμενο. Το άλλο είναι κατά πόσο εμπνέουμε τον κόσμο, πόσο τον πείθουμε και δεν τρέχουμε απολογητικά, πίσω από κάθε προβοκάτσια του κάθε μπουμπούκου.
Ένας τρόπος υπάρχει. Η ζύμωση με τον κόσμο της πρότασης εξουσίας που έχεις. Του προγράμματός σου. Πώς κάνεις τον κόσμο συν-δημιουργό.
Παράδειγμα: Σε λίγες μέρες θα κατατεθούν στη Βουλή οι νέες συμβάσεις παραχώρησης για τους μεγάλους οδικούς άξονες. Θα είναι μεγαλύτερο σκάνδαλο από τις αρχικές συμβάσεις. Ως κόμμα θα τις καταγγείλεις. Τι αποτέλεσμα θα έχει; Να σε κατηγορήσει η κυβέρνηση και όλα τα μέσα διαπλοκής ότι είσαι κατά της ανάπτυξης και των έργων, που θα δώσουν δουλειά σε χιλιάδες ανέργους. Δεν θα πείσεις κανέναν και αυτό γιατί δεν έχεις κάνει γνωστή τη θέση σου για τα δημόσια έργα. Δεν έκανες καμία εκδήλωση-παρέμβαση με επιστημονικούς φορείς όπως το ΤΕΕ. Δεν έχεις οργανώσει καμπάνιες ενημέρωσης για το τι είναι οι συμβάσεις παραχώρησης. Δεν είσαι κάθε εβδομάδα στα διόδια να μοιράζεις υλικό και να ενημερώνεις τον κόσμο για τις θέσεις σου. Δεν έκανες εκδηλώσεις σε όλες τις μεγάλες πόλεις για να συνδέσεις το θέμα των έργων με την διαπλοκή των εργολάβων, με τα ΜΜΕ την κυβέρνηση και τις τράπεζες. Να αποδείξεις με στοιχεία πως πίσω από την Κερατέα, τις Σκουριές, τη γέφυρα Ρίου- Αντιρρίου, το Αεροδρόμιο Βενιζέλος, την Αττική Οδό είναι οι εταιρίες που λυμαίνονται τα πάντα και δεν πληρώνουν τίποτε. Απλά διαλέγεις ως κόμμα, όταν το θέμα είναι επίκαιρο, τις επερωτήσεις, τις παρεμβάσεις στη Βουλή και τις σκόρπιες καταγγελίες που σίγουρα είναι χρήσιμες, αλλά δεν είναι αρκετές. Έτσι όμως δεν πείθεις. Και αύριο όταν θα είσαι κυβέρνηση και θα χρειαστεί να πάρεις αποφάσεις και να φτάσεις στα άκρα με τους κατασκευαστές, ο κόσμος θα αντιδράσει για τις χαμένες ευκαιρίες για απασχόληση.
Το θέμα πλέον είναι τι θες πραγματικά να κάνεις ως κόμμα. Αν θες μέλη απλά χειροκροτητές και ψηφοφόρους ή ενεργούς και συνδημιουργούς. Αν θες το λαό πρωταγωνιστή ή απλά να σου αναθέσει την διακυβέρνηση. Ο καιρός έφτασε. Δεν μπορείς να μιλάς και να υπόσχεσαι αποκατάσταση και διεύρυνση της δημοκρατίας, όταν δεν ξεκινάς από το ίδιο σου το σπίτι.
