Βρισκόμαστε μπροστά σε έναν απαράδεκτο νόμο, που πετάει έξω από τον «νέο» ασφαλιστικό φορέα τόσο τους συνταξιούχους-μέλη της ΕΣΠΗΤ όσο και τους εργαζόμενους με Δελτία Παροχής Υπηρεσιών. Είναι προφανές ότι οι συνταξιούχοι μας δεν «χωράνε» στο «νέο» ταμείο γιατί απλούστατα οι πάντες αμφιβάλλουν για τη βιωσιμότητά του, οπότε προκρίθηκε να μπουν μόνο οι εν ενεργεία μισθωτοί μας (δηλαδή, οι εισφορές μας) και όχι οι συνταξιούχοι, τους οποίους αυτό το σχέδιο αντιμετωπίζει ως βάρος!
Οι εργοδότες δεν έχουν συμφωνήσει ουσιαστικά στην εισφορά 2% επί του τζίρου, θα επιχειρήσουν είτε να την καταρρίψουν δικαστικά είτε να μην την καταβάλλουν στην πράξη. Οπότε μόνο ένας μάγος θα κατάφερνε από μια άκρως συρρικνωμένη πρωτογενή ασφαλιστική «ύλη» να βγάλει βιώσιμες παροχές αξιοπρεπούς επιπέδου, και μάλιστα καλύτερες από αυτές του ΕΟΠΥΥ, όπως μας διαβεβαιώνουν.
Ειδικότερα όσον αφορά τις επικουρικές μας συντάξεις, τα μέλη μας που θα ενταχθούν στο «νέο» ταμείο θα είναι ξεκάθαρα «ριγμένα» σε σχέση με τους παλιούς ασφαλισμένους του ΕΔΟΕΑΠ, λόγω διαδοχικής ασφάλισης, ενώ οι συνταξιούχοι μας θα ζουν με την αγωνία του τι συνέπειες θα έχει για το επικουρικό τους το ότι οι εισφορές του κλάδου δεν θα πηγαίνουν πια στο ΕΤΕΑΕΠ αλλά στο «νέο» ταμείο.
Στην πραγματικότητα, οι υποστηρικτές αυτού του σχεδίου έχουν βάλει το κάρο πριν από το άλογο. Όταν σε όλα αυτά τα χρόνια του μνημονίου δεν έχεις κάνει τίποτα για να αποτρέψεις το αντεργατικό όργιο τροϊκανών-κυβέρνησης-εργοδοτών, είναι ανοησία να πιστεύεις ότι το σύμπαν θα συνωμοτήσει για ένα «ειδικό» ταμείο «ειδικών» παροχών. Και αν τα πράγματα δεν πάνε κατ’ ευχήν, και ο ΕΔΟΕΑΠ ξαναβρεθεί στα «κόκκινα», ποιος θα αναλάβει την ευθύνη για τις χαμένες εισφορές μας;
Οι Εργάτες Τύπου προτείνουμε ένα πιο ρεαλιστικό σχέδιο. Κατ’ αρχάς, είναι αυτονόητο ότι οι συνταξιούχοι μας θα πρέπει να πάνε εκεί που πάνε και οι εισφορές των εν ενεργεία συναδέλφων τους! Επίσης, είναι αυτονόητο ότι οι «μπλοκάκηδες» και οι άνεργοι είναι 100% συνάδελφοί μας, και θα πρέπει να ισχύσει και για αυτούς ό,τι ισχύει για τους (και τυπικά) μισθωτούς. Ευρύτερα, τώρα, η διαπραγμάτευση με την κυβέρνηση και τους εργοδότες θα πρέπει πάση θυσία να ξανανοίξει, αλλά αυτή τη φορά σε μια πραγματική βάση. Και η πραγματική βάση είναι να εγγυηθούν εργασιακές σχέσεις και αμοιβές που να μπορούν να στηρίξουν, πρώτον, την επιβίωση των εργαζομένων, δεύτερον, τη στοιχειώδη ελευθερία του Τύπου, και τρίτον, ένα πραγματικά ενιαίο, βιώσιμο και αξιοπρεπές ασφαλιστικό καθεστώς για όλο τον κλάδο. Δηλαδή, πρώτα απ’ όλα συλλογικές συμβάσεις!
Για να δοθεί αυτή η μάχη, όμως, χρειαζόμαστε το κατάλληλο εργαλείο. Και αυτό το εργαλείο μπορεί να είναι μόνο ένα Συνδικάτο Τύπου, με όλες τις ειδικότητες και όλους τους εργαζόμενους μέσα, και όχι μια ψευδεπίγραφη «ένωση» των Ενώσεων Συντακτών. Μια απορρόφηση της ΕΣΠΗΤ από την ΕΣΗΕΑ δεν είναι ένα βήμα προς τη «συνδικαλιστική ενοποίηση του κλάδου», είναι η ταφόπλακά της!
Οι Εργάτες Τύπου είναι παράταξη της Ένωσης Συντακτών Περιοδικού και Ηλεκτρονικού Τύπου
