Ήθη κι έθιμα ποικίλα
εις αμφότερα τα φύλλα
Ο ανήρ της πρωτευούσης και του έθνους ολοκλήρου
είναι πλήρης αισθημάτων και αγάπης διαπύρου.
Αγαπά πολύ την δόξαν, την κουβέντα, την πατρίδα,
την γυναίκα, τα παιδιά του, τον καυγά και την σταφίδα.
Αγαπά την ησυχία, το φαγί και το κοιμήσι,
και στην τεμπελιά προ πάντων από χρόνους έχει κλίση.
Αγαπά τας συναθροίσεις, τους Συλλόγους, την λιακάδα,
και ανάσκελα πεσμένος μεγαλύνει την Ελλάδα.
Η συζήτησις τον τρώγει, η πολιτική τον τρέφει,
από την βουλήν δεν λείπει κι αιωνίως έχει κέφι.
Είναι βίαιος, θυμώδης, ακατάσχετος, οργίλος,
αλλ’ εξαίφνης του της βρέχουν και δεν βγάζει γρυ ο φίλος.
Είναι εύσπλαχνος εις άκρον, και πτωχόν αν απαντήσει
με το ένα θα του δώσει, με το άλλο θα τον γδύσει.
Αγαπά για την πατρίδα και το αίμα του να χύνει•
αλλ’ ενόσω έχει αίμα ξεψυχά για την ειρήνη.
Είναι άκρον δημοκράτης και βασιλικός συνάμα,
αγαπά την κωμωδία, πλην λατρεύει και το δράμα.
Εν μια στιγμή συνάπτει αδιάσπαστον φιλίαν,
αλλ’ αμέσως τα τσουγκρίζει με μεγάλην ευκολίαν.
Ζει με όνειρα και έχει γλυκυτάτην του ελπίδα
ως υπάλληλος και άπαξ να δουλεύσει την πατρίδα.
Εις τας εκλογάς το ρίχνει στο κρασί και στο τσιγάρο
και καθήκον του νομίζει να ψηφίσει τον κουμπάρο.
Μ’ ευκολίαν κάθε γλώσσα ομιλεί κι αποστηθίζει
τη δική του όμως γλώσσα βαθμηδόν ξεσυνειθίζει.
Τρέχει στας διαδηλώσεις με αισθήματα μεγάλα,
μα το αίσθημα τ’αφίνει και το βάζει στην τρεχάλα.
Προς απάσας τας κυρίας έχει ευγενές το ήθος,
και ξυλοκοπεί κατ’ οίκον την κυρίαν του συνήθως.
Είναι ξένος εις τα ήθη, εις τους τρόπους και στη σκέψη,
κι είναι τότε μόνο Έλλην, όταν πρόκειται να κλέψει.
Αι γυναίκες στην Ελλάδα και ιδίως στας Αθήνας
διαιρούνται εις κυρίας αφ’ ενός και εις κουζίνας.
Αι κυρίαι κατά πρώτον είναι πλήρεις φαντασίας
φλυαρίας υπερμέτρου και πολλής ανοησίας.
Αι κουζίναι αφ’ ετέρου στην κουβέντα δεν αντέχουν
αλλ’ ευρίσκουν πυροσβέστας και εις έργον ευθύς τρέχουν.
Αι κυρίαι μας διαβάζουν γαλλικάς μυθιστορίας
και τσακώνονται συνήθως μ’ όλας τας υπηρετρίας.
Αι κουζίναι αφ’ ετέρου Ερωτόκριτον διαβάζουν,
και καμιά φορά τη σκούπα στην κυρία των τινάζουν.
Η κυρία για το σπίτι κάλπικο παρά δεν δίνει,
κι η κουζίνα εις το σπίτι, ό,τι εύρει δεν τ’αφίνει.
Όταν θάβγει η κυρία στα εμπορικά πηγαίνει,
αλλά τότε και η δούλα τον εξάδελφο προσμένει.
