Οι εποχές που τα «κοινωνικά μέτωπα» στήνοντας σε κλειστά γραφεία και κατέληγαν στην καλύτερη περίπτωση σε ένα αξιοπρεπές lobbying έχουν περάσει, τουλάχιστον από το ξέσπασμα της κρίσης και έπειτα.
Μαζί ξεπεράστηκε και η εκδοχή αυτή, πολιτικών συμμαχιών όπου αρκούσε η κοινή υπογραφή ή η συμπόρευση πολιτικών προσώπων για να θεωρηθεί υπαρκτό ένα πολιτικό ρεύμα ή ένα κοινωνικό μέτωπο. Ξεπεράστηκαν οι «Βλαχοδήμαρχοι» και τη θέση τους πήραν τα κινήματα, τα μέτωπα, οι λαϊκές επιτροπές των γετονιών.
Η συγκυρία είναι πολεμική, η πόλωση πρωτοφανής και το «ή εμείς ή αυτοί» δημιουργεί τη νέα διαιρετική τομή, που διαπερνά όλο το πολιτικό φάσμα, αντικαθιστά τους μεταπολιτευτικούς κοινωνικούς ανταγωνισμούς και προχωρά σε νέες ευρύτατες κοινωνικές συμμαχίες, που μέχρι πριν από μερικά χρόνια θα φαίνονταν αδύνατες. Κι αυτές, όπως μας διδάσκει η πρόσφατη εμπειρία, στήνονται στον δρόμο και μόνο εκεί. Κι αυτές θέτουν κόκκινες γραμμές. Και σε αυτές, αν κάτι μετράει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο είναι η σχέση εμπιστοσύνης, η συνέπεια, το φρόνημα που αποκτά ένας κόσμος που ξεπερνά το φόβο του και ξαναβρίσκει ελπίδα.
Από τις Σκουριές και το ΣΜΑ Ευκαρπίας, μέχρι τον μεγάλο αγώνα για να μην ιδιωτικοποιηθεί το νερό της Θεσσαλονίκης, άνθρωποι από διαφορετικές αφετηρίες, βρίσκονται, συζητούν, οργανώνουν τη δράση τους και πετυχαίνουν μικρότερες ή μεγαλύτερες νίκες. Εντάσσονται παράλληλα σε ένα ευρύτερο σχέδιο, θέτουν εαυτούς στην υπηρεσία ενός κοινωνικού μετώπου που στόχο έχει να ανατρέψει τα μνημόνια και να στηρίξει την κυβέρνηση της Αριστεράς, ακόμη και αν σε ορισμένες περιπτώσεις δεν έχει ειπωθεί ως τέτοιο. Αποτελούν το σπέρμα του καινούργιου, που για να έρθει στην επιφάνεια θα χρειαστεί να τσακίσει το παλιό.
Σε αυτά τα μέτωπα δεν έχουν θέση όσοι και όσες συγκυριακά θέτουν τους εαυτούς τους στην υπηρεσία του κινήματος. Γιατί από τις Σκουριές και το ΣΜΑ, μέχρι το νερό ο αντίπαλος είναι ο ίδιος. Δεν έχουν θέση όσοι κρίνουν τη συμμετοχή τους κατά περίπτωση, όσοι δεν εντάσσονται στο συνολικό σχέδιο. Όσοι έχουν επιλέξει την ίδια στιγμή να είναι και με την παρθένα και με τον σατανά…
Λευτέρης Αρβανίτης
Γιώργος Θεοδωρόπουλος
