Του Θανάση Παπαγεωργίου. Η σοβαρότερη ασθένεια από την οποία πάσχεις, είναι η έλλειψη μνήμης. Αυτή ακριβώς η αμνησία που εκμεταλλεύεται η εξουσία για να επιβάλει τις δικές της επιθυμίες για πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις.
Να διδάσκει την Ιστορία όπως τη βολεύει, να ονομάζει ήρωα κάθε προδότη, να παρερμηνεύει τα γεγονότα κάνοντας το άσπρο-μαύρο, να ονομάζει πατριώτες τους Χίτες, τους ταγματασφαλίτες και τους τσολιάδες και να επιβραβεύει τους δωσίλογους.
Αυτή τη φορά, όμως, δεν έχεις το δικαίωμα να ξεχάσεις τίποτα. Επειδή τώρα σε βιάσανε. Λεηλατήσανε την αξιοπρέπειά σου. Ποδοπατήσανε τον εγωισμό σου. Σου κλέψανε το όνειρο, την ελπίδα, τη φαντασία, το μέλλον, καταδικάσανε σε θάνατο τα νιάτα σου, ακυρώσανε το παρελθόν σου και όλες τις προσπάθειες που έκανες για μια καλύτερη ζωή, ληστέψανε τα δικαιώματά σου, αρπάξανε το μέλλον των παιδιών σου. Σε ακυρώσανε ως ύπαρξη και σε διαγράψανε ως άτομο.
Τώρα είσαι ζητιάνος της τύχης σου. Οι γνώσεις σου, οι μελέτες σου, οι σπουδές σου, τα διδακτορικά σου, τα συγγράμματά σου, οι έρευνές σου είναι άκυρες, δεν έγιναν ποτέ. Γιατί τώρα χρειάζονται πεινασμένους και εξαθλιωμένους μεροκαματιάρηδες, δίχως ίχνος αντίστασης. Και γιατί τώρα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, ζητάνε να επικρατήσουν οι φελλοί, τα λαμόγια, τα σκουλήκια των διαδρόμων, οι ευλύγιστες μέσες και τα δουλοπρεπή χαμόγελα.
Αυτή τη φορά δεν σου επιτρέπεται να ξεχάσεις. Τώρα που το Σύνταγμά σου έχει γίνει κουρελόχαρτο από υποκείμενα που προσκυνήσανε τους κατακτητές σου, έναντι αδρότατων αμοιβών. Τώρα που σε αγνοούν τελείως τοποθετώντας στη Βουλή σου όποιον εξυπηρετεί καλύτερα τα αχόρταγα αφεντικά του. Τώρα που αστυνομεύεται η κάθε σου ανάσα. Τώρα που ερημώσανε τους δρόμους για να μπορούν να τους διασχίζουν άνετα οι ΜΑΤατζήδες, οι ΖΗΤΑδες και τα ΔΕΛΤΑκια.
Μην ξεχάσεις. Γιατί τότε θα έχεις παραδεχτεί ότι έτσι έπρεπε να γίνει. Και τότε θα ηχήσει στ’ αφτιά σου ο στίχος του ποιητή: Αντέστε να πεθάνετε, εσείς που πρέπει να πεθάνετε.
Αυτή τη φορά, όμως, δεν έχεις το δικαίωμα να ξεχάσεις τίποτα. Επειδή τώρα σε βιάσανε. Λεηλατήσανε την αξιοπρέπειά σου. Ποδοπατήσανε τον εγωισμό σου. Σου κλέψανε το όνειρο, την ελπίδα, τη φαντασία, το μέλλον, καταδικάσανε σε θάνατο τα νιάτα σου, ακυρώσανε το παρελθόν σου και όλες τις προσπάθειες που έκανες για μια καλύτερη ζωή, ληστέψανε τα δικαιώματά σου, αρπάξανε το μέλλον των παιδιών σου. Σε ακυρώσανε ως ύπαρξη και σε διαγράψανε ως άτομο.
Τώρα είσαι ζητιάνος της τύχης σου. Οι γνώσεις σου, οι μελέτες σου, οι σπουδές σου, τα διδακτορικά σου, τα συγγράμματά σου, οι έρευνές σου είναι άκυρες, δεν έγιναν ποτέ. Γιατί τώρα χρειάζονται πεινασμένους και εξαθλιωμένους μεροκαματιάρηδες, δίχως ίχνος αντίστασης. Και γιατί τώρα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, ζητάνε να επικρατήσουν οι φελλοί, τα λαμόγια, τα σκουλήκια των διαδρόμων, οι ευλύγιστες μέσες και τα δουλοπρεπή χαμόγελα.
Αυτή τη φορά δεν σου επιτρέπεται να ξεχάσεις. Τώρα που το Σύνταγμά σου έχει γίνει κουρελόχαρτο από υποκείμενα που προσκυνήσανε τους κατακτητές σου, έναντι αδρότατων αμοιβών. Τώρα που σε αγνοούν τελείως τοποθετώντας στη Βουλή σου όποιον εξυπηρετεί καλύτερα τα αχόρταγα αφεντικά του. Τώρα που αστυνομεύεται η κάθε σου ανάσα. Τώρα που ερημώσανε τους δρόμους για να μπορούν να τους διασχίζουν άνετα οι ΜΑΤατζήδες, οι ΖΗΤΑδες και τα ΔΕΛΤΑκια.
Μην ξεχάσεις. Γιατί τότε θα έχεις παραδεχτεί ότι έτσι έπρεπε να γίνει. Και τότε θα ηχήσει στ’ αφτιά σου ο στίχος του ποιητή: Αντέστε να πεθάνετε, εσείς που πρέπει να πεθάνετε.
* Ο Θανάσης Παπαγεωργίου είναι ηθοποιός και σκηνοθέτης
Σχόλια
