Δώρο από τον παππού

Του Μάριου Διονέλλη. Με πόνεσε η προτροπή του Προβόπουλου να κλείσουν τα ΚΑΠΗ επειδή, λέει, κοστίζουν στο κράτος πιο πολλά απ’ όσα προσφέρουν. Με πόνεσε γιατί τυχαίνει να ξέρω από τον δικό μου παππού και τη γιαγιά. Να έχω δει πόση ζωή τους έδιναν οι εκδρομές και οι εκδηλώσεις του ΚΑΠΗ στο Χαϊδάρι. Τις αφορμές για δημιουργικότητα και συμμετοχή παρά το βάρος των χρόνων στις πλάτες τους.

Ευτυχώς που έφυγε προ δύο μηνών ο παππούς μου και δεν πρόλαβε να στενοχωρηθεί με αυτόν τον απίθανο δούλο των αριθμών και των οικονομικών μεγεθών.

Έγραφε, που λέτε, ο παππούς, έτσι για το κέφι του. Όποτε έβρισκε την αφορμή σκάρωνε στιχάκια χωρίς πολλές λογοτεχνικές περγαμηνές αλλά με τις δικές του αλήθειες. Με το σεισμό του ‘99 το ΚΑΠΗ στην περιοχή μας σχεδόν έπεσε. Όταν ανακατασκευάστηκε, ένα χρόνο μετά, έφτιαξε και διάβασε τούτο εδώ, τη μέρα των εγκαινίων. Νομίζω πως κι εκείνος θα ήθελε να το προσφέρω σήμερα στον Προβόπουλο, δώρο πολύτιμο δίπλα στους ισολογισμούς του. Να τα βάλει δίπλα-δίπλα και να μετρήσει κόστη και οφέλη, κέρδη και ζημιές…

Σχόλια