Σε λίγες μέρες θα είναι και πάλι πάνω στην εξέδρα μιλώντας για το ηρωικό «Όχι», μα θα μείνει στην Ιστορία ως ο πρόεδρος του «ναι». Ο Κάρολος Παπούλιας, περισσότερο από κάθε προκάτοχό του, θα φέρει ιστορικά την ευθύνη για τα αμέτρητα «ναι» που είπε σε μια ιδιαίτερα δύσκολη στιγμή για το λαό που εκπροσωπούσε.
Ο Κάρολος Παπούλιας έχει τεράστιες ευθύνες, δεν μπορεί να βγει από το κάδρο των μνημονιακών επιλογών. Τον κάνανε Πρόεδρο για την αντιστασιακή του δράση αλλά την αντίσταση την ξέχασε στο χρονοντούλαπο, τα τελευταία δέκα χρόνια που πέρασαν από τα χέρια του αντεργατικοί νόμοι, Προεδρικά Διατάγματα, Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου και τόσα άλλα, χωρίς να βγάλει άχνα. Θα μείνει στην ιστορία ως ο Πρόεδρος της χώρας με την ελάχιστη συμβολή στις αγωνίες του λαού, έχοντας απλώς αναλωθεί σε ρητά και αποφθέγματα, σε χρησμούς και λαμπρούς πανηγυρικούς λόγους.
Θα μείνει στην Ιστορία για την πίκρα του, όταν πριν από τρία χρόνια τον φώναζαν προδότη στην παρέλαση της Θεσσαλονίκης, η «μειοψηφία», όπως είπε τότε ο ίδιος, μη μπορώντας να δει ότι ο λαός ήταν πράγματι στην απέναντι πλευρά από τη δική του και όλων των επισήμων.
Κινδυνεύει να μείνει στην Ιστορία ως ο Πρόεδρος που με τις δικές του ευλογίες μέσω του περιβόητου «Ελληνογερμανικού Ταμείου» προωθούνται τα γερμανικά σχέδια για παραγραφή των αποζημιώσεων και για «επεξεργασία του παρελθόντος». Του παρελθόντος που και ο ίδιος διαμόρφωσε, όπως μας είπε τότε στις πικραμένες του δηλώσεις μετά τη ματαιωμένη παρέλαση.
Η κατηγορία της «προδοσίας» μπορεί να τον πίκρανε, αλλά έπρεπε να την έχει αφουγκραστεί νωρίτερα στους τοίχους του προεδρικού μεγάρου, πολύ πριν φτάσουν οι πολίτες να του την εκστομίσουν κατάμουτρα. Θα μπορούσε να είχε ακούσει ότι έτσι αισθάνεται ο λαός. Δυστυχώς, έχασε την ευκαιρία και σε λίγους μήνες τον αποχαιρετούμε στην πολιτική λήθη.
Χρόνια πολλά κ. Πρόεδρε, ζήτω η 28η Οκτωβρίου
