Στη χώρα μας διεξάγονται εκλογές σαν σε αποστειρωμένο περιβάλλον, δηλαδή χωρίς καμία αναφορά στις γεωπολιτικές διαστάσεις, στις αλλαγές, τα νέα ζητήματα και τις αντιπαραθέσεις που προκύπτουν στα Βαλκάνια, στη Μέση Ανατολή, στην Ευρώπη αλλά και σε ολόκληρο τον πλανήτη. Λες και ζούμε κάπου μεταξύ Λουξεμβούργου, Βελγίου και Ολλανδίας, οι ελίτ της ιδιόμορφης ημιαποικίας μας συμπεριφέρονται λες και διαθέτουν το μαγικό ραβδί που τους υποδεικνύει τη «σωστή πλευρά της ιστορίας»: την έχουν επιλέξει μάλιστα μια για πάντα, οπότε όλα (θα;) βαίνουν καλώς. Επομένως ουδεμία αναφορά στις πολύ μεγάλες τροποποιήσεις που σημειώνονται, ούτε στους νέους συσχετισμούς που δημιουργούνται. Και βέβαια σιωπή για τους μεγάλους κινδύνους που υπάρχουν στη γειτονιά μας, και ιδιαίτερα για τις απειλές που ξεδιπλώνονται απροσχημάτιστα πια σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου.
Γι’ αυτό σε αυτό το φύλλο του Δρόμου, που κυκλοφορεί μία μόλις μέρα πριν τις εκλογές, κρίναμε σκόπιμο και ενδιαφέρον να έχουμε ένα μικρό αφιέρωμα σε ορισμένες μόνο πλευρές του ταραγμένου και σε αλλαγή κόσμου μας. Επειδή δεν θέλουμε «να ζούμε στον κόσμο μας» (ή την κοσμάρα μας…), καλλιεργώντας κι εμείς τη βολική ψευδαίσθηση ότι οι κάλπες θα απαντήσουν σε ιδιαίτερα κρίσιμα ζητήματα. Πόσο μάλλον όταν ένα συναινετικό πλαίσιο, με το οποίο θα υποχρεωθεί να συμμορφωθεί οποιαδήποτε κυβέρνηση προκύψει, έχει ήδη καθοριστεί από το «βαθύ σύστημα», δηλαδή τις πρεσβείες, τους κάθε λογής θεσμούς και τις ντόπιες ελίτ. Πάνω σε αυτό το γεγονός εδράζεται εξάλλου η εκκωφαντική σιωπή όλων των κομμάτων για τα γεωπολιτικά ζητήματα, ή ακόμα για το υπαρξιακό πρόβλημα της χώρας μας.
Έτσι στο μικρό αφιέρωμα που ακολουθεί μπορείτε να διαβάσετε:
Το άρθρο του δημοσιογράφου, ερευνητή και συγγραφέα Τόμας Φάτσι, υπό τον φαινομενικά παράξενο αλλά εύστοχο τίτλο «Η άνοδος της στρατιωτικής λιτότητας στην Ευρώπη», που καταπιάνεται με το νέο σχέδιο της Κομισιόν για τη μείωση του δημόσιου χρέους, αλλά με αύξηση των πολεμικών δαπανών.
Τη συνέντευξη που παραχώρησε στην εφημερίδα μας ο Βορειοαμερικάνος αγωνιστής Πολ Λαρούντι, στην οποία μας μιλά τόσο για τις προσπάθειες έμπρακτης αλληλεγγύης με τον συριακό λαό, όσο και για τη χειροτέρευση των κοινωνικών συνθηκών στο εσωτερικό των ΗΠΑ, για την αυτοκαταστροφική αλαζονεία και τα αδιέξοδα των ελίτ, αλλά και για τον αυξανόμενο κίνδυνο πυρηνικού Αρμαγεδδώνα.
«Αν οι ελίτ συνεχίσουν στην ίδια ρότα, τα αποτελέσματα για τις ΗΠΑ θα είναι καταστροφικά»
Μια ανίχνευση, από τον Κώστα Δημητριάδη, των κινεζικών κινήσεων για μια άλλη παγκόσμια αρχιτεκτονική, με αφορμή τη σύνοδο κορυφής της Κίνας με τις 5 πρώην σοβιετικές δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας, δηλαδή μιας περιοχής που είναι για πολλούς λόγους κρίσιμη για το Πεκίνο.
Την «Έκκληση της Μομπάσα», όπου πραγματοποιήθηκε το 23ο Παγκόσμιο Συνέδριο της διεθνούς οργάνωσης των γιατρών που αγωνίζονται για την πρόληψη του πυρηνικού πολέμου, η οποία καλεί τους ηγέτες των πυρηνικών δυνάμεων οι οποίοι εμπλέκονται σε αντιπαραθέσεις σε μια διαφορετική πορεία, και τους λαούς του κόσμου να αγωνιστούν για τον πυρηνικό αφοπλισμό.
Η Έκκληση της Μομπάσα: «Ας τερματίσουμε τη φονική σπείρα της κλιμάκωσης»
Τέλος, τρία σύντομα κείμενα για την άνευ προηγουμένου απόπειρα να «τιμωρηθεί» από τις ιταλικές αρχές ο διακεκριμένος πανεπιστημιακός και συγγραφέας Κάρλο Ροβέλι επειδή πήρε θέση κατά του πολέμου και της εμπλοκής της Ιταλίας σ’ αυτόν – γεγονός χαρακτηριστικό της γενικευμένης δυσανεξίας των ελίτ και του επίσημου πολιτικού προσωπικού προς όποιον δεν συμφωνεί μαζί τους, κι άρα πρέπει να φιμωθεί και να εξοστρακιστεί από τον δημόσιο βίο.
Καλή ανάγνωση. Και καλή ψήφο τιμωρίας του πολιτικού συστήματος, που αρπάζεται για τα δευτερεύοντα ενώ έχει βάλει φαρδιά-πλατιά την υπογραφή του στα βασικά, αυτά που απειλούν την επιβίωσή μας και το μέλλον της χώρας μας!
δ
