Έφυγε ο φίλος και σύντροφος Γιάννης Σωτηριάδης. Λίγοι θα τον ξέρετε. Δεν ήταν άνθρωπος της εικόνας και της προβολής. Ήθελε ν’ αφήνει χώρο για τους νέους. Ανοιχτό μυαλό. Με τις εμμονές του πολλές φορές. Ποιος άλλωστε δεν έχει; Άκουγε. Χωρίς να κοροϊδεύει. Χωρίς να μέμφεται.
Αλλά και άνθρωπος της πρώτης γραμμής όταν ήταν απαραίτητο. Δεν σταμάτησε να δρα αλληλέγγυα μέχρι τη δύση του. Στους «Χωρίς μεσάζοντες». Στο «συμμετοχικό τραπέζι». Να μοιράσει τρόφιμα, ψωμί. Να πληρώνει τη συνδρομή από τα λίγα του. Ότι είχε ήταν τα τελείως απαραίτητα. Έζησε, όμως, πλούσια. Σε προσπάθειες, σε απόπειρες. Και ξανά από την αρχή κάθε φορά που στράβωνε το παλιό.
Τον γνώρισα κάπου στο έμπα αυτού του αιώνα. Με παρακολουθούσε. Με συμβούλευε. Μου πρόσφερε ελευθερία κινήσεων. Χωρίς να συμφωνεί πάντα μαζί μου. Άλλαξαν όλα τότε που έκλεισε η βιοτεχνία «Δελφίνι». Κάθε πρωί, ένα ολόκληρο καλοκαίρι, οι δυο μας να συζητήσουμε με τους απολυμένους. Αναγεννήθηκε. Άνθισε μέσα στον λαϊκό κόσμο που ήταν ο κόσμος του. Έκτοτε έδωσε πολλά χωρίς ποτέ να εισπράξει κάποιο προσωπικό όφελος.
Παρά τις οικονομικές δυσκολίες έδινε το παρόν ακούραστος, αλύγιστος. Πάντα προβληματισμένος. Πάντα με ένα καλό λόγο, αλλά και κριτικός. Αυτό που δεν του άρεσε, δεν του άρεσε. Ελεύθερος από ενοχές για τις προηγούμενες και τις τελευταίες προσπάθειες.
Τον θυμάμαι πίσω από τον πάγκο στα «Σήματα Καπνού». Εκεί ήταν η θέση του για χρόνια. Θα μιλούσε με όλους. Τους γείτονες, τους περαστικούς, τους γνωστούς, τους συντρόφους. Το ίδιο και στην λαϊκή όπου δούλευε τα τελευταία χρόνια για να συμπληρώσει το πενιχρό εισόδημα της εθνικής σύνταξης.
Τον απασχολούσε πάντα η διπροσωπία. Οι κρυφές δεύτερες σκέψεις των ανθρώπων. Οι πισινές που λέμε. Δεν συγχώρεσε πολλούς. Αλλά δεν κράτησε κακία σε κανέναν.
Καλό ταξίδι Γιάννη.
Θα ξαναπροσπαθήσουμε. Το ίδιο και οι επόμενες γενιές. Μέχρις ότου να γίνει πράξη το απλό αίτημά σου να μην εκμεταλλεύεται κανένας κανέναν.
Βύρωνας Λάμπρου
Ο Γιάννης Σωτηριάδης ήταν γραμματέας στο ΚΚΕ Καβάλας και στη συνέχεια της ΕΣΑΚ. Επαγγελματικό στέλεχος ως την αποχώρησή του με το ΕΑΜ. Και τέλος στην ΚΟΕ.
Ο Δρόμος εκφράζει τα βαθύτατα συλλυπητήρια του στη συντρόφισσα Τούλα και στα παιδιά Αχιλλέα, Φοίβο και Ειρήνη.
