Από τη μια συντελείται και διαμορφώνεται μια πρωτοφανής στην παγκόσμια ιστορία ειρηνικού προσανατολισμού αναδιάταξη δυνάμεων κι απ’ την άλλη οι δυτικές μητροπόλεις υπό την ομπρέλα και καθοδήγηση των ΗΠΑ ετοιμάζονται για τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο προκειμένου να αποτρέψουν την επέκταση και εδραίωση της ανατρεπτικής αλλαγής. Το πρόβλημά τους δεν είναι μόνο ο Πούτιν και η Ρωσία. Το πρόβλημά τους είναι πολύ μεγαλύτερο και ο πόλεμος τους εναντίον της Ρωσίας απ’ αυτό το πρόβλημα προκύπτει το οποίο αδυνατούν «εκ της φύσεως τους» να διαχειριστούν διαφορετικά. Γιατί μια διαφορετική διαχείριση προϋποθέτει μια διαφορετική «φύση». Αυτή είναι σε αδρές γραμμές η κατάσταση που είναι σε εξέλιξη σε παγκόσμια κλίμακα.
Πρωτοπόροι στην απομάκρυνση από την world order που κατασκεύασαν και υπερασπίζονται ως αξίωμα οι Δυτικοί, εμπνευστές και πρωτεργάτες, οι Κινέζοι οι οποίοι βρήκαν εύφορο έδαφος και καλλιεργούν με σχέδιο και συνέπεια την πλανητικής διάστασης μετάβαση από το φθίνον στο νέον. Για να υλοποιήσουν τη μετάβαση με ισχυρό απτό πλεονέκτημα αφενός την επιτυχία τους στο ριζοσπαστικό άνοιγμα και τη συνεχή διεύρυνση του εναλλακτικού δρόμου, αφετέρου το ευκόλως πια ορατό παράδειγμά τους. Εύφορο έδαφος γιατί η εμπειρία εκατοντάδων χρόνων κατέδειξε και έγινε, αργά και βασανιστικά, συνείδηση στις χώρες και τους λαούς μάλλον των περισσότερων του κόσμου ότι -υπό το καθεστώς της ηγεμονίας της Δύσης και της αποικιοκρατίας- υπέστησαν τρομακτικά δεινά, απαξιώθηκαν ως άνθρωποι, καταστράφηκαν οι πολιτισμοί τους, οι κοινωνίες τους έμειναν οικονομικά καθυστερημένες και υποβαθμισμένες, πολιτικά υποταγμένες και σε επίπεδο υλικών πόρων και ανθρώπινου δυναμικού λεηλατημένες.
Μεγάλο μέρος των κοινωνιών της Δύσης δεν θέλει ούτε να το καταλάβει ούτε να το παραδεχτεί αυτό, γιατί αρνείται οτιδήποτε αμφισβητεί και απειλεί τον τρόπο με τον οποίο απέκτησε την ευημερία του. Δεν θέλει να ξέρει ποιος πλήρωσε το λογαριασμό τού πολυτελούς του «δείπνου». Πόσα εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι καταδικάστηκαν στη δουλεία, τη φτώχεια και τον υποσιτισμό για να είναι το δικό τους τραπέζι πάντα γεμάτο και οι ανέσεις τους εξασφαλισμένες. Γι’ αυτό συνειδητά ή ασυνείδητα συναινεί στις αποικιοκρατικές πολιτικές των ελίτ που κυβερνούν, ακόμα κι όταν δεν τις έχει σε μεγάλη εκτίμηση, όπως συμβαίνει τώρα σε όλη τη Δύση.
Ειρήνη κατά πολέμου
Χωρίς τυμπανοκρουσίες, με μακροπρόθεσμο σχέδιο, δημιουργήθηκαν και αναπτύσσονται τα νέα «σχήματα» που αλλάζουν συσχετισμούς καθώς αλλάζουν οι αντιλήψεις και οι πολιτικές. Καθώς για ένα πολύ μεγάλο μέρος της ανθρωπότητας, η βασική επιδίωξη του Κινήματος των Αδεσμεύτων για την απαλλαγή των λαών και χωρών του Τρίτου Κόσμου από τα δεσμά της αποικιοκρατίας και την αυτοδύναμη ανάπτυξή τους, σήμερα έχει ωριμάσει και υπάρχουν πλέον οι υλικές προϋποθέσεις για την επίτευξη της. Είναι πια πάρα πολλοί αυτοί που θέλουν να απαλλαγούν από τη δυστυχία της αποικιοκρατίας και είναι αποφασισμένοι, παρ’ όλα τα μεγάλα εμπόδια που εξακολουθούν να βάζουν οι αποικιοκρατικές μητροπόλεις, να το καταφέρουν.
Ήδη, στο νέο Δρόμο του Μεταξιού (Πρωτοβουλία Ζώνης και Δρόμου – BRI) βαδίζουν, άλλος λιγότερο κι άλλος περισσότερο, 149 χώρες. Οι BRICS με πέντε ισχυρές μονάδες (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια Αφρική) και αρκετές άλλες στη διαδικασία ένταξης, η Περιφερειακή Ολοκληρωμένη Οικονομική Συνεργασία (RCEP) και ο Οργανισμός Συνεργασίας της Σαγκάης, μαζί με άλλες περιφερειακές συσπειρώσεις, όπως η Ευρασιατική Οικονομική Ένωση (Ρωσία, Λευκορωσία, Καζαχστάν, Κιργιστάν, Αρμενία), τροποποιούν τις συντεταγμένες τις οποίες είχαν επιβάλλει οι αποικιοκράτες, γιατί όλες αυτές οι «ενώσεις» και «πρωτοβουλίες» οικοδομούνται πάνω σε μια βάση επί της ουσίας πάρα πολύ διαφορετική από κάθε άλλη μέχρι σήμερα εφαρμοσμένη πρακτική. Συνεργασίες οικονομικές, κοινωνικές, πολιτικές και πολιτισμικές, ισότιμες, στις οποίες ο κάθε εταίρος διατηρεί την πλήρη αυτονομία του και επιλέγει τον τρόπο και το βαθμό της συμμετοχής του. Αυτό είναι ένα ακατάσχετο ρεύμα, εντελώς καινούργιο στην κλίμακα που πραγματοποιείται, καθώς συνεχώς εξαπλώνεται και μεγαλώνει ο κατάλογος των χωρών που εντάσσονται ή δηλώνουν υποψηφιότητα για ένταξη στους παραπάνω οργανισμούς.
Από την άλλη, οι Δυτικοί προσπαθούν με τις παλιές γνωστές και ελεγχόμενες, αλλά όλο και πιο δύσκολα εφαρμόσιμες συνταγές, να αποτρέψουν την απώλεια των αποκλειστικών προνομίων τους σε βάρος της υπόλοιπης ανθρωπότητας. Σε αντίθεση με τα προαναφερθέντα νέα ειρηνικά «σχήματα», οι Δυτικοί, αρνούμενοι να ενταχθούν επί ίσοις όροις στη νέα πραγματικότητα, επενδύουν ξέφρενα στους εξοπλισμούς, τους εκβιασμούς, τις απειλές, τις κυρώσεις, τις ανατροπές καθεστώτων και τους πολέμους. Όχι μόνο επεκτείνουν ασύστολα το ΝΑΤΟ, αλλά δημιουργούν και νέους πολεμικούς οργανισμούς όπως το AUKUS (ΗΠΑ, Μ. Βρετανία, Αυστραλία) εξοπλίζοντας με πυρηνικά την Αυστραλία κατά παράβαση κάθε συνθήκης για τη μη διάδοση των πυρηνικών. Επίσης με το Five Eye (FVEY) συντονίζονται στην παρακολούθηση όλης της ανθρωπότητας για στρατιωτικούς σκοπούς.
Οι ευρωπαϊκές χώρες αυξάνουν τις δαπάνες για όπλα, Γερμανία και Ιαπωνία επανεξοπλίζονται, οι ΗΠΑ διατηρούν 800 βάσεις σε όλα τα μέρη της γης, κάνουν συνεχή στρατιωτικά γυμνάσια στα σύνορα της Κίνας, της Ρωσίας, του Ιράν και κάθε ανεξάρτητης χώρας, υποθάλπουν και συντηρούν τους πολέμους στην Αφρική και την Ασία, προκειμένου με το παραμάγαζο των επτά κρατών (G7) που εκπροσωπεί τις ελίτ κρατών με 770 εκατ. άτομα, δηλαδή κάτω από το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού, να συνεχίσουν να αποσπούν με τσαμπουκά το 50% του παγκόσμια παραγόμενου πλούτου!
Αυτοδιάλυση
Οι θιασώτες της παγκοσμιοποίησης και της ελεύθερης αγοράς χωρίς δασμούς και προστατευτισμούς, την κάνουν τώρα «γυριστή». Υποτίμησαν τα θύματα που αξιοποίησαν την ευκαιρία προς όφελός τους και αλλάζουν τροπάριο. Μέχρι στιγμής είναι πάνω από 100 οι κινέζικες εταιρίες που έχουν στοχευμένα υποστεί αποκλεισμό από την αμερικάνικη αγορά, όπως οι Huawei και ZTE, και έχουν εκδιωχτεί από το Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης και εκατοντάδες τα είδη εμπορευμάτων στα οποία έχουν επιβληθεί μεγάλοι δασμοί. Είναι δε ακόμα περισσότερες οι εταιρίες που έχουν φραγή στα προϊόντα τους με ειδικούς νόμους που έχουν ψηφιστεί από τη Γερουσία επειδή περιέχουν αγροτικά προϊόντα από το Σιντζιάν. Επίσης, απαγορεύεται στις αμερικάνικες εταιρίες να συναλλάσσονται με τις «χαρακτηρισμένες» εταιρίες οπουδήποτε στον κόσμο, ενώ απειλούν με τιμωρίες κάθε ξένη εταιρία και χώρα που συναλλάσσεται με αυτές. Πολύ πρόσφατα απαγόρευσαν και τις πωλήσεις τσιπ στην Κίνα. Κι όλα δείχνουν ότι ο εμπορικός πόλεμος εναντίον της Κίνας από τις ΗΠΑ και σε μικρότερο βαθμό από ευρωπαϊκές χώρες, θα ενταθεί.
Βέβαια, έτσι, οι Ευρωπαίοι θεμελιώνουν την αποκαθήλωσή τους. Υιοθέτησαν με φανατισμό τον πόλεμο των ΗΠΑ κατά της Ρωσίας, με όλες τις αρνητικές συνέπειες που υφίστανται, και τώρα πιέζονται να απομακρυνθούν από την Κίνα. Την ώρα που συμπληρωνόταν ο αριθμός των 10.000 τρένων που, από την αρχή του τρέχοντος έτους μέχρι το ξεκίνημα του Σεπτέμβρη, μετέφεραν εμπορεύματα από την Κίνα προς την Ευρώπη. Οι Ευρωπαίοι ξηλώνουν το οικοδόμημά τους και επιστρέφουν το γερασμένο καβούκι τους. Κατέστρεψαν την πιο ανεμπόδιστη, σταθερή και οικονομική προμήθεια τους με πετρέλαιο και αέριο και τώρα, δεν αποκλείεται, υποκύπτοντας κι άλλο στους Αμερικάνους, να ρισκάρουν τις σχέσεις τους με την Κίνα, χάνοντας όχι μόνο τα εμπορεύματα που δεν παράγουν πια, αλλά και την τεράστια αγορά στην οποία οι μεγάλες γερμανικές εταιρίες διαθέτουν τα υψηλής κερδοφορίας ακριβά προϊόντα τους. Οι Ευρωπαίοι αποδεικνύουν ότι τα πολιτικά τους συστήματα είναι σαθρά και το προσωπικό ανεπαρκέστατο και ετερόφωτο, οι ελίτ σε σύγχυση και η ανεξαρτησία των κρατών τους αμφίβολη.
Συσκότιση
Η συνάντηση του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης 15-16 Σεπτεμβρίου στη Σαμαρκάνδη του Ουζμπεκιστάν είναι εξαιρετικά σημαντική. Κατ’ αρχήν, οι χώρες που την αποτελούν καλύπτουν τα δύο τρίτα της Ασίας! Δηλαδή, έχουν έκταση 8 φορές μεγαλύτερη από την έκταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και 3 φορές από της ΗΠΑ. Και πληθυσμό σχεδόν το 44% του κόσμου, 10 φορές περισσότερο από τον πληθυσμό των ΗΠΑ και σχεδόν 5 φορές από της Ευρώπης. Επιπλέον, οι ασιατικές αυτές χώρες είναι σε φάση ραγδαίας ανόδου διαθέτοντας, εκτός από τις μεγάλες αγορές στην ίδια «γειτονιά» και τους μορφωμένους κατοίκους, υπερεπαρκείς ποσότητες απ’ όλες τις αναγκαίες πρώτες ύλες. Και το πιο αξιοσημείωτο είναι ότι πρόκειται για ανεξάρτητες χώρες και όσες έχουν ακόμα κατάλοιπα αποικιοκρατικού τύπου δεσμεύσεων σταδιακά τα αποβάλλουν.
Σε κανένα διεθνές δίκτυο (BBC, CNN, DW κ.λπ.) δεν αποτελεί πρώτη είδηση η συνδιάσκεψη της «Σαγκάης» στη Σαμαρκάνδη, το ιστορικό της, το περιεχόμενό της και οι συμφωνίες που επισφραγίζονται. Οι όποιες αναφορές περιορίζονται σε πολιτικά παρεπόμενα σε σχέση με τον πόλεμο στην Ουκρανία, το ουκρανικό σιτάρι κ.ά. Κανένας δυτικός πολίτης που παρακολουθεί τηλεόραση ή διαβάζει «έγκυρες» εφημερίδες, δεν θα βρει μια πλήρη ανάλυση, σχόλιο ή άρθρο για τη διάσκεψη του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης που λαμβάνει χώρα στο Ουζμπεκιστάν με τη συμμετοχή ηγετών 15 κρατών μεταξύ των οποίων ο Σι Τζινπίν, ο Βλαντίμιρ Πούτιν και ο Ναρέντρα Μόντι!
Οι πολίτες στη Δύση δεν πρέπει να ξέρουν για να μην ανησυχήσουν και αρχίσουν να αμφιβάλλουν και να διαμαρτύρονται! Δεν πρέπει να ξέρουν ότι υπογράφονται συμφωνίες με πάρα πολύ μεγάλο και βαρυσήμαντο περιεχόμενο που αλλάζουν τον κόσμο και όχι μόνο τα κράτη που τις συνάπτουν. Να μην συνειδητοποιούν ότι το αφήγημα της Δύσης που λέει ότι οι Ασιάτες είναι σε διαρκή αντιπαράθεση μεταξύ τους, είναι παραφουσκωμένο. Ότι μέλη του ίδιου Οργανισμού είναι χώρες με κληρονομημένα προβλήματα τα οποία προσπαθούν να επιλύσουν με συνεννοήσεις.
Ποιος φανταζόταν ότι η Ρωσία με την Κίνα, μετά από τουλάχιστον 30 χρόνια ψυχρότητας, η Ινδία με την Κίνα, που συμφώνησαν πριν λίγες μέρες ότι θα αποσύρουν τις δυνάμεις από τα σύνορά τους για να μην προκαλούνται, ακόμα και κατά λάθος, αψιμαχίες μεταξύ των συνοριακών φρουρών, το Πακιστάν με την Ινδία που έχουν το δισεπίλυτο θέμα του Κασμίρ, όπως και οι άλλες χώρες με τα δικά τους μικρά ή μεγάλα προβλήματα, θα δημιουργούν μια νέα μεγάλη, κοσμοϊστορικής σημασίας, σύνθεση!
Μια σύνθεση που αποδεικνύει ότι η Ρωσία δεν είναι απομονωμένη σε παγκόσμιο επίπεδο, ότι η Δύση χάνει τα πρωτεία και ότι η Ασία γίνεται το μελλοντικό hub του κόσμου.
Σύγκλιση αντί για σύγκρουση
Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά που οι συντελεστές αποδίδουν στο εγχείρημά τους είναι ότι όσοι συμμετέχουν σέβονται τα πολιτικά συστήματα και καθεστώτα κάθε χώρας και δεν αναμιγνύονται καθόλου στις εσωτερικές τους υποθέσεις. Αυτό από μόνο του είναι ακραία ριζοσπαστικό. Καμία χώρα δεν πρέπει να αισθάνεται απειλούμενη από την άλλη. Και οι όποιες υπαρκτές διαφορές και διεκδικήσεις να τείνουν μέσα σ’ αυτό το διακρατικό πλαίσιο να επιλύονται ή, τουλάχιστον, να αμβλύνονται συνεχώς.
Οι Δυτικοί εξακολουθούν να επενδύουν στο αντίθετο, στη ρήξη. Στην καλλιέργεια ακόμα και των πιο μικρών διαφορών και στην πρόκληση νέων.
Δεν πρέπει να υποτιμάει κανείς την ισχύ που έχουν οι Δυτικοί, η οποία δεν στηρίζεται μόνο στα όπλα και τα επιτεύγματα τους, αλλά και στη διάβρωση των μηχανισμών και την εξαγορά παραγόντων μέσα στην κάθε κοινωνία δουλεύοντας πολύ μεθοδικά επί πολλές δεκαετίες σε όλα τα επίπεδα, από το στρατό και τα κόμματα μέχρι τα ΜΜΕ και τα πανεπιστήμια. Αλλά αυτό το μοντέλο δεν μπορεί πια να αυτοτροφοδοτηθεί το ίδιο αποτελεσματικά. Μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης που για πολλά χρόνια αποτελούσε το αντίπαλο ελκυστικό μοντέλο, αναδύονται άλλου τύπου συγκλίσεις και ομαδοποιήσεις και νέα μοντέλα κρατικοκοινωνικά που φαίνεται ότι θα είναι πιο δραστικά και αποτελεσματικά στην απαλλαγή τους από την ασφυκτική ηγεμονία της Δύσης.
Στην ιστορική πόλη της Σαμαρκάνδης, η τάση περαιτέρω σύγκλισης θα ενισχυθεί. Μέχρι πριν από μερικά χρόνια ήταν αδιανόητο να βρεθούν στο ίδιο σαλόνι για συμφωνία και όχι διαφωνία αυτές οι χώρες, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αυτομάτως όλοι οι λόγοι μιας ιστορικά υποβόσκουσας αντιπαλότητας έχουν ολοσχερώς εκλείψει. Αλλά η πρόοδος προς τη συνεργασία είναι όλο και πιο εμφανής και χειροπιαστή, βασισμένη σε κοινά συμφέροντα και μεγάλα έργα και λιγότερο σε μεγάλα λόγια.
Σε αντίθεση με την κατ’ όνομα πλέον Αριστερά στην Ευρώπη, που έγινε βασιλικότερη του βασιλέως, ενσωματώθηκε στη «δημοκρατία» που είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των ολιγαρχικών ελίτ, πρώτη στην πολεμική υστερία εναντίον Γιουγκοσλαβίας, Βενεζουέλας, Λιβύης, Συρίας και τώρα Ρωσίας, και συμβατή με τα αντιλαϊκά και περιβαλλοντικά μέτρα, από την περικοπή του κοινωνικού κράτους μέχρι την επαναφορά του κάρβουνου και την εγκληματική εισαγωγή του σχιστολιθικού LNG, στον αντίποδα, δηλαδή στην Ασία, τη Λατινική Αμερική και την Αφρική, η τάση στον προοδευτικό κόσμο είναι ριζικά διαφορετική. Εκεί εμπεδώνεται πλέον η γνώση ότι η δημοκρατία και ο σοσιαλισμός που ταυτίζονται με την κοινωνική ευημερία με ισότητα και δικαιοσύνη, δεν μπόρεσαν να εφαρμοστούν σε χώρες περικυκλωμένες και υπονομευμένες από την αποικιοκρατία. 500 χρόνια κατακτήσεων, δουλείας, υποτέλειας, εκμετάλλευσης και λεηλασίας είναι αρκετά!
Μεγάλε, άκου…
Η εθνική ανεξαρτησία και αυτοδιαχείριση αποτελούν σήμερα το κύριο ρεύμα που αναπτύσσεται παγκόσμια και, μάλιστα, με καλύτερες προϋποθέσεις και πολύ περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας από τον καιρό της Συνδιάσκεψης των Αδεσμεύτων στο Μπαντούνγκ του 1955 με τον αείμνηστο Τσου Ενλάι και άλλους σημαντικούς ηγέτες, εκ των οποίων οι σημαντικότεροι δολοφονήθηκαν, άλλοι ηττήθηκαν και άλλοι λύγισαν και ενσωματώθηκαν.
Οι Δυτικοί νιώθουν πια ότι η επιρροή τους μειώνεται στην Ασία, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική. Όσο κι αν ακόμα μπορούν να βάζουν τρικλοποδιές, η ύπαρξη πολύ ισχυρών κρατών δείχνει ότι όσο κι αν αυτή η παγκόσμια τάση μερικές φορές σκοντάφτει στα εμπόδια που τοποθετεί η Δύση, δεν μπορεί να ανακοπεί.
Οι Κινέζοι της ενδοχώρας και οι Κινέζοι της Ταϊβάν είχαν κάνει πολύ σημαντικά βήματα εκτόνωσης των διαφορών τους, προτού οι Αμερικάνοι, με τις εντόπιες επιρροές τους, ανάψουν καινούργιες φωτιές. Αλλά τα ίδια κάνουν παντού. Είναι πολύ αποκαλυπτικές οι δηλώσεις της κυβέρνησης της Γεωργίας για τις αφόρητες πιέσεις που δέχεται «να ανοίξει ένα δεύτερο μέτωπο» εναντίον της Ρωσίας! Και αυτού του είδους οι «φιλικές» παραινέσεις είναι πάρα πολλές, σε πολλά μέρη του κόσμου.
Είναι, όμως, πολύ ενδεικτική και η αντίδραση κυβερνητικών αξιωματούχων κρατών τα οποία επισκέπτεται σωρηδόν ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν για να επισείσει τον «κινέζικο κίνδυνο», που του βάζουν πάγο και, μάλιστα, κάτι αδιανόητο μέχρι χτες, δημόσια. Για παράδειγμα, στη Νότια Αφρική και την Ουγκάντα δεν ήταν καθόλου διπλωματικές οι αντιδράσεις τους. «Κύριε υπουργέ», απάντησε στον Μπλίνκεν ο εντόπιος συνομιλητής του στην κοινή συνέντευξη Τύπου, «το αεροδρόμιο στο οποίο προσγειώθηκε το αεροπλάνο σας, ο αυτοκινητόδρομος μέσω του οποίου έφτασε το αυτοκίνητό σας στο ξενοδοχείο, οι σιδηροδρομικές γραμμές που είδατε και το νοσοκομείο που προσπεράσατε, είναι μόνο μερικά από τα έργα τα οποία κατασκεύασε η Κίνα στη χώρα μας. Αντίθετα, από εσάς ακούμε μόνο για κινέζικο κίνδυνο, ενώ δεν είχαμε ποτέ μια ουσιαστική βοήθεια».
Η Ουκρανία είναι από τις τελευταίες χώρες που οι διεφθαρμένες ελίτ είναι διατεθειμένες να παίξουν τόσο χοντρά το παιχνίδι των Δυτικών, ακόμα και καταστρέφοντας το κράτος που διοικούν.
Η Δύση μπροστά στο φαινόμενο των λαών και κρατών που ανορθώνονται και συνασπίζονται ειρηνικά, επιζητώντας ένα δρόμο εναλλακτικό στο μοντέλο που επέβαλε την εξάρτηση των λαών από το ισχυρό κέντρο, χάνει την ψυχραιμία της και παραλογίζεται. Δεν θέλει, δεν μπορεί, δεν ξέρει πώς να αντιμετωπίσει τον «κίνδυνο»! Ο ειρηνικός τρόπος ανάπτυξης, με ισοτιμία σχέσεων και δίκαιη κατανομή των αγαθών, δεν ενυπάρχει στην κουλτούρα της. Κι αν δεν περνάει η αγριάδα και η τρομοκρατία που χρησιμοποίησε κατά κόρον για να ξεζουμίζει επί αιώνες τους πάντες, με τι μέσα θα διατηρήσει την ηγεμονία της;
Οι λαοί του κόσμου ξέρουν ότι το οπλοστάσιο της Δύσης είναι ικανό να μετατρέψει τη γη για άλλη μια φορά σε κόλαση. Είναι πολύ πρόσφατοι οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι που εξαπέλυσαν οι Δυτικοί εναντίον ολόκληρης της ανθρωπότητας. Και τότε για «κίνδυνο» μιλούσαν. Που σημαίνει ότι οι λαοί και οι ηγεσίες τους πρέπει να μην υποτιμήσουν ούτε προς στιγμήν πόσο αδίστακτοι και αιμοβόροι είναι οι Δυτικοί μπροστά στον κίνδυνο να χαθεί ή έστω να μειωθεί η ηγεμονία τους. Εξάλλου, οι Αμερικάνοι, Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικάνοι, εκτοξεύουν τις απειλές τους ευθέως και εμπράκτως. Κι όποιος περιμένει να ξυπνήσουν οι λαοί της Ευρώπης και να αγωνιστούν για την ειρηνική συνύπαρξη, ας μην κοιμάται ήσυχος.
Στέλιος Ελληνιάδης
