Με αυτό τον τίτλο, πριν από ένα χρόνο (24/7/2010), αμέσως μετά την αίτηση προσφυγής στο άρθρο 99 του επιχειρηματία Αποστόλου, σχολιάζαμε σε ρεπορτάζ μας την ανασφάλεια που σήμαινε η προστασία του άρθρου 99 για τους εργαζόμενους. Ένα χρόνο «προστατευμένος» ο επιχειρηματίας μεταβίβασε καταστήματα, πούλησε εξοπλισμό και καταστήματα, έκλεισε αρκετά και έφτασε στην πτώχευση με μόλις 25 καταστήματα από τα 151 που διέθετε όταν κατέθετε την αίτησή του στο Πρωτοδικείο. Οι 844 εργαζόμενοι, όσοι δηλαδή απέμειναν από τους περίπου 3.600 που είχε πέρυσι, έχουν τη «δυνατότητα» να διεκδικήσουν τις αποζημιώσεις τους από την όποια περιουσία έχει απομείνει. Στον ένα χρόνο που πέρασε, αν και σε πολλά καταστήματα οι εργαζόμενοι είχαν προχωρήσει σε επισχέσεις εργασίας και άλλες κινητοποιήσεις, με ευθύνη του ανύπαρκτου επιχειρησιακού (εργοδοτικού) σωματείου και της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Υπαλλήλων δεν έγινε δυνατό να ορθωθεί ένα πραγματικό τείχος προστασίας των εισοδημάτων και των θέσεων εργασίας. Η «επίσημη» συνδικαλιστική τακτική ήταν μεσολάβηση προς τα υπουργεία για να βρεθούν «βιώσιμες λύσεις» με στήριξη του κράτους.
Ο επιχειρηματίας ροκάνισε το χρόνο που πέρασε τακτοποιώντας οφειλές του προς μεγάλους προμηθευτές, ενώ άφησε στο δρόμο εκατοντάδες εργαζόμενους. Ένα μέρος του προσωπικού πέρασε (μαζί με το εμπόρευμα), σε άλλους επιχειρηματίες που ανέλαβαν πολλά καταστήματα. Οι εναπομείναντες οδηγούνται σε ένα μακροχρόνιο δικαστικό αγώνα διεκδικήσεων.
«Κανένας αγώνας δεν είναι μάταιος»
Έτσι σχολιάζουν οι εργαζόμενοι της Απογευματινής την απόρριψη της αίτησης πτώχευσης του δικού τους εργοδότη. Από την αρχή οι 130 εργαζόμενοι, με την αρωγή των σωματείων, έκαναν «κύρια παρέμβαση» κατά της αίτησης, αποδεικνύοντας με στοιχεία και μαρτυρικές καταθέσεις ότι με την αίτηση πτώχευσης η επιχείρηση αποσκοπούσε στην οικονομική και ηθική τους εξόντωση, προκειμένου να αποχωρήσουν οικειοθελώς και να παραιτηθούν από τον αγώνα τους για την καταβολή των δεδουλευμένων και των αποζημιώσεων που δικαιούνται. Το δικαστήριο δέχτηκε την παρέμβαση των εργαζομένων.
«Η νίκη αυτή, ύστερα από μήνες αγώνα -εντός και εκτός δικαστηρίων- μας γεμίζει με ελπίδα πως, επιτέλους, ολοκληρώνεται, με θετική έκβαση, αυτή η περιπέτεια. Παράλληλα, όμως, έρχεται να θυμίσει σε όλο τον κλάδο των Μέσων Ενημέρωσης και τους απανταχού εργαζόμενους που δοκιμάζονται από τα βάναυσα «πειράματα» των εργοδοτών πως, όταν έχεις το δίκιο με το μέρος σου, κανένας αγώνας δεν είναι μάταιος». Αυτό το σχόλιο που αναρτήθηκε στο μπλογκ των εργαζομένων-ανέργων της Απογευματινής, νομίζουμε ότι αξίζει να μελετηθεί από όσους έσπευσαν να χαρακτηρίσουν μάταιο και επιζήμιο τον αγώνα πολλών εργαζομένων στα Ατλάντικ.
Υ.Γ. Επειδή αυτές τις μέρες αναμορφώνεται το κομμάτι αυτό της πτωχευτικής νομοθεσίας, καλό θα ήταν να ρωτήσει η αρμόδια επιτροπή της Βουλής και τους χιλιάδες εργαζόμενους που έμπλεξαν στα γρανάζια της διαδικασίας του άρθρου 99, την οποία είχαν ψηφίσει πάλι καλοκαίρι (στο Θερινό Τμήμα της Βουλής, το 2007) οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ.
