• Ήδη κατασκευασμένους, που τους πληρώναμε επί δεκαετίες.
• Επικίνδυνους. Εργοτάξια που για να ολοκληρωθούν απαιτούνται ακόμα αρκετά χρόνια (βλέπε Τέμπη, Κορίνθου-Πατρών).
• Όπου ο χρήστης πληρώνει για την κατασκευή ενός άλλου δρόμου σε άλλη περιοχή της χώρας (η Β/Α Αττική καλείται να πληρώσει για την κατασκευή της Ιονίας).
•Όπου δεν υπάρχει αξιόπιστο εναλλακτικό οδικό δίκτυο, και δεν μπορεί να υπάρξει στο άμεσο μέλλον, λόγω τεράστιου κόστους αλλά και χρόνου που απαιτείται.
• Που εξυπηρετούν κατά το μεγαλύτερο ποσοστό καθημερινές τοπικές μετακινήσεις κατοίκων και εργαζομένων, με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται το οικογενειακό εισόδημα ακόμα και με 3.000 ευρώ το χρόνο.
Οι συμβάσεις παραχώρησης οδηγούν στο να πληρώσουμε τους νέους αυτοκινητοδρόμους πάρα πολύ ακριβά, πολλαπλάσια σε σχέση με το κόστος αντίστοιχων δρόμων σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Οι όροι αυτών των συμβάσεων δεν τηρούνται από τις εταιρίες και δεν ελέγχονται από το Δημόσιο. Παρά το γεγονός ότι δεν έχουν τηρηθεί οι προθεσμίες ολοκλήρωσης των έργων, οι εταιρίες εισπράττουν ανεμπόδιστα τη χρηματοδοτική συμβολή του Δημοσίου.
Νομοθετούν οι τράπεζες και οι εταιρίες
Τα παραπάνω και πολλά άλλα ζητήματα έχουν αναδειχθεί από τις δεκάδες τοπικές επιτροπές ενάντια στα διόδια σε όλη την Ελλάδα και σήμερα είναι πραγματικότητα ένα πρωτόγνωρο κίνημα ανυπακοής που θεμελιωμένα εκφράζει το δίκαιο και νόμιμο και καθημερινά μαζικοποιείται με αιχμή τη θέση «Δεν πληρώνουμε Διόδια».
Το κίνημα αυτό φόβισε την κυβέρνηση και τους τσαμπατζήδες εργολάβους και τραπεζίτες που βλέπουν τα κέρδη τους να απειλούνται από τη δίκαιη οργή και αντίδραση των πολιτών. Φόβισε γιατί έβαλε στο στόχαστρο το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, τις μίζες και τις προμήθειες των διαπλεκόμενων συμφερόντων. Καθ’ υπόδειξη των κοινοπραξιών η κυβέρνηση ποινικοποιεί την άρνηση πληρωμής διοδίων εντάσσοντάς τη στα αδικήματα του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας (ΚΟΚ) με μια νομοθετική ρύθμιση χουντικής έμπνευσης, σύμφωνα με την οποία ο αγώνας των πολιτών χαρακτηρίζεται «αποκλίνουσα συμπεριφορά» και η άρνηση πληρωμής των ληστρικών διοδίων μετατρέπεται σε παράβαση του ΚΟΚ με πρόστιμο 200 ευρώ και άλλα διοικητικά μέτρα.
Η Κίνηση Τρικάλων Κατά των Διοδίων αναφέρει χαρακτηριστικά σε ανακοίνωση της: «Μόνο άρρωστοι νομικοί εγκέφαλοι και μια κυβέρνηση δουλικά υποταγμένη στις κατασκευαστικές εταιρίες θα μπορούσε να σκεφτεί κάτι τέτοιο. Πόσοι και ποιοι Έλληνες βουλευτές θα τολμήσουν να ψηφίσουν ένα τέτοιο νομοθετικό τερατούργημα καθ’ υπόδειξη των κοινοπραξιών; Η κυβέρνηση, αντί της νομοθετικής πρωτοβουλίας για μετουσίωση σε τυπικό νόμο του δίκαιου που δημιούργησε στους δρόμους, με την καθημερινή του επανάληψη ο λαός, επιλέγει να το καταργήσει, για να εξυπηρετηθούν τα άνομα ληστρικά κέρδη των εταιριών και των τραπεζών».
Σε καθεστώς γενικευμένης ανομίας και κατάλυσης του Συντάγματος από πλευράς της κυβέρνησης οι πολίτες είναι υποχρεωμένοι να ξαναθυμηθούν το άρθρο 114 (νυν άρθρο 120) του Συντάγματος. Να αντισταθούν με κάθε μέσο σε όποιον καταλύει το Σύνταγμα με τη βία. Ζούμε τη χούντα του Μνημονίου, όπου κάθε δίκαιη αντίσταση βρίσκεται υπό τη δαμόκλειο σπάθη της καταστολής. Τα οργουελικά σενάρια δεν είναι πια φαντασία. Όμως, ο φόβος που γεννάει αυτό το κίνημα στους κρατούντες είναι η απόδειξη ότι μπορούμε να αλλάξουμε την κατάσταση. Το κίνημα κατά των διοδίων είναι υποχρεωμένο να συνεχίσει και θα συνεχίσει να δημιουργεί πρόβλημα στην κατοχική κυβέρνηση.
* Ο Χρήστος Παναγής είναι μέλος του Πανελλαδικού Συντονιστικού Κατά των Διοδίων και του Συντονιστικού Φορέων και Κατοίκων Β.Α. Αττικής.
