στήλες

Του Γιώργου Κατερίνη

• Η μοτοπορεία των απεργών της ΕΘΕΛ σταματά έξω από το υπουργείο Υγείας, όπου οι γιατροί έχουν καταλάβει την αίθουσα διαλέξεων: το κοινό σύνθημα «Υγεία – Παιδεία – Συγκοινωνία – Κάτω το μνημόνιο, για τη δημοκρατία», ξαφνιάζει ευχάριστα.

Άρωμα από τις εξεγέρσεις σε Αίγυπτο και Τυνησία θα φέρει, στην Αθήνα, η εκδήλωση που οργανώνει η εφημερίδα Δρόμος, με τη συμπλήρωση ενός χρόνου από την κυκλοφορία της.

Του Νόαμ Τσόμσκι*

Ο βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας, μαζί με το Ισραήλ, είναι επί πολύ καιρό ο πιο ισχυρός, ο πιο αποφασιστικός υποστηρικτής του Μουμπάρακ. Η υπόθεση αυτή θα πρέπει να μας θυμίζει κάτι. Ο κλασικός σχολιασμός είναι, βεβαίως, ότι αγαπάμε τη δημοκρατία, αλλά για πραγματιστικούς λόγους πρέπει κάποιες φορές, απρόθυμα, να είμαστε αντίθετοι στην εφαρμογή της, στην προκειμένη περίπτωση της Αιγύπτου εξαιτίας της απειλής του ριζοσπαστικού Ισλάμ, των Αδελφών Μουσουλμάνων.

Κατόπιν των παραινέσεων των αξιότιμων εκπροσώπων της τρόικας για περαιτέρω μεταρρύθμιση των συμβάσεων εργασίας, στην κατεύθυνση της ριζικής αναδιάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων, παίρνω το θάρρος να προτείνω σχετικό σχέδιο νόμου:

Καλημέρα πελάτες μου, συντρόφια του Δρόμου!
Στις κούρσες πλέον όλα τα θέματα είναι στο τραπέζι!

Στην ιστορική διαδρομή των λαών, υπάρχουν κάποιες στιγμές, κάποια γεγονότα, κάποια συνθήματα, κάποιες εικόνες, που συνοψίζουν με δραματική αυθεντικότητα το εκρηκτικό μείγμα της ανάγκης για κοινωνικές αλλαγές, που δηλώνουν λιτά και χωρίς περιθώρια παρερμηνειών, συνειδητές λαϊκές επιλογές για το μέλλον.
Γεγονότα, εικόνες και συνθήματα, που σηματοδοτούν ιστορικές στιγμές, στιγμές-καμπές στην ανθρώπινη πορεία, «δηλωτικά λαϊκών αποφάσεων» στην κάθε εξουσία, στο σύστημα. Ξεφυλλίζοντας τον προηγούμενο Δρόμο και φτάνοντας στη σελίδα 17, καθηλώθηκα.
Τι φωτογραφία ήταν τούτη!

Έχω σύνδρομο στέρησης. Τρέμω, κρυώνω, τα βλέπω όλα θολά. Αδημονώ. Θέλω τη δόση μου. Και την τέταρτη, και την πέμπτη κι όλες τις δόσεις μαζί. Ανυπομονώ να βρεθώ με τους ντίλερ και τα βαποράκια τους. Θέλω να δω το σαδιστικό τους ύφος όταν εκλιπαρώ για τη δόση μου. Nα τους ακούω να μου ζητάνε γη και ύδωρ. «Θες 15 δισ. ευρώ; Ωραία! Θα μας δώσεις 100.000 απολύσεις. Θέλουμε και τα εφάπαξ, και τις επικουρικές. Θέλουμε και τις αποζημιώσεις σας. Kαι το 8άωρο, και το πενθήμερο, και τα δώρα, και τα επιδόματα αδείας. Τι τις θέλετε τις άδειες; Πού θα πάτε;».