Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης μετά τις αστυνομικές καταδρομές και συλλήψεις διαδηλωτών έξω από τα συμβολαιογραφεία και την προσαγωγή σε δίκη 3 εξ αυτών έκανε την ακόλουθη δήλωση: «Θέλω να πω προσωπικά στον κ. Τσίπρα, και αυτό να το λάβει υπόψη του, ότι εάν αποφάσισε να έχει πολιτικούς κρατουμένους ξανά στην Ελλάδα, και μάλιστα αριστερούς πολιτικούς κρατούμενους, αυτό θα είναι και το πολιτικό του τέλος.» Αυτό το «και μάλιστα αριστερούς πολιτικούς κρατούμενους» δεν το καταλαβαίνουμε. Ούτε από αυτό θα κριθεί το πολιτικό τέλος του Τσίπρα. Περίεργη δήλωση και μάλλον στενή και αρκετά αυτοαναφορική αντίληψη για τα προβλήματα. Στην Ελλάδα του 2018 υπάρχουν αναρχικοί πολιτικοί κρατούμενοι, όπως και πολιτικοί κρατούμενοι που προέρχονται από τον αριστερό χώρο (π.χ. 17Ν). Όλοι αυτοί διώκονται από την πολιτεία για εγκληματικές πράξεις και δεν τους αναγνωρίζεται το στάτους του πολιτικού κρατούμενου. Με μια έννοια υπάρχουν και ακροδεξιοί φασίστες πολιτικοί κρατούμενοι, που κι αυτοί διώκονται για την εγκληματική τους δράση.
Αυτό που έπρεπε να πει ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, και θα ήταν σωστό, είναι πως η κυβέρνηση Τσίπρα (κι όχι η «χούντα Τσίπρα, Κοντονή, Τόσκα») είναι αποφασισμένη να εφαρμόσει όλα τα συμβόλαια που έχει συνάψει και με όλα τα μέσα. Σε αυτήν την κατρακύλα θα επιτεθεί ενάντια στα στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα, θα προσπαθήσει να τσακίσει την αντίσταση του μαζικού κινήματος, δεν θα διστάσει να ποινικοποιήσει μέσω νέων ιδιώνυμων την πολιτική και συνδικαλιστική δράση, θα στήσει δικαστικές φάμπρικες, θα κλείσει στις φυλακές αγωνιστές του μαζικού κινήματος. Η κυβέρνηση Τσίπρα είναι εχθρός και φοβάται το μαζικό λαϊκό κίνημα. Τέτοιο κίνημα πρέπει να αναπτυχθεί κι όχι να περιχαρακωθεί η υπόθεση σε αριστερούς ακτιβισμούς εν ονόματι του κινήματος…
