Του Μάριου Διονέλλη.
Το καλύτερο που μας συμβαίνει αυτή την περίοδο ως χώρα είναι η απόσυρση.
Τους βλέπω σαν τρελούς να ψάχνουν να ξεφορτωθούν το σαραβαλάκι και να γλιτώσουν τέλη ταξινόμησης (δηλαδή φόρους προς το κράτος) από το καινούριο αυτοκίνητο. Οι αντιπροσωπείες μάλιστα στήνουν και «φάμπρικα», αφού το δικαίωμα μεταβιβάζεται και αρχίζουν να πουλάνε αυτοκίνητα μαζί με τα δικαιώματα που κάποιοι άλλοι παραχώρησαν παίρνοντας το κατιτίς τους.
Γουστάρουμε αυτοκίνητο. Κάτι παθαίνουμε.
Θα αρχίσει, λοιπόν, να κινείται και η αγορά αυτοκινήτου ξανά. Το επιδοτεί το κράτος αυτό. Παραχωρεί ένα μέρος από τα έσοδά του για να ωφεληθεί κάποιος που θα έκανε ένα έξοδο για την αγορά αυτοκινήτου. Και θα επιβιώσουν και οι οικογένειες αυτών που δουλεύουν στον κλάδο και αυτό βέβαια είναι καλό.
Αλλά δεν μου το βγάζεις από το μυαλό ότι κάποιος είναι εκεί από πίσω ή μάλλον εκεί απ’ έξω, και περιμένει να τα πουλήσει τα ρημάδια. Και τώρα με την απόσυρση βρήκε τα καλύτερα κορόιδα. Γιατί ασφαλώς, η απόσυρση ισχύει μόνο για να αγοράσεις καινούριο και όχι μεταχειρισμένο. Και ερωτώ: Ένα μεταχειρισμένο πενταετίας ρυπαίνει; Όχι. Στην αγορά του μεταχειρισμένου δεν δουλεύει πολύς κοσμάκης; Ναι!
Άρα, γιατί μόνο για τα καινούργια; Άρα, κάποιος είναι εκεί και θέλει να αγοράσουμε τα αυτοκίνητά του. Τώρα βάλτε εσείς κάτω, από ποιες κυρίως χώρες αγοράζουμε αυτοκίνητα και ποιος επωφελείται κ.λπ. κ.λπ.
Εγώ αναλαμβάνω το ρίσκο να πέφτω έξω. Και σε λίγες μέρες να ανακοινωθεί το ποσό που θα μας χαρίζει το κράτος για την απόσυρση χιλιάδων άλλων πραγμάτων, για χάρη της οικολογίας και των θέσεων εργασίας. Πόσο φόρο θα γλιτώνω αν παραδίδω κάθε μήνα τα ανακυκλώσιμα σκουπίδια μου; Πόσο λιγότερο φόρο θα πληρώσω για τα καινούρια μου έπιπλα αν παραδίδω κάθε τόσο μερικά από τα παλιά μου;
Εν τέλει, αυτή η τόσο αγαθή και επιδοτούμενη από το κράτος ανακύκλωση γιατί γίνεται μόνο σε μια κατηγορία προϊόντων που δεν παράγονται στην Ελλάδα;
Ή μήπως αυτό εννοούσε ο Γιώργος ότι θα ξεπληρώσουμε μέχρι και το τελευταίο σεντς των δανείων και προφανώς με κάθε πρόσφορο τρόπο;
