Του Μάριου Διονέλλη. Είναι σκληρή η μοίρα των ποιητών.
Κάποιους δεν τους κατάλαβε η εποχή τους και πέθαναν άδοξα, περιμένοντας αργότερα από το χρόνο και τη συνείδησή μας μια κάποια δικαίωση. Καλότυχοι είναι αυτοί, αν το σκεφτείς με τα σημερινά δεδομένα.
Γλίτωσαν τουλάχιστον από το χτύπημα της μοίρας, να απαγγέλλονται οι στίχοι τους μεσάνυχτα στην πόρτα του Μαξίμου. Και, μάλιστα, από την προσωποποίηση των αγροίκων «βαρβάρων» που, δυστυχώς, ήρθαν τελικά και που αποδείχτηκε πως δεν ήταν «μια κάποια λύσις…».
Στέκεται σκληρή η ιστορία με τον ποιητή, αφού έτσι κι αλλιώς δεν θα μπορούσε να προβλέψει πού και ποιος θα βάζει στο στόμα του τα δικά του λόγια… Και σήμερα είναι ο Καρατζαφέρης, που αν ήταν σύγχρονος του Καβάφη θα τον αποκήρυσσε σίγουρα, ψάχνοντας «κουσούρια» και σκιές, θα ξεψάχνιζε το γενεαλογικό του δέντρο για να βρει το ποιόν των συγγενών του και φυσικά θα τον απέσυρε από τις προθήκες του τηλεβιβλιοπωλείου των αδερφών Γεωργιάδη.
Ευτυχώς που είναι χρόνια δικαιωμένος ο ποιητής, γιατί αν ήταν ακόμα ζεστός θα κατέληγε να τον αποκηρύξει σαν τον Αγγελόπουλο, ο βουλευτής του κόμματος Η.Πολατίδης.
Θα κάνουν, όμως, το παιχνίδι τους μέχρι τέλους. Θα ασελγήσουν πάνω σε λόγια και μνήμες και εικόνες μεγάλες, με αντάλλαγμα λίγο καλύτερα ποσοστά στην κάρτα με τους δημοφιλέστερους αρχηγούς. Και ο ποιητής θα βοηθάει σε αυτό άθελά του, υπομονετικά, με ανοχή που μόνο οι ποιητές μπορούν να επιδείξουν…
Τώρα τελευταία στέκεται σκληρή η ιστορία με τους ποιητές των λόγων και των εικόνων. Μα είναι και αυτή η ίδια και το μόνο τους καταφύγιο. Γιατί όταν όλα θα περάσουν, αυτό που θα μετράει θα είναι οι σελίδες που η ίδια τους αφιέρωσε. Ενώ για τους εξερχόμενους του Μαξίμου, η κυρία Ιστορία δε, θα έχει χαραμίσει ούτε το σάλιο για να γυρίσει σελίδα.
Μέχρι τότε όμως…
Γλίτωσαν τουλάχιστον από το χτύπημα της μοίρας, να απαγγέλλονται οι στίχοι τους μεσάνυχτα στην πόρτα του Μαξίμου. Και, μάλιστα, από την προσωποποίηση των αγροίκων «βαρβάρων» που, δυστυχώς, ήρθαν τελικά και που αποδείχτηκε πως δεν ήταν «μια κάποια λύσις…».
Στέκεται σκληρή η ιστορία με τον ποιητή, αφού έτσι κι αλλιώς δεν θα μπορούσε να προβλέψει πού και ποιος θα βάζει στο στόμα του τα δικά του λόγια… Και σήμερα είναι ο Καρατζαφέρης, που αν ήταν σύγχρονος του Καβάφη θα τον αποκήρυσσε σίγουρα, ψάχνοντας «κουσούρια» και σκιές, θα ξεψάχνιζε το γενεαλογικό του δέντρο για να βρει το ποιόν των συγγενών του και φυσικά θα τον απέσυρε από τις προθήκες του τηλεβιβλιοπωλείου των αδερφών Γεωργιάδη.
Ευτυχώς που είναι χρόνια δικαιωμένος ο ποιητής, γιατί αν ήταν ακόμα ζεστός θα κατέληγε να τον αποκηρύξει σαν τον Αγγελόπουλο, ο βουλευτής του κόμματος Η.Πολατίδης.
Θα κάνουν, όμως, το παιχνίδι τους μέχρι τέλους. Θα ασελγήσουν πάνω σε λόγια και μνήμες και εικόνες μεγάλες, με αντάλλαγμα λίγο καλύτερα ποσοστά στην κάρτα με τους δημοφιλέστερους αρχηγούς. Και ο ποιητής θα βοηθάει σε αυτό άθελά του, υπομονετικά, με ανοχή που μόνο οι ποιητές μπορούν να επιδείξουν…
Τώρα τελευταία στέκεται σκληρή η ιστορία με τους ποιητές των λόγων και των εικόνων. Μα είναι και αυτή η ίδια και το μόνο τους καταφύγιο. Γιατί όταν όλα θα περάσουν, αυτό που θα μετράει θα είναι οι σελίδες που η ίδια τους αφιέρωσε. Ενώ για τους εξερχόμενους του Μαξίμου, η κυρία Ιστορία δε, θα έχει χαραμίσει ούτε το σάλιο για να γυρίσει σελίδα.
Μέχρι τότε όμως…
Σχόλια
