Οι χοροί και τα νταούλια που έστησαν κάποιοι επειδή εξασφαλίσαμε, λέει, «ένα ήρεμο καλοκαιρινό τρίμηνο» ξεπέρασαν τα όρια της γελοιότητας. Μερικοί το κατάλαβαν και σταμάτησαν για να μη γίνουν εντελώς ρεζίλι. Κάποιοι ανακάλυψαν ότι αναβλήθηκαν οι εκλογές. Άλλοι βάλθηκαν να διώξουν τον Δένδια από το ΥΠΕΞ για να μη χαλάσει, λέει, την προσδοκώμενη θερινή φιέστα φθάνοντας το παράλογο σε παροξυσμό: Διότι αν ο Δένδιας είναι ο υπερπατριώτης που χαλάει τη σούπα του «ήρεμου θέρους», αναγκαστικά καταχωρούν τον πρωθυπουργό στην κορυφή του ενδοτισμού, κυριολεκτικά για «μια φούχτα τουριστικά δολάρια». Οπότε το θέμα «Δένδια» ευτελίζεται από ζήτημα εθνικής πολιτικής σε διαμάχη της εσωκομματικής καμαρίλας. Όσο για την «εισαγωγή τουριστών» είχε, έχει και θα έχει και ένα πολιτικό υπόβαθρο, εξαρτάται από τις διαθέσεις των «έξω» απέναντί μας, να υποβοηθήσουν ή να βυθίσουν την ελληνική βάρκα: Ο Πούτιν π.χ. σαμποτάρει τη ροή των Ρώσων προς την Τουρκία, οι Άγγλοι υπονομεύουν τις αφίξεις προς την Ελλάδα κ.λπ. Στο βάθος η εξήγηση για όλα αυτά μάλλον είναι απλούστατα η –φημολογούμενη– γερμανοφιλία του φερόμενου νέου ΥΠΕΞ (Γεραπετρίτης) και οι αντιθέσεις που προκύπτουν. Το επιχείρημα ενισχύεται από το ότι οι ίδιοι που υψώνουν τώρα τον κ. Γεραπετρίτη τον είχαν φλομώσει (κι εμάς μαζί του) για τη «δεδομένη ανικανότητά του και τα συνεχή λάθη του» και τον προόριζαν για οριστική έξοδο και απομάκρυνση. Καταλαβαίνει ο καθένας ότι ο υπόγειος και υπέργειος προσωπικός ενδοκυβερνητικός πόλεμος δεν προμηνύει ήρεμο θέρος. Έτσι ώστε η Ν.Δ. ως κυβέρνηση να μην υστερεί σε τίποτα από τον ΣΥΡΙΖΑ που τρώει τις σάρκες του, ως αντιπολίτευση. Οι δημοσκοπήσεις, σταθερές, αποτυπώνουν την αδιαφορία του κόσμου.
Οι ΗΠΑ προωθούν και υπονομεύουν την Τουρκία
Ο Ερντογάν κέρδισε χρόνο μετά τη συνάντησή του με τον Αμερικανό πρόεδρο και την πολύωρη συνομιλία Μπάιντεν-Πούτιν αλλά η νέα διοίκηση των ΗΠΑ είναι στο «να σε κάψω Γιάννη να σ’ αλείψω λάδι». Το ίδιο και οι Ευρωπαίοι (Ε.Ε.) παρά το φιλοτουρκικό παιχνίδι της Γερμανίας.
Η στάση ΗΠΑ-Ε.Ε. είναι απλή, σαφής και σταθερή: Θέλουν μαζί τους την Τουρκία. Τη θέλουν εναντίον της Ρωσίας του Πούτιν. Τη θέλουν να κάνει τις δουλειές τους, π.χ. να συμβάλει στην ομαλή αποχώρηση των ΗΠΑ από το Αφγανιστάν και στον έλεγχο αυτής της σκληροτράχηλης χώρας. Και κυρίως θέλουν την Τουρκία εκεί ως φράχτη για να εμποδίσει μια επάνοδο της ρωσικής επιρροής. Οπότε η παρουσία της Τουρκίας σε Αφγανιστάν/Αζερμπαϊτζάν είναι πηγή τριβών και μας ενδιαφέρει άμεσα. Η Τουρκία επεκτείνει το πεδίο δράσης της και εξ αυτού υπονομεύει την υπόστασή της. Διότι οι ΗΠΑ που την προωθούν προσφέρουν δηλητηριασμένο δώρο στον Ερντογάν. Κανείς δεν βγήκε από το Αφγανιστάν σώος.
Η στάση ΗΠΑ-Ε.Ε. είναι απλή, σαφής και σταθερή: Θέλουν μαζί τους την Τουρκία. Τη θέλουν εναντίον της Ρωσίας του Πούτιν. Τη θέλουν να κάνει τις δουλειές τους. Και κυρίως θέλουν την Τουρκία εκεί ως φράχτη για να εμποδίσει μια επάνοδο της ρωσικής επιρροής
Αντίστροφα, οι ΗΠΑ-Ε.Ε. δεν θέλουν να τους ενοχλεί η Τουρκία στα δικά τους φέουδα και στις μελλοντικές τους βλέψεις. Είτε είναι στην Κύπρο και σε όσα επηρεάζει το νησί, είτε είναι στα πετρέλαια και στη Ν.Α. Μεσόγειο, όπου ο κ. Δένδιας μας καταχώρησε στους «μη ενδιαφερόμενους» για να μη χαλάσει το περιβάλλον! Τα λεφτά ας τα πάρουν άλλοι, εμείς θα σώσουμε το περιβάλλον. Έτσι κι αλλιώς αυτοί «οι άλλοι» θα έπαιρναν το αέριο, το πετρέλαιο και το χρήμα.
Γιατί ο Ερντογάν δεν θέλει τρίτους
Ο Ερντογάν λέει ότι δεν θέλει «ανάμιξη τρίτων» στη διαπραγμάτευση με την Ελλάδα. Αλλά δεν του πέφτει λόγος. Τώρα δεν θέλει «τρίτους» επειδή για πρώτη φορά ΗΠΑ και Ε.Ε., στέλνουν την Τουρκία να βγάλει «το φίδι από την τρύπα» (π.χ. Αφγανιστάν) αλλά υπονομεύουν την επέκτασή της όταν αγγίζει δικά τους χωράφια. Αυτά που έχουν κι αυτά που σκοπεύουν να αποκτήσουν, π.χ. τη Ν.Α. Μεσόγειο με τα πετρέλαια. Ο Ερντογάν δεν είναι αφελής, ξέρει ότι οι «τρίτοι» θα προτάξουν την Ελλάδα εμπόδιο στις φιλοδοξίες του. Ξέρει ότι την Αθήνα την ξεδοντιάζουν επί χρόνια ο «Σημιτισμός-ενδοτισμός». Ο Ερντογάν ελπίζει ότι στη σημερινή συγκυρία, ευνοϊκή για τη μεγάλη του σύμμαχο, τη Γερμανία, έχει κάποιες ελπίδες να ξεγλιστρήσει από τις ΗΠΑ και κάτι να αρπάξει από την Αθήνα. Αλλά, προφανώς, Ε.Ε./ΗΠΑ δεν θα θυσιάσουν τα σίγουρα κέρδη τους στη Ν.Α. Μεσόγειο χάριν του Ερντογάν.
Το «έντομο στη σούπα», ωστόσο, είναι ότι καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να αγνοήσει τις αντιδράσεις του κόσμου. Το όλο ζήτημα περιορίζεται στο ερώτημα αν οι «υπερκείμενοι» αφού πάρουν ό,τι θέλουν θα κρίνουν ότι πρέπει κάτι να αφήσουν στις παράκτιες χώρες, Ελλάδα και Τουρκία, για την ηρεμία στην περιοχή. Ο Ερντογάν θέλει να πιέσει την Αθήνα σε διμερή βάση με την ελπίδα να πάρει κάτι παραπάνω προλαβαίνοντας τους «υπερκείμενους» και μηδενίζοντας την Ελλάδα. Αλλά αυτό δεν συμφέρει τους «υπερκείμενους. Δεν θέλουν πιο ισχυρή την Τουρκία. Τι ισορροπία θα βρει η Αθήνα; Εκτός αν είμαι πολύ καθυστερημένος και στις ερωτήσεις υπάρχουν ήδη απαντήσεις που θα τις μάθουμε στον κατάλληλο χρόνο και με τον κατάλληλο τρόπο. Με τις υγείες μας.
