του Γιώργου Σανιδά*
Επιβραβεύσαμε και πάλι με την ψήφο μας, τις παρατάξεις που ψήφισαν μνημόνια και τα χρέωσαν στην καμπόυρα μας, πέρα απ’ το ότι μας έφεραν στη σημερινή τραγική κατάσταση. Παίξαμε, ως ανεκδιήγητος λαός, το παιχνίδι τους όπως ακριβώς το είχαν σχεδιάσει οι ίδιες και οι «προστάτες» μας (τους). ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝ.ΑΛ. πανηγυρίζουν, εκτός απ’ τα ποσοστά τους, την αυτοδυναμία της Ν.Δ. καθώς δεν θα υποχρεωθούν ως πιστές μνημονιακές δυνάμεις, να τη στηρίξουν σε μια κυβέρνηση συνεργασίας και να υποστούν απώλειες που θα τους κόστιζαν στην κούρσα της διαδοχής ως εφεδρίες του συστήματος. Ο ΣΥΡΙΖΑ μάλιστα, με τη Συμφωνία των Πρεσπών, έβαλε πλάτη γι’ αυτή την αυτοδυναμία κι η Ν.Δ. με τις εθνικιστικές της κορώνες, με αφορμή ακριβώς αυτή τη συμφωνία, επαναπάτρισε ακροδεξιούς ψηφοφόρους βγάζοντας τη Χ.Α. από την πόρτα της Βουλής και εισάγοντας την ακροδεξιά από το παράθυρο νομιμοποιώντας την μέσα στους κόλπους της.
Η αυτοδυναμία της Ν.Δ., την οποία επιδίωξε λόγω της αλαζονίας και της διάθεσης για μονοφαγία, στηρίζεται σε χάρτινα πόδια και την απομονώνει πολιτικά. Θα την αναγκάσει ν’ απολογηθεί στην πανίσχυρη δεξιά της πλευρά, που θα βρει αφορμή να τα βάλει με την ηγεσία της βλέποντας πως παραγκωνίζεται. Η μετριοπαθούς χαρακτήρα σύνθεση της νέας κυβέρνησης, επιβεβαιώνει του λόγου το αληθές όπως επίσης, πως προτίθεται να είναι το καλό παιδί των δανειστών μας ακολουθώντας το παράδειγμα της προηγούμενης. Τώρα όμως θα έχει απέναντι το μαχητικό ΣΥΡΙΖΑ να τη βομβαρδίζει μαζί με το ΚΙΝ.ΑΛ. που ταυτόχρονα θα επιδίδονται και στον αγώνα της διαδοχής.
Οδεύουμε λοιπόν σε τεντωμένο σχοινί με την εισαγόμενη κρίση στην περιοχή μας να παίρνει απρόβλεπτες διαστάσεις, ακόμα και τη μορφή πραγματικής απειλής. Κι αν αφήσουμε κατά μέρος τέτοια σενάρια που αφορούν τα άγνωστα σχέδια των μεγάλων και της γείτονος, τα δικά μας αρκούν για να μας θέσουν σ’ εγρήγορση. Η ψευδαίαθηση πως βγήκαμε απ’ τα μνημόνια αναμένεται να καταπέσει με την πίεση που θα μας ασκήσουν οι δανειστές για επίτευξη πλεονάσματος, όπως έχουμε δεσμευτεί ως χώρα για τα επόμενα χρόνια. Χωρίς ιδεολογικούς ενδοιασμούς πια από τη νέα διακυβέρνηση, τη νύφη αναμένεται να πληρώσουν τα συνήθη υποζύγια του συστήματος, μισθωτοί και συνταξιούχοι, εκποιώντας παράλληλα ό,τι απόμεινε από τον εθνικό πλούτο, όπως το ρεύμα και το νερό. Η πλήρης αποδόμηση της μεσαίας τάξης που έχει συντελεστεί στα χρόνια της κρίσης με το θάνατο του εμποράκου, δεν αφήνει περιθώρια σταθερής στήριξης του σαθρού δεξιού οικοδομήματος που παρουσιάζεται ισχυρό εξαιτίας της αναμενόμενης εκλογικής του επιτυχίας. Τέλος, τα αντανακλαστικά του λαού λειτουργούν καλύτερα όταν κυβερνά η δεξιά. Όλα αυτά συνεπάγονται γρήγορες εξελίξεις; Θα το δείξει ο χρόνος…
*Ο Γιώργος Σανιδάς είναι συγγραφέας
