Του Χρήστου Πιλάλη *
Από το 6ο Συνέδριο του ΣΥΝ που ολοκληρώνεται αύριο Κυριακή, θα προκύψει ένα πολιτικό ντοκουμέντο το οποίο θα αποτελέσει το πλαίσιο της πολιτικής του κόμματος, για τα επόμενα τρία πολύ κρίσιμα χρόνια. Η περίοδος που διανύουμε απαιτεί η Πολιτική Απόφαση να υπερβαίνει κατά πολύ σε ριζοσπαστισμό τις πολιτικές αποφάσεις των δυο τελευταίων τακτικών συνεδρίων (4ου- 5ου) και του προγραμματικού. Ο ΣΥΝ πρέπει να αντιστοιχηθεί αποτελεσματικά με τις δυναμικές της σφοδρής ταξικής σύγκρουσης που προκαλεί η καπιταλιστική κρίση.
Τα προσυνεδριακά κείμενα που κατατέθηκαν -και συζητήθηκαν με μειωμένη συμμετοχή των μελών του ΣΥΝ- σε μεγάλο βαθμό κρίθηκαν ακόμα και από τους ίδιους τους εισηγητές τους ότι είναι «πίσω από τις εξελίξεις». Γι’ αυτό, άλλωστε, κατά τη διάρκεια της συζήτησής τους στις τοπικές και κλαδικές γενικές συνελεύσεις του ΣΥΝ εμπλουτίζονταν από νεότερα στοιχεία και απόψεις, γύρω από την τρέχουσα πολιτική συγκυρία και κυρίως για το δημόσιο χρέος της χώρας. Είναι, όμως, εντυπωσιακό ότι μόλις πριν από δυο μήνες –όταν, δηλαδή, συγγράφηκαν τα προσυνεδριακά κείμενα – για το δημόσιο χρέος ούτε η ηγεσία του ΣΥΝ, ούτε καμιά τάση του, πλην της «Πρωτοβουλίας για την Αριστερή Ανασύνθεση» (στάση πληρωμών, ριζοσπαστική έξοδος από την Ευρωζώνη), δεν προχώρησε έστω σε κάποια ανάλυση για το πώς και από ποιους διαμορφώθηκε αυτό το χρέος και πολύ περισσότερο ποια πρέπει να είναι η αριστερή πρόταση διεξόδου από τη σημερινή κρίση του καπιταλισμού .
Έλλειψη γνώσης ή πολιτική ατολμία; Με δεδομένο ότι οι υπάρχουσες αναλύσεις των μαρξιστών οικονομολόγων είναι ποικίλες και ιδιαίτερα πλούσιες, καταλήγω στο δεύτερο. Βέβαια, η ατολμία στις μέρες μας -και όσο προχωρά με ραγδαίους ρυθμούς η καπιταλιστική κρίση- μπορεί να μετατραπεί σε μια ακόμη ιστορική ήττα για την Αριστερά, από την οποία οι προσδοκίες του κόσμου της εργασίας είναι μεγάλες. Ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ διατύπωσε την εναλλακτική μας(;) πρόταση µετά τη συµφωνία µε το ΔΝΤ και την Ε.Ε. «Θα µπορούσαµε να δανειστούµε από άλλες χώρες», ισχυρίστηκε ( Μega, Δευτέρα 3 Μαΐου) όταν η συµφωνία ανακοινώθηκε την Κυριακή 2 Μαΐου. Όμως, η διατύπωση εναλλακτικής πρότασης µετά τη διεθνή δέσµευση της χώρας είναι ο ορισµός της πολιτικής µηδενικού ρίσκου και αυτό η κοινωνία το αντιλαμβάνεται. Την πολιτική ατολμία, δε, διαδέχθηκε η εκφορά προτάσεων που δεν έχουν καμιά σχέση ούτε με τον ΣΥΝ ούτε, πολύ περισσότερο, με τον ΣΥΡΙΖΑ
Στη Βουλή, στη συζήτηση επίκαιρης ερώτησης του προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ στον πρωθυπουργό (21/5/2010), ο σ. Τσίπρας αναφέρει προς τον Γιώργο Παπανδρέου το εξής: «Επαναδιαπραγματευθείτε την ενσωμάτωση της χώρας στο γενικό πλαίσιο αντιμετώπισης του προβλήματος δανεισμού που αποφασίστηκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση στις 9 Μάη, απαιτώντας παράλληλα να μην κοπούν μισθοί και συντάξεις». Πόσο ριζοσπαστική είναι μια τέτοια πρόταση που, υποτίθεται, ότι αναζητά καλύτερη λύση σε μια «πρό ΔΝΤ» ρύθμιση; Και το κυριότερα από ποιο θεσμικό κέντρο του ΣΥΝ ή του ΣΥΡΙΖΑ προκύπτει αυτή η θέση; Ο σ. Πρόεδρος αναφέρεται στο «πακέτο διάσωσης» των 720 δισ. ευρώ προς τις χώρες της Ε.Ε. που βρίσκονται σε κρίση, τα 2/3 των οποίων θα δοθούν ως εγγυοδοτήσεις στο σύνολο των χωρών αποδεκτών. Μάλιστα, τα 220 δισ. από αυτά προέρχονται από το ΔΝΤ, ενώ ο μηχανισμός θα τροφοδοτείται με δολάρια μέσω αμερικανικών swap! Οι χώρες που θα δεχθούν τη συγκεκριμένη βοήθεια θα εκχωρήσουν, ως αντάλλαγμα, στην υπερεθνική χρηματοπιστωτική ολιγαρχία ένα βασικό δικαίωμα τους, αυτό της συγκρότησης κρατικού προϋπολογισμού.
Από τη μια, λοιπόν, ο σ. πρόεδρος εκφέρει απίστευτες θέσεις που, φυσικά, δεν έχουν αποφασιστεί σε ΣΥΝ ή ΣΥΡΙΖΑ και από την άλλη ασκεί μια πρωτοφανή κριτική σε συγκεκριμένες αριστερές ριζοσπαστικές απόψεις τις οποίες -ιδίως εν όψει συνεδρίου αλλά και μετά από αυτό- οφείλουμε να τις συζητήσουμε νηφάλια. Χαρακτηριστικά στη συνέντευξή του στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία στις 23/5 υποστηρίζει: «Τώρα, η αποχώρηση από το ευρώ, όσο πιθανή και να είναι, δεν είναι επιλογή μας. Την απεργάζονται όσοι επιθυμούν τη βίαιη υποτίμηση των μισθών, των αμοιβών, των αξιών γης». Μα, αλήθεια, αυτό που γίνεται σήμερα υπό την κηδεμονία της τρόικας ΔΝΤ- Ε.Ε.- κυβέρνησης δεν είναι βίαια υποτίμηση μισθών, εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων; Δεν είναι η «Κερκόπορτα» για ξεπούλημα δημόσιου πλούτου έναντι πινακίου φακής;
Για την «Πρωτοβουλία για την Αριστερή Ανασύνθεση» το 6ο συνέδριο πρέπει να αποτελέσει μια νέα αφετηρία και όχι πισωγύρισμα για το ΣΥΝ. Για να επιτευχθεί αυτό πρέπει οι σύνεδροι, γυναίκες και άντρες, να το δούμε ως αφορμή τόσο για την προσωπική όσο και τη συλλογική υπέρβαση, πέρα από τασικές ή ιστορικές εμμονές, φόβους, προκαταλήψεις.
Επίδικα όπως ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ και η συνέχιση της επίπονης, παραγωγικής και ανασυνθετικής διαδικασίας ανασυγκρότησής του ή η μόνιμη επωδός πολλών μελών «να γίνει ο ΣΥΝ κόμμα των μελών του», πρέπει να δρομολογηθούν με τολμηρές αποφάσεις.
Η αυριανή πολιτική απόφαση του Συνεδρίου πρέπει να δείχνει τη ριζοσπαστική αριστερή διέξοδο στην ελληνική κοινωνία και όχι ένα κουτί από ασπιρίνες. Πρέπει να δίνει σοσιαλιστική προοπτική στους αγώνες της επόμενης δύσκολης περιόδου και με νέες καταστατικές ρυθμίσεις να εξασφαλιζει ότι ο ΣΥΝ, από τη Δευτέρα, θα αποτελεί κόμμα μελών και όχι άθροισμα παραγόντων ή ομάδων που υπηρετούν, καταφανώς, διαφορετικές στρατηγικές.
* Ο Χρήστος Πιλάλης είναι μέλος της Ε.Γ. του ΣΥΝ [email protected]
