Από το «Μητρώο Αξιών Μεταβιβάσεων Ακινήτων» στο σάιτ του υπουργείου Οικονομικών: Πώληση κατοικίας 106,47 τ.μ. στη Γλυφάδα έναντι 30.000 ευρώ (με αντικειμενική 154.381). Πώληση διαμερίσματος 47 τ.μ. στην Καισαριανή, κατασκευής 1972, έναντι 5.000 ευρώ. Πώληση διαμερίσματος 39 τ.μ. στο δήμο της Αθήνας, κατ. 1967, έναντι 2.750 ευρώ. Πώληση διαμερίσματος 49.40 τ.μ. στου Ζωγράφου, κατ. 1970, έναντι 2.000 ευρώ. Και τα ίδια στο Γαλάτσι, το Περιστέρι, το Μοσχάτο κ.λπ.
Όχι από διαδόσεις, αλλά με βάση επίσημα στοιχεία.
Ένας φίλος μου που έχει ένα διαμέρισμα τριών δωματίων στην οδό Μηθύμνης, στην πλατεία Αμερικής, ξενοίκιαστο εδώ και τρία χρόνια, αποφάσισε να το πουλήσει για να μην πληρώνει φόρους, κοινόχρηστα κ.λπ. και να βελτιώσει κάπως την καθημερινή του διαβίωση. Βρήκα αγοραστή με 22.000 ευρώ, του είπε ο μεσίτης. 22 χιλιάδες, μόνο; Τώρα, γιατί μπορεί σε ένα χρόνο να πιάνει τα μισά! Σοκ έπαθε. Δούλεψε 46 χρόνια για να αποκτήσει δύο διαμερίσματα, αυτό που μένει κι αυτό που κάποτε νοίκιαζε. Με μειωμένη στο μισό τη σύνταξη που προσδοκούσε με ένσημα 42 ετών, με όλες τις τιμές από ΔΕΗ μέχρι τρόφιμα να ανεβαίνουν και χωρίς καμία δυνατότητα εργασίας λόγω ηλικίας, δεν μπορεί ούτε να ξεφορτωθεί το ένα διαμέρισμα παίρνοντας κάποιο ποσό που θα τον βοηθήσει να ζήσει λίγα χρόνια ακόμα καλύπτοντας τη νέα επερχόμενη μεγάλη περικοπή της σύνταξής του που υπέγραψε ο ΣΥΡΙΖΑ με το 4ο μνημόνιο. Και ποιος το θέλει; Ρώτησε από περιέργεια τον μεσίτη. Μια εταιρία που αγοράζει σπίτια κοψοχρονιά, τώρα που όλοι πουλάνε από ανάγκη. Τι ψάχνεις; Εσύ πρόλαβες κι έζησες. Κι αφού δεν έχεις παιδιά, τυχερός είσαι. Σκότωσέ το και πήγαινε να τα φας στο Μπαλί!
Στέλιος Ελληνιάδης
