του Ηρόστρατου
Ένα Φεστιβάλ – πολλές σκέψεις
Διαβάζω για το 8ο Φεστιβάλ Gina Bachauer που θα πραγματοποιηθεί στη Κέρκυρα από τις 28 έως τις 30 Αυγούστου με συναντήσεις νέων σολίστ και συνόλων που διοργανώνει το Διεθνές Μουσικό Σωματείο Gina Bachauer με μια σειρά σωματείων και φορέων και το μυαλό μου πάει στην αρχή στη Κέρκυρα, στις φιλαρμονικές της και στις μουσικές της. Σε ένα νησί που και η ίδια η καθημερινή ομιλία μοιάζει με τραγούδι. Σε ένα νησί που πριν λίγους μήνες έγινε ένα εκπληκτικό δρώμενο με το West Side Story να ερμηνεύεται σε δρόμους και πλατείες της Κέρκυρας με πρωτοβουλία του Μουσικού Σχολείου της Κέρκυρας, με τη συμμετοχή 96 συντελεστών. Μουσικοί, τραγουδιστές, χορωδίες, skaters και άλλοι χάρισαν ένα μοναδικό θέαμα στους περαστικούς (μπορείτε να το δείτε εδώ)
Δεν θα μπορούσε λοιπόν να βρεθεί ένα καταλληλότερος τόπος για ένα τέτοιο φεστιβάλ το οποίο έχει θέσει ως βασικούς του σκοπούς «να διατηρήσει με κάθε δυνατό μέσο ζωντανή τη μνήμη της αξέχαστης Gina Bachauer, να προσφέρει υποτροφίες σε ταλαντούχους νέους μουσικούς για σπουδές στην Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως και να διοργανώνει συναυλίες για την ανάδειξη ανερχόμενων
Καλλιτεχνών»
Όπως σημειώνεται, «η Gina Bachauer υπήρξε προσωπικότητα διεθνούς κύρους, υποδειγματική μουσικός που πρόσφερε βαθιά ικανοποίηση και ευτυχία σε όσους την άκουσαν σε ρεσιτάλ και συναυλίες ή σε όσους μαθήτευσαν κοντά της»
Ιδρυτής και Καλλιτεχνικός Διευθυντής του ΦΕΣΤΙΒΑΛ GINA BACHAUER είναι ο Κωνσταντίνος Π. Καράμπελας-Σγούρδας.
Από τη μια χαίρομαι, από την άλλη δεν μπορώ να μη σταθώ στο γεγονός ότι το σπίτι της μεγάλης αυτής καλλιτέχνιδος -που πεθαίνοντας το άφησε κληρονομιά στο Ωδείο Αθηνών προκειμένου σε αυτό τον χώρο να εξακολουθήσει να καλλιεργείται η μουσική παιδεία- βρίσκεται εδώ και χρόνια παρατημένο και καταρρέει σιγά -σιγά. Είναι πάνω από είκοσι χρόνια που μπήκα στο σπίτι πραγματοποιώντας ένα ρεπορτάζ και στη συνέχεια προσπάθησα να βρω άκρη. Πήρα συνέντευξη από τον αδερφό της που εξέφρασε τη μεγάλη του πικρία για την αδιαφορία με την οποία αντιμετωπίστηκε αυτή η σημαντική δωρεά. Το σπίτι της Τζίνας Μπαχάουερ βρίσκεται στο Χαλάνδρι, κοντά στη Ρεματιά κι ενώ κάποτε θα ήταν εύκολο να ανακαινιστεί σήμερα η φθορά του χρόνου είναι μεγάλη. Η κατάσταση παραμένει ίδια. Η αδιαφορία του Ωδείου, παροιμιώδης…
Μετά από εκείνο το ρεπορτάζ είχαμε πραγματοποιήσει και μια έκθεση φωτογραφίας στο Παλιό Δημαρχείο με φωτογραφίες της Ολυμπίας Κρασαγάκη, ελπίζοντας να ευαισθητοποιήσουμε… Τίποτα…
Κατέληξε να κυκλοφορεί η φήμη πως το σπίτι είναι στοιχειωμένο…
Πολύ θα ήθελα να πιστέψω σε φαντάσματα που θα επέστρεφαν για να τιμωρήσουν αυτούς που πληγώνουν με την αδιαφορία τους…
Δείτε σχετικό φωτογραφικό ρεπορτάζ στο myxalandri.gr
Θαυμάσιο θα είναι σίγουρα το Φεστιβάλ στη Κέρκυρα (και η είσοδος στις εκδηλώσεις θα είναι ελεύθερη), αλλά πολύ θα ήθελα να ακουστεί και πάλι το πιάνο στο σπίτι της Τζίνας Μπαχάουερ στο Χαλάνδρι.
Πολύ θα ήθελα να έχουμε πολλές …Κέρκυρες σε όλη την Ελλάδα. Κι ότι κι αν γίνει δεν θα πάψω να το ονειρεύομαι…
Από τη Κέρκυρα στη Κρήτη
Εκτός από Κέρκυρες θα ήθελα και πολλές …Κρήτες!
Βρέθηκα στη Νεάπολη, στο Λασίθι για το 2ο Φεστιβαλάκι, που πραγματοποιήθηκε το Σαββατοκύριακο 30 & 31 Ιουλίου με μεγάλη επιτυχία. Πλήθος εκδηλώσεων για τα παιδιά με ό,τι μπορεί αν φανταστεί κανείς. Αναρριχήσεις, παραμύθια & ιστορίες, κυνήγι θησαυρού, ποδηλατοδρομίες και αναρριχήσεις, τραγούδια και κατασκευές. Ένα διήμερο που τα είχε όλα και έδειξε πως μπορούν τα παιδιά να διασκεδάζουν και ταυτόχρονα να απασχολούνται δημιουργικά.
Όλοι οι συντελεστές δούλεψαν εθελοντικά και η συμμετοχή παντού ήταν ελεύθερη.
Ας κάνουμε ο καθένας ένα Φεστιβαλάκι στην περιοχή του!
