θητεία τυμβωρύχου εκτελεί ο Ιοβόλος
Άθροισε τις δυνάμεις του το μέτωπο του «ναι», μετρήθηκε, αναμετρήθηκε με την ιστορική συγκυρία και απεφάνθη: η Ελλάδα ανήκει και πρέπει να συνεχίσει να ανήκει στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης και του ευρώ. Στο μέτωπο συναγελάζονται διάφορες οργανώσεις – από τους βιομήχανους, τους μεγαλοεμπόρους και τους δικηγόρους της Θεσσαλονίκης μέχρι μικρομεσαίους επαγγελματοβιοτέχνες και αγρότες. Βεβαίως, ο καθείς είναι υπεύθυνος να κάνει τις επιλογές του: από την κυβέρνηση μέχρι τον τελευταίο πολίτη αυτής της χώρας. Όμως, είναι κάπως σόλοικο το θέαμα: η κυβέρνηση αποφασίζει να δώσει στο λαό την ευκαιρία να εκφράσει τη γνώμη του, να ψηφίσει, να αποφασίσει δημοκρατικά (έστω και μετά των εμποδίων καθημερινής πλύσης εγκεφάλου) και την ίδια στιγμή διάφορες οργανώσεις αποφασίζουν το «ναι» με αυθαίρετο τρόπο. Ζήτησε, ας πούμε, η ΓΣΕΒΕΕ τη γνώμη των εκατοντάδων χιλιάδων μικρομεσαίων (που «κλείνουν-δεν κλείνουν» το μικρομάγαζό τους τα τελευταία πέντε χρόνια της συμφοράς) πώς τους φαίνεται η 100% προκαταβολή φόρου; Η ΠΑΣΕΓΕΣ, επίσης, ρώτησε κανέναν απλό αγρότη (όχι τις ηγεσίες των διαφόρων «συνεταιρισμών») πριν αποφασίσει το «ναι» στην πρόταση των δανειστών η οποία πλήττει τις συντάξεις του ΟΓΑ, καταργεί τις ελαφρύνσεις στο αγροτικό εισόδημα και την επιδότηση στο αγροτικό πετρέλαιο, βάζει σε καθεστώς 23% ΦΠΑ τα μεταποιημένα τρόφιμα; Πολύ αμφιβάλλω.
Η ΠΑΣΕΓΕΣ (Πανελλήνια Συνομοσπονδία Ενώσεων Αγροτικών Συνεταιρισμών) που όπως αυτοπαρουσιάζεται «αποτελεί τον κορυφαίο ιδεολογικό και συντονιστικό φορέα των Αγροτικών Συνεταιριστικών Οργανώσεων της χώρας» δεν θα αισθανθεί δα και την ανάγκη να ρωτήσει. Για ποιο λόγο; Γιατί μάλλον ανησυχεί για τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις. Μα, με τον τρόπο αυτό, ο «κορυφαίος ιδεολογικός φορέας» δεν είναι σαν να καθαγιάζει τον εκμαυλισμό;
Ας το ξεκαθαρίσω: πουθενά στον κόσμο δεν υπάρχει αγροτική παραγωγή που να μην επιδοτείται. Μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει γεωργοκτηνοτροφία. Είναι όμως άλλο αυτό, και άλλο το «ναι σε όλα» τα ευρωπαϊκά… κεκτημένα του πρωτογενούς τομέα της Ελλάδας: δηλ. στην απονέκρωση της αγροτικής παραγωγής, στην απογείωση των εισαγωγών αγροτικών προϊόντων, στην καταρράκωση (έως εξαφανίσεως) της φτωχομεσαίας αγροτιάς. Είναι σίγουρο ότι αυτή η αγροτιά (όπως και ολόκληρη η χώρα) θα έχει πολύ περισσότερα οφέλη αν μπει σε άλλο δρόμο, σε ένα δρόμο ανασυγκρότησης της πρωτογενούς δραστηριότητας (ο οποίος έχει ανάγκη τη γνώση, τη δράση και την πρόταση του ίδιου του αγροτικού κόσμου) για να μην πλημμυρίζουν τα ράφια με όσπρια εισαγωγής, στάρι εισαγωγής, γάλα εισαγωγής, κρέας εισαγωγής… Αυτά βέβαια είναι ψιλά γράμματα για τις «καρέκλες» της ΠΑΣΕΓΕΣ. Ίσως όμως οι αγρότες να έχουν άλλη γνώμη… Και μακάρι, ασχέτως του δημοψηφίσματος της Κυριακής.
