Της Lindsey German. Οι Ολυμπιακοί έχουν προκαλέσει τεράστια κοινωνική αναστάτωση και δυσαρέσκεια στους κατοίκους του Λονδίνου.
Σήμερα, 28 Ιουλίου, πραγματοποιείται πορεία διαμαρτυρίας στο ανατολικό Λονδίνο από το Δίκτυο Ενάντια στους Ολυμπιακούς, που μαζί με άλλες μορφές αντίστασης στους αγώνες θα παρουσιάσουμε στο επόμενο φύλλο.H Ολυμπιακή υστερία που κατακλύει το Λονδίνο γεννάει ένα κακό προαίσθημα σε όσους ζούμε στην ανατολική μεριά της πόλης.(1) Τι μας φοβίζει; Το ότι θα βρεθούμε παγιδευμένοι στα σπίτια μας χωρίς να μπορούμε να διασχίσουμε το δρόμο, να χρησιμοποιήσουμε το τρένο, να γλιτώσουμε την κυκλοφοριακή συμφόρηση. Το ότι οι δρόμοι θα κλείσουν και οι λωρίδες τους θα δοθούν σε VIP που θα περνάνε σπινταριστοί δίπλα σε συνταξιούχους, παιδιά και άρρωστους που προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με τις καθημερινές τους δουλειές.
Το «καλοκαίρι του αθλητισμού» θα έχει λιγότερες από συνήθως ευκαιρίες άθλησης για όσους τους έχει απαγορευτεί η πρόσβαση στους αγώνες. Οι ιστορικές εργατικές κατοικίες του Wanstead βρίσκονται υπό αστυνομική κατάληψη για όλη τη διάρκεια των αγώνων. Μεγάλο μέρος της πράσινης περιοχής του Hackney Marches είναι απρόσιτο. Η (αντίστοιχη) περιοχή του Leyton Marches έχει γεμίσει τοξικά απόβλητα. Το μονοπάτι δίπλα στο ποτάμι, στα σύνορα του Ολυμπιακού Πάρκου, έχει κλείσει για όσους βάδιζαν, έτρεχαν ή έκαναν ποδήλατο εκεί.
Νιώθουμε λιγότερο ασφαλείς με τα μέτρα ασφαλείας. Αντιαεροπορικά εδάφους και αέρος περικυκλώνουν το (Ολυμπιακό) πάρκο, τοποθετημένα πάνω στις ταράτσες πολυκατοικιών ή πρώην εργοστασίων. Περισσότερος (βρετανικός) στρατός βρίσκεται εγκατεστημένος στην ολυμπιακή περιοχή παρά στο Αφγανιστάν. Η αποτυχία της ιδιωτικής εταιρίας ασφαλείας Group 4 να εκπαιδεύσει προσωπικό ασφαλείας, σημαίνει ότι θα κινητοποιηθούν μέχρι και 17.000 στρατιώτες. Πόσες υποψίες για «τρομοκρατικές ενέργειες»(2) θα καταλήξουν σε επιδρομές, ελέγχους ταυτοτήτων, κυνηγητά και συλλήψεις και πόσοι λάθος συναγερμοί θα ενεργοποιηθούν από ηλεκτρονικά τσιγάρα ή άλλες άκακες συσκευές;
Επίσης νιώθουμε ότι πρόκειται για μια γιορτή όπου ελάχιστοι από εμάς είναι προσκαλεσμένοι. Ενώ η υπουργός Πολιτισμού και μέχρι πρότινος μαζορέτα του Μέρντοχ, Τζέρεμι Χαντ παροτρύνει τον κόσμο να έρθει στο Λονδίνο, σε όσους μένουμε εδώ λένε να κάτσουμε σπίτια μας, να αποφεύγουμε να κυκλοφορούμε με αυτοκίνητο στο κέντρο και να αναμένουμε μεγάλες καθυστερήσεις στις μετακινήσεις μας.
Μετά τη δουλειά, περάστε κάνα δυο ώρες για ποτό ή φαγητό έξω, πριν επιστρέψετε σπίτι, για να αποφύγετε τον πανικό στο μετρό και τους δρόμους. Αυτή -υποτίθεται- είναι μία σοβαρή συμβουλή για όσους δεν τούς έχει ειπωθεί να δουλέψουν από το σπίτι. Έχει κανείς από τους διοργανωτές ιδέα, πόσο δύσκολες είναι οι μετακινήσεις στο Λονδίνο γενικώς ή ότι στους περισσότερους Λονδρέζους δεν περισσεύουν, λόγω υψηλού ενοικίου και εξόδων μετακίνησης, οι 20-30 λίρες που απαιτεί μία σύντομη επίσκεψη στα μπαρ και τα εστιατόρια της πόλης;
Ίσως όμως περισσότερο εκνευριστικό για το μέσο Λονδρέζο να είναι η αίσθηση ότι αυτοί οι αγώνες είναι για τους πλούσιους και ισχυρούς. Το επίσημο κόστος είναι 13 δισ. λίρες (σχεδόν εξαπλάσιο της αρχικής εκτίμησης), αλλά κρυμμένες δαπάνες θα προσθέσουν εκατομμύρια ακόμα.
Ζούμε σε μία πόλη με οξείς ανισότητες, όπου πλούσιοι και φτωχοί ζούνε τόσο κοντά όσο σε καμία άλλη πόλη, εκτός ίσως από τη Νέα Υόρκη. Η πόλη χτίζεται, φροντίζεται, καθαρίζεται και λειτουργεί από εργαζόμενους που όλο και περισσότερο αδυνατούν οικονομικά να ζουν εδώ. Αν πάρεις την γραμμή Jubilee προς τα ανατολικά από το Westminster(3) προς το Canning Town, στα νότια του Ολυμπιακού Πάρκου, το προσδόκιμο ζωής πέφτει κατά μέσο όρο έναν χρόνο σε κάθε στάση.
Το οικιστικό πρόβλημα σήμερα είναι μεγαλύτερο από κάθε άλλη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ένα τέταρτο των κατοικιών ενοικιάζεται, ανήκοντας σε μία νέα τάξη ιδιοκτητών, που τα δάνειά τους (αγοράς κατοικιών) επιδοτούνται από τους φορολογούμενους από την μία, ενώ από την άλλη τα ενοίκια πληρώνονται πάλι από τους φορολογούμενους μέσω των επιδομάτων κατοικίας.
Υπάρχει ένα τρίγωνο που εκτείνεται από το City, το παραδοσιακό χρηματιστηριακό κέντρο, το Canary Wharf (νέο επιχειρηματικό κέντρο), στις παλιές προκυμαίες στα Docklands και από εκεί στο Ολυμπιακό Πάρκο βορειο-ανατολικά. Μέσα σε αυτό το τρίγωνο (και στα ανατολικά του) βρίσκονται οι πιο φτωχοί δήμοι του Λονδίνου με υψηλή ανεργία, απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης και κατοικίας και ελλιπείς υποδομές.
Πρόκειται για την πιο συμπαγή εργατική περιοχή στην Ευρώπη, που τώρα κατατμίζεται από τεράστιους πύργους, ναούς της δύναμης των εταιριών και του εμπορίου. Η κληρονομιά (των Ολυμπιακών) θα είναι δική τους και δεν θα είναι αυτή των περισσότερων κατοικιών, σχολείων και αθλητικών εγκαταστάσεων για τους απλούς ανθρώπους.
Και σε αυτό, περισσότερο από κάθε τι άλλο, είναι που οφείλεται η ανησυχία για τους αγώνες.
Το «καλοκαίρι του αθλητισμού» θα έχει λιγότερες από συνήθως ευκαιρίες άθλησης για όσους τους έχει απαγορευτεί η πρόσβαση στους αγώνες. Οι ιστορικές εργατικές κατοικίες του Wanstead βρίσκονται υπό αστυνομική κατάληψη για όλη τη διάρκεια των αγώνων. Μεγάλο μέρος της πράσινης περιοχής του Hackney Marches είναι απρόσιτο. Η (αντίστοιχη) περιοχή του Leyton Marches έχει γεμίσει τοξικά απόβλητα. Το μονοπάτι δίπλα στο ποτάμι, στα σύνορα του Ολυμπιακού Πάρκου, έχει κλείσει για όσους βάδιζαν, έτρεχαν ή έκαναν ποδήλατο εκεί.
Νιώθουμε λιγότερο ασφαλείς με τα μέτρα ασφαλείας. Αντιαεροπορικά εδάφους και αέρος περικυκλώνουν το (Ολυμπιακό) πάρκο, τοποθετημένα πάνω στις ταράτσες πολυκατοικιών ή πρώην εργοστασίων. Περισσότερος (βρετανικός) στρατός βρίσκεται εγκατεστημένος στην ολυμπιακή περιοχή παρά στο Αφγανιστάν. Η αποτυχία της ιδιωτικής εταιρίας ασφαλείας Group 4 να εκπαιδεύσει προσωπικό ασφαλείας, σημαίνει ότι θα κινητοποιηθούν μέχρι και 17.000 στρατιώτες. Πόσες υποψίες για «τρομοκρατικές ενέργειες»(2) θα καταλήξουν σε επιδρομές, ελέγχους ταυτοτήτων, κυνηγητά και συλλήψεις και πόσοι λάθος συναγερμοί θα ενεργοποιηθούν από ηλεκτρονικά τσιγάρα ή άλλες άκακες συσκευές;
Επίσης νιώθουμε ότι πρόκειται για μια γιορτή όπου ελάχιστοι από εμάς είναι προσκαλεσμένοι. Ενώ η υπουργός Πολιτισμού και μέχρι πρότινος μαζορέτα του Μέρντοχ, Τζέρεμι Χαντ παροτρύνει τον κόσμο να έρθει στο Λονδίνο, σε όσους μένουμε εδώ λένε να κάτσουμε σπίτια μας, να αποφεύγουμε να κυκλοφορούμε με αυτοκίνητο στο κέντρο και να αναμένουμε μεγάλες καθυστερήσεις στις μετακινήσεις μας.
Μετά τη δουλειά, περάστε κάνα δυο ώρες για ποτό ή φαγητό έξω, πριν επιστρέψετε σπίτι, για να αποφύγετε τον πανικό στο μετρό και τους δρόμους. Αυτή -υποτίθεται- είναι μία σοβαρή συμβουλή για όσους δεν τούς έχει ειπωθεί να δουλέψουν από το σπίτι. Έχει κανείς από τους διοργανωτές ιδέα, πόσο δύσκολες είναι οι μετακινήσεις στο Λονδίνο γενικώς ή ότι στους περισσότερους Λονδρέζους δεν περισσεύουν, λόγω υψηλού ενοικίου και εξόδων μετακίνησης, οι 20-30 λίρες που απαιτεί μία σύντομη επίσκεψη στα μπαρ και τα εστιατόρια της πόλης;
Ίσως όμως περισσότερο εκνευριστικό για το μέσο Λονδρέζο να είναι η αίσθηση ότι αυτοί οι αγώνες είναι για τους πλούσιους και ισχυρούς. Το επίσημο κόστος είναι 13 δισ. λίρες (σχεδόν εξαπλάσιο της αρχικής εκτίμησης), αλλά κρυμμένες δαπάνες θα προσθέσουν εκατομμύρια ακόμα.
Ζούμε σε μία πόλη με οξείς ανισότητες, όπου πλούσιοι και φτωχοί ζούνε τόσο κοντά όσο σε καμία άλλη πόλη, εκτός ίσως από τη Νέα Υόρκη. Η πόλη χτίζεται, φροντίζεται, καθαρίζεται και λειτουργεί από εργαζόμενους που όλο και περισσότερο αδυνατούν οικονομικά να ζουν εδώ. Αν πάρεις την γραμμή Jubilee προς τα ανατολικά από το Westminster(3) προς το Canning Town, στα νότια του Ολυμπιακού Πάρκου, το προσδόκιμο ζωής πέφτει κατά μέσο όρο έναν χρόνο σε κάθε στάση.
Το οικιστικό πρόβλημα σήμερα είναι μεγαλύτερο από κάθε άλλη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ένα τέταρτο των κατοικιών ενοικιάζεται, ανήκοντας σε μία νέα τάξη ιδιοκτητών, που τα δάνειά τους (αγοράς κατοικιών) επιδοτούνται από τους φορολογούμενους από την μία, ενώ από την άλλη τα ενοίκια πληρώνονται πάλι από τους φορολογούμενους μέσω των επιδομάτων κατοικίας.
Υπάρχει ένα τρίγωνο που εκτείνεται από το City, το παραδοσιακό χρηματιστηριακό κέντρο, το Canary Wharf (νέο επιχειρηματικό κέντρο), στις παλιές προκυμαίες στα Docklands και από εκεί στο Ολυμπιακό Πάρκο βορειο-ανατολικά. Μέσα σε αυτό το τρίγωνο (και στα ανατολικά του) βρίσκονται οι πιο φτωχοί δήμοι του Λονδίνου με υψηλή ανεργία, απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης και κατοικίας και ελλιπείς υποδομές.
Πρόκειται για την πιο συμπαγή εργατική περιοχή στην Ευρώπη, που τώρα κατατμίζεται από τεράστιους πύργους, ναούς της δύναμης των εταιριών και του εμπορίου. Η κληρονομιά (των Ολυμπιακών) θα είναι δική τους και δεν θα είναι αυτή των περισσότερων κατοικιών, σχολείων και αθλητικών εγκαταστάσεων για τους απλούς ανθρώπους.
Και σε αυτό, περισσότερο από κάθε τι άλλο, είναι που οφείλεται η ανησυχία για τους αγώνες.
(1) Σ.τ.Μ. Οι αγώνες γίνονται στο ανατολικό Λονδίνο, όπου βρίσκονται οι φτωχές και εργατικές συνοικίες της πόλης, σε αντίθεση με το δυτικό που είναι το πλούσιο Λονδίνο.
(2) Στις περιοχές όπου διεξάγονται οι αγώνες κατοικεί η πλειοψηφία των μουσουλμάνων της πόλης. Οι κάτοικοί τους έχουν βιώσει στο παρελθόν συχνά την αντι-ισλαμική τρομοκρατία, με την πλειοψηφία των αποκαλύψεων, από την αστυνομία, τρομοκρατικών ενεργειών να αποδεικνύονται αβάσιμες.
(3) Το Westminster είναι ο κεντρικός δήμος του Λονδίνου, ένας από τους πιο πλούσιους και έδρα του Κοινοβουλίου.
* Η Lindsey German είναι πρόεδρος της Συμμαχίας Σταματήστε τον Πόλεμο
Σχόλια
