ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Μιχάλη Σιάχο
Ο Νορβηγός συγγραφέας και δημοσιογράφος Χάλβορ Φγέρμερος γεννήθηκε το 1951. Όπως και πολλοί σύντροφοί του, εντάχθηκε σε νεαρή ηλικία, στα τέλη της δεκαετίας του ’60, στο επαναστατικό κίνημα – και συγκεκριμένα στο μαρξιστικό-λενινιστικό ρεύμα. Όπως ο ίδιος λέει, η «δεκαετία των ανολοκλήρωτων θυελλών» σφράγισε τις αντιλήψεις και τη ζωή του. Σήμερα είναι στέλεχος της νορβηγικής ριζοσπαστικής αριστεράς (Κόκκινο Κόμμα) και από το 2011 δημοτικός σύμβουλος στην πέμπτη μεγαλύτερη πόλη της Νορβηγίας, την Κρίστιανσαντ. Μιλήσαμε μαζί του λίγο μετά την επανεκλογή του στις αυτοδιοικητικές εκλογές της 13ης Σεπτεμβρίου.
Υπάρχει κάποιο γενικό συμπέρασμα από τις πρόσφατες αυτοδιοικητικές εκλογές στη χώρα σας;
Ναι, παρόλο που στις τοπικές εκλογές η ψήφος είναι παραδοσιακά πιο χαλαρή, μπορούμε να βγάλουμε κάποια πρώτα συμπεράσματα. Οι πολίτες καταρχάς καταδίκασαν τα κόμματα του κεντροδεξιού συνασπισμού και ενίσχυσαν τους υποψήφιους των κομμάτων της προηγούμενης κεντροαριστερής κυβέρνησης, περιλαμβανομένου του Αριστερού Σοσιαλιστικού Κόμματος. Επίσης τα λεγόμενα «μικρά» κόμματα διπλασίασαν το ποσοστό τους – όπως το δικό μου κόμμα, το Κόκκινο, που σε εθνικό επίπεδο πήρε 2,2%, και το περιβαλλοντικό κόμμα των Πράσινων, που για πρώτη φορά στην ιστορία του πλησίασε το 5%. Γενικά, εκφράστηκε έστω και θολά η δυσαρέσκεια για την κεντροδεξιά διαχείριση.
Είστε δηλαδή ευχαριστημένος από το αποτέλεσμα;
Όσον αφορά το Κόκκινο, μπορώ να πω ότι είμαστε ικανοποιημένοι, παρά την άνιση διασπορά των ψήφων μας. Στο Όσλο πήραμε ένα πολύ καλό ποσοστό, πάνω από 5%, όσο και το Αριστερό Σοσιαλιστικό Κόμμα. Το μεγαλύτερο ποσοστό μας το πετύχαμε στο Τρόμσο, την έβδομη μεγαλύτερη πόλη της χώρας, όπου πήραμε 14,4%. Στην πόλη μου επίσης πήγαμε πολύ καλά, όπως και στο Τροντχάιμ, την τρίτη μεγαλύτερη πόλη, και αλλού. Είχαμε δηλαδή επιτυχία όπου υλοποιήσαμε την κατεύθυνση να εκπροσωπήσουμε στο δημοτικό επίπεδο μια πρόταση αποτελεσματικής, πρακτικής καταπολέμησης της νεοφιλελεύθερης επίθεσης.
Θα μας δώσετε ένα παράδειγμα;
Η κεντροδεξιά κυβέρνηση πέρασε από τη Βουλή ένα νέο κώδικα εργασίας, που απορρυθμίζει τις εργασιακές σχέσεις, υποβαθμίζει την ασφάλεια στην εργασία, προωθεί τη λεγόμενη ευελιξία κ.λπ. Κάναμε καμπάνια σε αρκετές πόλεις, ασκήσαμε πίεση στα δημοτικά συμβούλια, ώστε όχι μόνο να καταδικάσουν αυτό το νομοθέτημα, αλλά και να συνεχίσουν να εφαρμόζουν έμπρακτα τον προηγούμενο κώδικα εργασίας. Αυτό, σε συνδυασμό με τις διαδηλώσεις των συνδικάτων, που ήταν οι μεγαλύτερες της τελευταίας δεκαετίας, είχε αποτέλεσμα. Και φάνηκε και στα ποσοστά που πετύχαμε σ’ αυτές τις πόλεις. Τα ποσοστά μας στο Όσλο, το Τρόμσο κ.λπ., παρόλο που δεν αντανακλάστηκαν και σε εθνικό επίπεδο, συζητήθηκαν και ενόχλησαν το κατεστημένο…
Τι εννοείτε;
Ξεκίνησε μια ολόκληρη συζήτηση για τα… εγκλήματα του Μάο! Αντί να αντιπαρατεθούν μαζί μας επί της ουσίας, πράγμα που δυσκολεύονται να κάνουν, άρχισαν μια τέτοιου επιπέδου προπαγάνδα. Του στιλ «μα πώς είναι δυνατό να εκλέγονται άτομα που είναι μαοϊκοί»! Δεν πειράζει, αυτή η φτηνή και ανιστόρητη λασπολογία δείχνει την αδυναμία τους. Με μια έννοια, παίρνουν προληπτικά μέτρα ακριβώς επειδή φοβούνται τη δουλειά μας και τις προτάσεις μας, ιδίως τώρα που γενικεύεται η αίσθηση ότι τελειώνει η «χρυσή εποχή» της Νορβηγίας.
Αγγίζει λοιπόν και τη Νορβηγία η κρίση;
Βέβαια – αν και δεν υπάρχει σύγκριση μ’ αυτά που βιώνετε στην Ελλάδα. Αλλά για τα δικά μας δεδομένα, ήδη η κατάσταση έχει χειροτερεύσει αρκετά. Η πτώση των τιμών του πετρελαίου και του αερίου, που αποτελούν σημαντικό έσοδο για τη Νορβηγία, πρόσφερε τη δικαιολογία για επιτάχυνση της νεοφιλελεύθερης επίθεσης. Πέρα από τα εργασιακά και την προσπάθεια προώθησης των ιδιωτικοποιήσεων, παίρνονται και μέτρα που υποβαθμίζουν το περιβάλλον – το οποίο θεωρείται σημαντική προτεραιότητα για πολλούς πολίτες. Έτσι εξηγείται και η σημαντική αύξηση των ποσοστών των Πράσινων, που εκφράζουν μεταξύ άλλων και την αντίθεση στο παλιό, ενεργοβόρο και αντιπεριβαλλοντικό μοντέλο του καταναλωτισμού. Σήμερα στη χώρα μου πολλοί άνθρωποι αποδεσμεύονται ευκολότερα από τον παλιό τρόπο σκέψης, άρα και από τα κόμματα που τον εκπροσωπούν, κι αναζητούν πιο ουσιαστικές διεξόδους!
