Ο κορωνοϊός δεν θα αλλάξει τον κόσμο, όχι πάντως γρήγορα και σε βάθος, όπως υποστηρίζουν πολιτικοί, δημοσιογράφοι των κατεστημένων ΜΜΕ και απλοί πολίτες. Στην πραγματικότητα, κανείς δεν ασχολείται με τη γνώμη των «απλών πολιτών» πριν να τη διαμορφώσουν οι «κατασκευαστές της Κοινής Γνώμης» (opinion makers) ώστε ο μόνος πραγματικά άγνωστος των δημοσκοπήσεων να είναι αν το αποτέλεσμα της μέτρησης επιβραβεύει τη δουλειά τους ή αν θα απολυθούν επειδή απότυχαν να ελέγξουν τις διαθέσεις του κοσμάκη. Ο Θουκυδίδης και ο Μακιαβέλι, θα είχαν ξεχαστεί προ πολλού αν οι άνθρωποι, (ελίτ και πληβείοι) είχαν αλλάξει μυαλά και τρόπο δράσης. Οι αρχαίοι έχουν αξία επειδή οι σημερινοί είναι τόσο κοκορόμυαλοι, αν όχι χειρότεροι, από τους παλιούς. Δεύτερον, πριν από περίπου έναν αιώνα συνέπεσαν τρία μεγάλα γεγονότα: Τέλειωσε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος μετά από πρωτοφανή σφαγή νικητών και ηττημένων. Ξέσπασε γρίπη με 50, ίσως 100 εκατομμύρια νεκρούς, όχι τις σημερινές λίγες χιλιάδες. Και τρίτον έγινε η τότε ελπιδοφόρα Οκτωβριανή Επανάσταση. Δηλαδή η ανθρώπινη δράση ήταν καθοριστική, την ίδια στιγμή που η Φύση έριξε αποφασιστικά το βάρος της. Άλλαξε κάτι; Προφανώς δεν ζούμε όπως πριν από τους δυο πολέμους. Αλλά επίσης προφανώς αυτό δεν οφείλεται στη γρίπη, ούτε στους δυο Μεγάλους Πολέμους αλλά σε μια πολύ πιο σύνθετη και προπαντός αργή διαδικασία.
ΠΟΛΙΤΙΚΑ, η μόνη πραγματικά σημαντική αλλαγή των τελευταίων 100 ετών, με παγκόσμιες μακροπρόθεσμες επιπτώσεις εν εξελίξει, είναι η ογκώδης εμφάνιση της Κίνας στο διεθνές προσκήνιο. Κατά τα άλλα ο δυτικός κόσμος διατηρεί την παγκόσμια πρωτοκαθεδρία με τους αγγλοσάξωνες να κυριαρχούν και τις ΗΠΑ να ηγεμονεύουν στη θέση της Βρετανίας. Η Γερμανία έχει αποτύχει δυο φορές και πάει για τρίτη, πιθανόν τη φαρμακερή. Οι υπόλοιποι ακολουθούν στην ίδια σειρά, οικονομικά και στρατιωτικά, που είχαν προπολεμικά, Γαλλία, Ιταλία κ.λπ.
Κοινωνικά, π.χ. οι γυναίκες χρειάστηκαν έναν αιώνα για να αναγνωριστούν ως ανθρώπινα όντα με δικαιώματα αλλά μόνο στη Δύση και μόνο νομικά. Την ίδια στιγμή, όμως, που διακηρύσσεται η ισότητα, η σεξουαλική απελευθέρωση και αμφισβητείται η διάκριση αντρών/γυναικών στη δουλειά και στην οικογένεια, βασιλεύει η υποκρισία, τα σεξουαλικά σκάνδαλα, πραγματικά, φανταστικά ή συκοφαντικά, καταστρέφουν ζωές και καριέρες.
Γεωπολιτικά η Ε.Ε. ίσως διαλυθεί ίσως όχι, αλλά έτσι ή αλλιώς έχουν αποτύχει, έως τώρα, όλες οι προσπάθειες για μια «ενωμένη Ευρώπη» από την αυτοκρατορία του Καρλομάγνου το 800 μ.Χ. έως αργότερα π.χ. τη Χανσεατική Ένωση τον 12ο αιώνα
Γεωπολιτικά η Ε.Ε. ίσως διαλυθεί ίσως όχι, αλλά έτσι ή αλλιώς έχουν αποτύχει, έως τώρα, όλες οι προσπάθειες για μια «ενωμένη Ευρώπη» από την αυτοκρατορία του Καρλομάγνου το 800 μ.Χ. έως αργότερα π.χ. τη Χανσεατική Ένωση τον 12ο αιώνα. Μόνο η Ανατολική Ρωμαϊκή (Βυζαντινή) αυτοκρατορία άντεξε χίλια χρόνια ενώ η ευρωπαϊκή Δύση κομματιάστηκε. Και παραμένει διχασμένη και διχαστική. Τι εννοούν, λοιπόν, ότι ένας ιός αμφίβολης αποτελεσματικότητας θα φέρει τα πάνω-κάτω; Οι ΗΠΑ, Βρετανία, Ουκρανία, Γεωργία και οι χώρες της Ε.Ε. εμπόδισαν τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ να εγκρίνει ψήφισμα να καταργηθούν οι κυρώσεις ενόψει της παγκόσμιας μάχης κατά της πανδημίας, παρά τη βοήθεια της Ρωσίας/Κούβας/Κίνας στις ΗΠΑ/Ιταλία κ.λπ. Για ποια παγκόσμια διακυβέρνηση μιλάμε;
Οικονομικά, τέλος, η κατάρρευση αφορά τη Δύση, όχι τους αντίπαλους, και το 2008 ήταν απαλό προμήνυμα. Ο «κομμουνισμός» μετέτρεψε τους καθυστερημένους αγροτικούς πληθυσμούς στις ανατολικοευρωπαϊκές χώρες σε αστικές κοινωνίες ώστε να επανενταχθούν ικανοποιητικά στη Δύση. Η μετάβαση από το Σύμφωνο της Βαρσοβίας στο ΝΑΤΟ μόνο για τους επαγγελματίες της προπαγάνδας είναι κοσμογονική διαφορά, ενώ η Ρωσία είναι πάντα παγκόσμια δύναμη.
ΑΛΛΑΓΗ σημαίνει κάτι περισσότερο από το μάξι στο μίνι ή στο τόπλες, ή το πέρασμα από τον σοσιαλιστή Μιτεράν που ανέβασε τη Γαλλία στο άρμα των ΗΠΑ, στον φιλοαμερικανό της Δεξιάς Μακρόν. Η μόνη άξια λόγου, «αλλαγή παραδείγματος» όπως λένε οι ακαδημαϊκοί, εγκαινιάστηκε το 1789 με την εμβληματική αστική γαλλική επανάσταση. Από τότε και έως τώρα ζούμε το απίστευτο φάσμα μεταλλαγών, αναπροσαρμογών, μεταμορφώσεων της αστικής τάξης με την ίδια άνεση νεοφιλελεύθερης ή σοβιετικής αλλά αναλλοίωτης στο μεδούλι της, με ευρύτατη ποικιλία καθεστώτων, θρησκειών και άθεων, από απάνθρωπες χριστιανικές δικτατορίες τύπου Πινοτσέτ ή μουσουλμανικές τύπου Ερντογάν έως δήθεν δημοκρατίες, δυτικού τύπου, προκλητικά ασυνεπείς κατά περίσταση. Κάτι σαν «πότε Κούδας πότε Βούδας» που λέει και ο Μανώλης Ρασούλης, ένας αχταρμάς.
Ουσιώδεις αλλαγές γίνονται μόνο όταν από τα έγκατα της κοινωνίας αναδυθούν δυνάμεις που δεν θα περιοριστούν να αλλάξουν τα άσπρα πουκάμισά τους με μαύρα και πολύχρωμα (ως τη δεκαετία του ‘60 οι άντρες φορούσαν μόνο λευκά πουκάμισα) αλλά αναδυθούν στην ηγεσία άλλες κοινωνικές κατηγορίες και πολιτικές/οικονομικές μορφές κυριαρχίας, κάτι που συμβόλισε ο Μάης ‘68. Τέτοιες δυνάμεις, αν υπάρχουν, παραμένουν αφανείς.
Η Κίνα
Το μόνο πραγματικό πείραμα της εποχής μας, άγνωστης κατάληξης, είναι η Κίνα όπου πολιτικές, κοινωνικές, οικονομικές δυνάμεις, ιδεολογικά αντίθετες και αντιμαχόμενες, κινούνται σε κυριολεκτικά πρωτοφανή, ασφυκτικό εναγκαλισμό. Και βαδίζουν, για πρώτη φορά στην Ιστορία τους, όχι εσωστρεφώς αλλά προς το πλανητικό πεδίο. Αυτή είναι πράγματι μια κοσμοϊστορική αλλαγή με μακροχρόνια βαθιά επιρροή ίσως μεγαλύτερη από τη γαλλική επανάσταση. Γιατί διαμορφώνει μια καινοφανή αστική τάξη από το μηδέν, ίση σήμερα με τον πληθυσμό της Δ. Ευρώπης, μέσα σε εβδομήντα χρόνια ενώ στη Δύση χρειάστηκαν τέσσερεις αιώνες. Μία, άκρως σημαντική, διαφορά από τη Δύση είναι η απουσία της θρησκείας από τις εξελίξεις. Οι αλλαγές γίνονται χωρίς τον Θεό.
