Το Indymedia δημιουργήθηκε πριν από αρκετά χρόνια σαν μια πλατφόρμα ελεύθερης αντισυστημικής ενημέρωσης και γρήγορα απέκτησε μεγάλη εκτίμηση στους αντιεξουσιαστικούς και κοινωνικά ριζοσπαστικούς κύκλους. Ανεπισήμως καθιερώθηκε σαν κάποιου είδους αναρχικός «θεσμός» στη σφαίρα της πληροφόρησης, και τόσο με το δημοσιευόμενο υλικό όσο και με την ανοιχτή δομή συμμετοχής που καθιέρωσε απέκτησε υπολογίσιμο κύρος σε ένα εκτεταμένο ακροατήριο. Με τα χρόνια ωστόσο αυτή η ανοιχτότητα συρρικνώθηκε, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί έγιναν πιο ισχυροί και, βοηθούσης της διαδικτυακής ανωνυμίας, λειτουργεί όλο και περισσότερο σαν όργανο μιας ομάδας-φάντασμα με ανεξιχνίαστη ταυτότητα.
ΣΤΙΣ ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ κινητοποιήσεις ενάντια στην κατασταλτική ‒για να μη χρησιμοποιήσω βαρύτερες εκφράσεις‒ υγειονομική πολιτική μιας κυβέρνησης η οποία δεν κρύβει τις νεοφασιστικές της διαπλοκές (τα πρόσωπα που επιλέγει επικεφαλής του Υπουργείου Υγείας μιλούν καλύτερα από οιαδήποτε διακήρυξη θέσεων, και μαρτυρούν επιπλέον την υπαγωγή του υγειονομικού τομέα στις αρμοδιότητες της δημόσιας τάξης), περιέργως στο Indymedia εμφανίζονται κείμενα τα οποία, διανθισμένα ασφαλώς με φλογερή αντιφασιστική ρητορεία, ευθυγραμμίζονται κατ’ ουσίαν με τις απόψεις της κυβέρνησης, των υποτελών ΜΜΕ κι εκείνου του κομματιού της Αριστεράς που εξαγοράζει με κάθε είδους πολιτικά ή προσωπικά ανταλλάγματα τη λαλίστατη σύμπραξή του. Είναι ιδιαίτερα περίεργη μάλιστα η προσπάθεια υπονόμευσης των δύο πρώτων και σημαντικότερων μαζικών κινητοποιήσεων με ρητό αντικείμενο την εναντίωση στα μέτρα βιοπολιτικού ελέγχου: της 14ης Ιουλίου στο Σύνταγμα, οργανωμένης από πολλούς φορείς διαφορετικών πολιτικών προελεύσεων, και την πρόσφατη της 2ας Οκτωβρίου στο Μοναστηράκι, οργανωμένης αποκλειστικά από συλλογικότητες του αριστερού-αντιεξουσιαστικού χώρου.
Όσον αφορά την κινητοποίηση της 14ης Ιουλίου δεν θα επανέλθω· πρέπει όμως να πω ότι, επειδή βρέθηκα στην καρδιά των γεγονότων που κορυφώθηκαν σε μια βίαιη σύγκρουση με τη φασιστική συμμορία Propatria (1) (αυτό ακριβώς που αποκαλείται «παρέα με ναζί» στη γλώσσα εκείνων οι οποίοι, αν ήταν εκεί αντί να πουλούν αντιφασισμό της πολυθρόνας, θα βλέπαμε μιαν αντίστροφη έκβαση), έστειλα στην πλατφόρμα ένα κείμενο προς διόρθωση της εσκεμμένα στρεβλής εικόνας που έδωσαν τα συστημικά Μέσα (από τα τηλεοπτικά κανάλια μέχρι την ΕφΣυν και την Αυγή) αλλά και το ίδιο το Indymedia. Το κείμενο «φυσικά» δεν δημοσιεύθηκε… (2) Και τώρα, ενόψει της αναγγελθείσας συγκέντρωσης της 2ας Οκτωβρίου, στο Indymedia εμφανίζεται πάλι, δύο ημέρες νωρίτερα, ένα κείμενο που καταγγέλλει μία από τις βασικές διοργανώτριες ομάδες, την Contra Dystopia ‒ξαναζεσταίνοντας την ξεραμένη λάσπη της 14ης Ιουλίου‒, ως συνοδοιπόρο των φασιστικής ακροδεξιάς. (3) Υπόρρητο μήνυμα: όποιος καταγγέλλει τα κατασταλτικά υγειονομικά μέτρα, το έγκλημα των υποχρεωτικών εμβολιασμών και το νέο αποκρουστικό απαρτχάιντ για όσους αρνούνται την ιατρική αστυνόμευση, είναι ψεκασμένος, συνομωσιολόγος, ανορθολογικός αρνητής της επιστημονικής αλήθειας και, σε τελευταία ανάλυση, ακροδεξιός.
Η Contra Dystopia απάντησε ήδη. Σε ό,τι με αφορά, δεν σκοπεύω να συνεχίσω με υποθέσεις για τον ρόλο του Indymedia. Όποια κι αν είναι τα κίνητρα της γραμμής του, εκείνο που μ’ ενδιαφέρει εδώ είναι δύο πράγματα. Πρώτον, να διορθώσω κάποιες τερατολογικές ανακρίβειες που λίγο έλλειψε να περάσουν ως «ειδήσεις»· και δεύτερον, να σκεφτώ επ’ αφορμή ένα γενικότερο φαινόμενο που εσχάτως με προβληματίζει βαθιά: το παραλήρημα νομιμότητας και συμμόρφωσης στην πιο ειδεχθή και απόλυτη μορφή καταστολής που έχει προσβάλει σαν μυστηριώδης πυρετός ένα διόλου ευκαταφρόνητο κομμάτι του αναρχικού χώρου.
Όπως βλέπει κανείς στην προαναφερθείσα ανάρτηση, κάποιος ανόητος (δεν ξέρουμε αν είναι από τους συντάκτες του πρώτου κειμένου) κουνάει το δάχτυλο με ύφος στρατιωτικού ανακριτή και γράφει:
Νομίζετε ότι θα συνεχίσετε να μας κοροϊδεύετε για πολύ καιρό ακόμα, Contra Dystopia; H World Freedom Alliance και τα στελέχη της «Ελλήνων Συνέλευσις» που συμμετέχουν στη Διεπιστημονική Ένωση Υπεράσπισης της Δημοκρατίας με τους οποίους ΣΥΝΥΠΟΓΡΑΨΑΤΕ αφίσα δεν είναι φασίστες;
Λοιπόν, επειδή τυχαίνει να είμαι μέλος της Διεπιστημονικής Ένωσης για την Υπεράσπιση της Δημοκρατίας και της Βιοηθικής, θα ήθελα ν’ αποσαφηνίσω για κάθε καλόπιστο αφελή ότι η World Freedom Alliance δεν έχει καμία οργανωτική σχέση με τη Διεπιστημονική Ένωση, παρότι ήταν όντως μία από τις οργανώσεις με τις οποίες συνυπογράψαμε αφίσα-κοινή πλατφόρμα, στο πλαίσια μιας χαλαρής και ad hoc σύμπραξης με κινήσεις πολιτών ειδικού σκοπού – ανεξαρτήτως πολιτικής τους προελεύσεως, που κάλυπτε στην πραγματικότητα ένα μεγάλο κι ετερογενές φάσμα (σε καμία περίπτωση ακροδεξιές ή φασιστικές, πάντως)· την δε «Ελλήνων Συνέλευσις» δεν την ξέρω καν: ούτε έχει την παραμικρή σχέση με τη Διεπιστημονική Ένωση ούτε συμμετείχε στην σύμπραξη και την αφίσα. Σε λεγόμενα όπως τα παραπάνω όμως ‒όπως και σε αναρίθμητες απόπειρες σπίλωσης των οποίων έχω γίνει προσωπικά στόχος από διάφορα μέσα κοινωνικής δικτύωσης‒ πιστεύω πως υπάρχει κάτι περισσότερο από απλή παρεξήγηση ή κακή πληροφόρηση: πρόκειται μάλλον για την εσκεμμένη στρατηγική αυτού που λέμε «δολοφονία προσωπικότητας», η οποία είναι ένα από τα κύρια όπλα των κρατούντων σε αυτό τον βρώμικο πόλεμο κάτα οιουδήποτε διαφωνούντος.
ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ έχουν όμως οι αναρχικοί ‒σαφώς όχι όλοι, πρέπει να είναι ξεκάθαρο‒ στη λυκοσυμμαχία των τοποτηρητών της υγειονομικής νομιμοφροσύνης; Πώς δηλαδή άτομα και ομάδες με τόσο ακραία και υψηλόφωνα δηλωμένη ευαισθησία απέναντι σε κάθε παρέμβαση του κράτους στην ανθρώπινη ζωή και στις διανθρώπινες σχέσεις, απέναντι στην τεχνογραφειοκρατική χειραγώγηση του βιοσυστήματος και στους μηχανισμούς κοινωνικού αποκλεισμού, μοιάζουν να έχουν αναλάβει υπεργολαβικά την κυβερνητική προπαγάνδα περί «κοινωνικής υπευθυνότητας»; Το ίδιο ερώτημα ισχύει βέβαια σε κάποιον βαθμό και για τους ευρύτερους σχηματισμούς, κοινοβουλευτικούς και μη, της Αριστεράς, που έχουν αυτή τη στιγμή μετατραπεί στους φλογερότερους υπερασπιστές του πολυεθνικού εταιρικού πλέγματος στη βιομηχανία «υγείας». (4) Ωστόσο εδώ είναι ίσως ευκολότερο να βρει κάποιος απαντήσεις: μπορεί να σκεφτεί, ας πούμε, το σταλινικό φαντασιακό του αυταρχικού κολεκτιβισμού που κουβαλάει σαν κάποιου είδους κυτταρική μνήμη η υπαρκτή Αριστερά, τον αθεράπευτο τεχνικισμό της, αλλά και τις γνωστές διαπλοκές των ηγεσιών της με το κατεστημένο πολιτικό σύστημα… Οι αναρχικοί όμως;
Ασφαλώς έναν ρόλο παίζει σε όλες τις περιπτώσεις το τυφλό ανακλαστικό του φόβου. Ο υγειονομικός κίνδυνος είναι εύκολο μέσον για να συγκεκριμενοποιηθούν όλες οι βαθιές, ανομολόγητες και αδιάγνωστες αγωνίες που μαστίζουν τον σύγχρονο δυτικό άνθρωπο και, ως εκ τούτου, να προσφέρει μια πρόσκαιρη ανακούφιση στους πολύ πιο αόριστους υπαρξιακούς τρόμους. Πρόκειται ασφαλώς για ένα στοιχείο ανορθολογικό ‒ψυχοπαθολογικό, για να είμαστε ακριβείς‒ και, ως τέτοιο, είναι ασφαλώς προ-πολιτικό. Για να προσλάβει όμως οργανωμένη πολιτική έκφραση χρειάζονται κάποιοι πρόσθετοι παράγοντες, οι οποίοι δεν είναι απλώς ανορθολογικοί με τη πρώτη έννοια: αντιπροσωπεύουν μια ορθολογικότητα εργαλειακού τύπου, δηλαδή, στρατηγικούς υπολογισμούς και εκτιμήσεις κέρδους-ζημίας. Και αυτό, όπως καταλαβαίνει κανείς, δημιουργεί πολύ οδυνηρές υποψίες που δεν θα ήθελα να εκφράσω εδώ. Θα προτιμούσα να δω μια ξεκάθαρη ‒επώνυμη‒ απάντηση απ’ όσους, ως άτομα ή συλλογικότητες, επιλέγουν την εξ αντικειμένου συστράτευση με τις δυνάμεις που προσπαθούν να μετατρέψουν ολόκληρο τον πλανήτη σε ένα ηλεκτρονικά ελεγχόμενο στρατόπεδο συγκεντρώσεως.
Σημειώσεις
1. Παρεμπιπτόντως, βλέπω στις ειδήσεις ότι ο «χρυσαυγίτης αντιεμβολιαστής» που πρωτοστάτησε στην επίθεση εναντίον μου συνελήφθη στις 4 Οκτωβρίου για αιματηρές βιαιοπραγίες κατά πολιτών στην πλατεία του Νέου Ηρακλείου: https://www.thetoc.gr/koinwnia/article/autos-einai-o-xrusaugitis-antiemboliastis-pou-sunelifthi-sta-epeisodia-sto-neo-irakleio-eikones/
2. Το φιλοξένησε εντέλει ο Δρόμος της Αριστεράς στο φύλλο της 24ης Ιουλίου 2021, με τίτλο «Τι συνέβη στο Σύνταγμα στις 14/7;»
3. Βλ. https://athens.indymedia.org/post/1614344
4. Μια συνολική και μάλλον οξεία απάντηση στην «εμβολιαστική αριστερά» επιχείρησα στο κείμενό μου «Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απωλέσαι, ή Από το σφυροδρέπανο και το στον Ερυθρό Σταυρό» που κυκλοφόρησε σαν ανεξάρτητη μπροσούρα. Για μια δικτυακή του ανάρτηση, βλ. https://contradystopia.blogspot.com/2021/07/blog-post_5.htm
