Στην πυκνοκατοικημένη συνοικία Κονάκ της Σμύρνης τα τζάμια των γραφείων του φιλοκουρδικού και αριστερού Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών (HDP) παραμένουν σπασμένα. Στο μπαλκόνι ακόμη κρέμεται ένα ασπρόμαυρο πανό που καταδικάζει τις γυναικοκτονίες και την απόφαση της κυβέρνησης Ερντογάν να αποσύρει την Τουρκία από τη Σύμβαση της Ιστανμπούλ – τη διεθνή συνθήκη για την καταπολέμηση της βίας εναντίον των γυναικών. Εκεί διαδραματίστηκε στις 17 Ιουνίου το πιο πρόσφατο επεισόδιο της ατέρμονης κρατικής και παρακρατικής βίας: ένας «τρελός», σύμφωνα με τις αρχικές επίσημες δηλώσεις, εισέβαλε στα γραφεία μπροστά στα μάτια των αστυνομικών που τα παρακολουθούσαν, την ώρα που είχε προγραμματιστεί μια μαζική συνεδρίαση της τοπικής οργάνωσης του HDP – η οποία όμως αναβλήθηκε την τελευταία στιγμή. Έτσι ο «τρελός» βρήκε μέσα μόνο την 38χρονη Ντενίζ Πεϊράζ, μέλος του HDP που είχε βάρδια εκεί. Τη βασάνισε και τη σκότωσε.
Ο Μπαχτσελί, ηγέτης του ακροδεξιού ΜΗΡ που στηρίζει τον Ερντογάν, εμμέσως πλην σαφώς χειροκρότησε τη δολοφονία: δήλωσε ότι το θύμα «στρατολογούσε μέλη για τους τρομοκράτες του ΡΚΚ»… Σύντομα επιβεβαιώθηκαν οι υποψίες ότι ο δράστης, ο 27χρονος ακροδεξιός Ονούρ Γκεντσέρ, δρούσε κατόπιν υποδείξεων της τουρκικής μυστικής υπηρεσίας ΜΙΤ, με την κάλυψη της αστυνομίας. Μεταξύ άλλων, έγινε γνωστό ότι τουλάχιστον δύο φορές βρέθηκε ως ένοπλος «εθελοντής» σε βάσεις του τουρκικού στρατού κατοχής στη Συρία. Το καθεστώς Ερντογάν γιόρτασε διπλά την αποτρόπαιη δολοφονία της Ντενίζ: πρώτα καταθέτοντας στο Συνταγματικό Δικαστήριο αίτημα να τεθεί εκτός νόμου το HDP (η τρίτη πολιτική δύναμη της χώρας, που πήρε 11,7% στις τελευταίες εκλογές!), κι έπειτα θέτοντας επίσημα σε ισχύ, προχθές, την καταγγελία της Σύμβασης της Ιστανμπούλ…
Αυτή καθαυτή η ύπαρξη του HDP, το οποίο γεννήθηκε το 2012 μέσα από τη συνάντηση του κουρδικού κινήματος με την τουρκική αριστερά, είναι μια σφήνα που ενοχλεί όλο το παραδοσιακό πολιτικό σύστημα. Με την παγίωσή του ως δύναμης που δεν περιορίζεται από το όριο του 10%(!) για την είσοδο στη βουλή, κόβει κάθε φιλοδοξία ενισχυμένης πλειοψηφίας στο ΑΚΡ του Ερντογάν, και ταυτόχρονα στερεί την αντιπολίτευση από κάθε ελπίδα επικράτησης. Έτσι, όλοι καλοβλέπουν την απαλλαγή τους από το HDP. Γι’ αυτό χειροκροτούν τη φυλάκιση των ηγετών και βουλευτών του, την παύση δεκάδων δημάρχων ως «ανατρεπτικών», τα μαζικής έκτασης βασανιστήρια, τις συλλήψεις και καταδίκες 20.000(…) μελών του HDP μέσα σε μια πενταετία κ.ο.κ.
