Η υπόθεση της ΕΥΑΘ είναι γνωστή. Μια κερδοφόρα επιχείρηση, που διαχειρίζεται ένα κοινωνικό αγαθό, έχει μπει στο στόχαστρο των κυβερνήσεων των τελευταίων ετών με τις προτάσεις για ιδιωτικοποίηση να διαδέχονται η μία την άλλη.
Πλέον και έπειτα από την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου, η ΕΥΑΘ έχει μπει στην πρώτη γραμμή των αποκρατικοποιήσεων και αναμένονται εξελίξεις ακόμη και έως τα μέσα Αυγούστου.
Από την άλλη η κοινωνία της Θεσσαλονίκης τα τελευταία χρόνια έχει συμβολικοποιήσει στην περίπτωση της ΕΥΑΘ την επίθεση που δέχονται τα κοινωνικά και δημόσια αγαθά και έχει θέσει την υπεράσπιση του δημόσιου χαρακτήρα της επιχείρησης ως αιχμή του κινήματος στη Θεσσαλονίκη. Δεν υπήρχε ούτε μια στιγμή που το σωματείο βρέθηκε μόνο του, δίχως την αλληλεγγύη και τη στήριξη της κοινωνίας της πόλης. Και φυσικά κεντρικός πυλώνας των διεκδικήσεων όλα αυτά τα χρόνια αποτέλεσε η διατήρηση της ΕΥΑΘ στην ιδιοκτησία του δημοσίου.
Την τελευταία εβδομάδα το σωματείο εργαζομένων της εταιρίας με ανακοίνωσή του προτείνει ως λύση την εξαγορά της ΕΥΑΘ από τους πολίτες της πόλης. Πιο συγκεκριμένα οι συνδικαλιστές της ΕΥΑΘ δηλώνουν ότι «είμαστε διατεθειμένοι ως πολίτες να καταβάλουμε ο αντίτιμο και να αγοράσουμε την ΕΥΑΘ Α.Ε. και τη διαχείρισή της, να τη μετατρέψουμε δηλαδή σε μια εταιρία λαϊκής βάσης».
Αν δεν πρόκειται για επικοινωνιακό τρικ του σωματείου τότε είναι βέβαιο ότι τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Σε μια περίοδο που το κράτος ζητάει από το λαό να πληρώσει το χρέος που άλλοι δημιούργησαν και ζητάει λεφτά για την αποπληρωμή του, ξεπουλώντας τα πάντα, οι συνδικαλιστές της ΕΥΑΘ μας ζητάνε να τσοντάρουμε και πάλι. Για μια εταιρία που ως δημόσια την έχουμε πληρώσει δεκάδες φορές.
Ακόμη όμως και αν βάλουμε νερό στο κρασί μας όσον αφορά το πολιτικό σκέλος της υπόθεσης, το σχέδιο που προτείνεται είναι ανεδαφικό έως επικίνδυνο. Το παράδειγμα της ρεθυμνιακής εταιρίας λαϊκής βάσης, που στην πρώτη αύξηση μετοχικού κεφαλαίου εξαγοράστηκε από την ΑΝΕΚ είναι χαρακτηριστικό. Οι ιδιώτες θα μπουν στην εταιρία στην πρώτη ευκαιρία.
Σε συνθήκες κρίσης και με την πίεση πάνω από τα κεφάλια των συνδικαλιστών να είναι στο κόκκινο, λάθη γίνονται. Οφείλουν όμως να τα διορθώσουν άμεσα πριν θεωρηθούν ύποπτα. Γιατί η κοινωνία της πόλης έχει επιλέξει στρατόπεδο και όσοι συμβάλλουν τελικά στο ξεπούλημα της ΕΥΑΘ δεν θα ξέρουν πού να κρυφτούν.
Την τελευταία εβδομάδα το σωματείο εργαζομένων της εταιρίας με ανακοίνωσή του προτείνει ως λύση την εξαγορά της ΕΥΑΘ από τους πολίτες της πόλης. Πιο συγκεκριμένα οι συνδικαλιστές της ΕΥΑΘ δηλώνουν ότι «είμαστε διατεθειμένοι ως πολίτες να καταβάλουμε ο αντίτιμο και να αγοράσουμε την ΕΥΑΘ Α.Ε. και τη διαχείρισή της, να τη μετατρέψουμε δηλαδή σε μια εταιρία λαϊκής βάσης».
Αν δεν πρόκειται για επικοινωνιακό τρικ του σωματείου τότε είναι βέβαιο ότι τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Σε μια περίοδο που το κράτος ζητάει από το λαό να πληρώσει το χρέος που άλλοι δημιούργησαν και ζητάει λεφτά για την αποπληρωμή του, ξεπουλώντας τα πάντα, οι συνδικαλιστές της ΕΥΑΘ μας ζητάνε να τσοντάρουμε και πάλι. Για μια εταιρία που ως δημόσια την έχουμε πληρώσει δεκάδες φορές.
Ακόμη όμως και αν βάλουμε νερό στο κρασί μας όσον αφορά το πολιτικό σκέλος της υπόθεσης, το σχέδιο που προτείνεται είναι ανεδαφικό έως επικίνδυνο. Το παράδειγμα της ρεθυμνιακής εταιρίας λαϊκής βάσης, που στην πρώτη αύξηση μετοχικού κεφαλαίου εξαγοράστηκε από την ΑΝΕΚ είναι χαρακτηριστικό. Οι ιδιώτες θα μπουν στην εταιρία στην πρώτη ευκαιρία.
Σε συνθήκες κρίσης και με την πίεση πάνω από τα κεφάλια των συνδικαλιστών να είναι στο κόκκινο, λάθη γίνονται. Οφείλουν όμως να τα διορθώσουν άμεσα πριν θεωρηθούν ύποπτα. Γιατί η κοινωνία της πόλης έχει επιλέξει στρατόπεδο και όσοι συμβάλλουν τελικά στο ξεπούλημα της ΕΥΑΘ δεν θα ξέρουν πού να κρυφτούν.
Υ.Γ.: Ο φιλελευθερισμός και ο αντικρατισμός της αναρχίας και η πίστη στην ατομική ιδιοκτησία κάποιων, δεν αποτελούν άλλοθι για το σχέδιο λαϊκού καπιταλισμού που προωθούν κάποιοι εργαζόμενοι της ΕΥΑΘ.
Ν.Ο.
Σχόλια
