Του Δημήτρη Υφαντή. H μέρα της Μαρμότας (ταινία του 1993) αφηγείται την ιστορία ενός παρουσιαστή του δελτίου καιρού, ο οποίος παγιδεύεται στο χρόνο, ζώντας ξανά και ξανά την ίδια μέρα, όταν ταξιδεύει σ’ ένα ανιαρό χωριό στην καρδιά του χειμώνα, με αποστολή να καλύψει ένα ανόητο έθιμο της περιοχής.
Το έθιμο έχει να κάνει με το αν μία μαρμότα θα αναγγείλει τον ερχομό της άνοιξης ή θα τον αναβάλλει για 2 μήνες ακόμη. Κολλημένος στην άχαρη δουλειά του, περιμένει την προαγωγή που ποτέ δεν έρχεται και ροκανίζει τις μέρες με γκρίνια και κυνισμό, μέχρι που ο χρόνος αποφασίζει να τον εμπλέξει σε ένα παράξενο παιχνίδι. Στις σαράντα και παραπάνω μέρες, κατά τη διάρκεια των οποίων τα γεγονότα και οι καταστάσεις θα επαναλαμβάνονται χωρίς ο υπόλοιπος κόσμος να το αντιλαμβάνεται, ο πρωταγωνιστής της ταινίας αναγκάζεται στο τέλος να βρει την ουσία των πραγμάτων που κρύβεται πίσω από τα φαινόμενα και η ζωή του «απελευθερώνεται» από τη μέρα της μαρμότας.
Κατανοητός ο αυτόματος συνειρμός με την… περίπτωσή μας. Δεκαοκτώ μήνες τώρα μας πάνε καροτσάκι από «εθνική επιτυχία» σε «εθνική επιτυχία», από χρεοκοπία σε εκβιασμό και τούμπαλιν. Αποκήρυξαν σε όλους τους τόνους την αναδιάρθρωση του χρέους ως «εθνική προδοσία» και τώρα καταδικάζουν τη χώρα στη σφαγιαστική συμφωνία «κουρέματος» του χρέους. Βέβαια, ο πρωθυπουργός, μάλλον βιώνει ως απόλυτα φυσιολογική αυτή τη σχιζοφρενική κατάσταση.
Οι «δικοί μας» έχουν παραδώσει προ πολλού και το… απολαμβάνουν. Δεν χρειάζεται καν να εφευρίσκουν φρέσκα επιχειρήματα για να πλασάρουν κάθε φορά τα… εθνοσωτήρια μαντάτα. Δεν ζούμε μόνο ξανά και ξανά το ίδιο μαρτύριο, είμαστε υποχρεωμένοι να ακούμε και να ξανακούμε τις ίδιες κουταμάρες.
Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς το λαμπρό επικοινωνιακό κυβερνητικό επιτελείο φροντίζει να μη βουλιάξουμε στην απόλυτη πλήξη και κατάθλιψη. Το διανθίζει το πράγμα. Τώρα ανακάλυψαν και έδωσαν τη μάχη της «εθνικής υπερηφάνειας». Με πόσους ψήφους, λοιπόν, καταλύεται η εθνική κυριαρχία; Θα ήταν πολιτικά φρόνιμο με 180, διακήρυξε ο μεγάλος πολιτικός άντρας Ε. Βενιζέλος. Μα δεν τίθεται τέτοιο θέμα, αποφάνθηκε η Ν.Δ., «Κόκκινη Γραμμή» ανακάλυψαν οι τηλεοπτικοί αστέρες. Κι από το βράδυ της Τετάρτης ήταν όλοι στοιχημένοι. «Τέρμα στα τρίμηνα σόου των επιτηρητών της τρόικας», κάθε μέρα εδώ θα προσκυνάνε την κυριαρχία της υπερήφανης κυβέρνησης, έτσι πανηγύρισε ο πρωθυπουργός κι επιτέλους χαμογέλασε. Κι ό,τι είχαμε αρχίσει να ανησυχούμε για την κατάστασή του. Μακάριος και απαλλαγμένος από περιττές ευθύνες τα έδωσε όλα στους τοποτηρητές, αλλά η εθνική κυριαρχία δεν καταλύεται. Αυτό το εξήγησε ο Σαμαράς, πως το απαγορεύει το Σύνταγμα της χώρας! Εντάξει λοιπόν, πάμε παρακάτω. Ίσως χωρίς 180, ούτε εκλογές, ούτε καν ένα δημοψήφισμα;
Θα κοιμόμαστε ήσυχοι. Αύριο ξημερώνει μία άλλη μέρα. «Της μαρμότας» ή μήπως μπορεί να αλλάξει η ρημάδα η μέρα επιτέλους; Αναζητήστε την ταινία!
Κατανοητός ο αυτόματος συνειρμός με την… περίπτωσή μας. Δεκαοκτώ μήνες τώρα μας πάνε καροτσάκι από «εθνική επιτυχία» σε «εθνική επιτυχία», από χρεοκοπία σε εκβιασμό και τούμπαλιν. Αποκήρυξαν σε όλους τους τόνους την αναδιάρθρωση του χρέους ως «εθνική προδοσία» και τώρα καταδικάζουν τη χώρα στη σφαγιαστική συμφωνία «κουρέματος» του χρέους. Βέβαια, ο πρωθυπουργός, μάλλον βιώνει ως απόλυτα φυσιολογική αυτή τη σχιζοφρενική κατάσταση.
Οι «δικοί μας» έχουν παραδώσει προ πολλού και το… απολαμβάνουν. Δεν χρειάζεται καν να εφευρίσκουν φρέσκα επιχειρήματα για να πλασάρουν κάθε φορά τα… εθνοσωτήρια μαντάτα. Δεν ζούμε μόνο ξανά και ξανά το ίδιο μαρτύριο, είμαστε υποχρεωμένοι να ακούμε και να ξανακούμε τις ίδιες κουταμάρες.
Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς το λαμπρό επικοινωνιακό κυβερνητικό επιτελείο φροντίζει να μη βουλιάξουμε στην απόλυτη πλήξη και κατάθλιψη. Το διανθίζει το πράγμα. Τώρα ανακάλυψαν και έδωσαν τη μάχη της «εθνικής υπερηφάνειας». Με πόσους ψήφους, λοιπόν, καταλύεται η εθνική κυριαρχία; Θα ήταν πολιτικά φρόνιμο με 180, διακήρυξε ο μεγάλος πολιτικός άντρας Ε. Βενιζέλος. Μα δεν τίθεται τέτοιο θέμα, αποφάνθηκε η Ν.Δ., «Κόκκινη Γραμμή» ανακάλυψαν οι τηλεοπτικοί αστέρες. Κι από το βράδυ της Τετάρτης ήταν όλοι στοιχημένοι. «Τέρμα στα τρίμηνα σόου των επιτηρητών της τρόικας», κάθε μέρα εδώ θα προσκυνάνε την κυριαρχία της υπερήφανης κυβέρνησης, έτσι πανηγύρισε ο πρωθυπουργός κι επιτέλους χαμογέλασε. Κι ό,τι είχαμε αρχίσει να ανησυχούμε για την κατάστασή του. Μακάριος και απαλλαγμένος από περιττές ευθύνες τα έδωσε όλα στους τοποτηρητές, αλλά η εθνική κυριαρχία δεν καταλύεται. Αυτό το εξήγησε ο Σαμαράς, πως το απαγορεύει το Σύνταγμα της χώρας! Εντάξει λοιπόν, πάμε παρακάτω. Ίσως χωρίς 180, ούτε εκλογές, ούτε καν ένα δημοψήφισμα;
Θα κοιμόμαστε ήσυχοι. Αύριο ξημερώνει μία άλλη μέρα. «Της μαρμότας» ή μήπως μπορεί να αλλάξει η ρημάδα η μέρα επιτέλους; Αναζητήστε την ταινία!
Σχόλια
