Για να αναπτύξουμε μια πολυθεματική εικόνα της σημερινής κατάστασης θα πρέπει να διαβούμε το κατώφλι της ιστορίας από τα μάτια της αδικίας και της κοινωνικής και κοινωνιολογικής προσέγγισης του φαινομένου του φόβου. Όσο εντείνονται οι προσπάθειες για υποχρεωτικότητες, αργίες και αναστολές θα πρέπει να πιάσουμε από το μεδούλι το αγνώμον κοινό που εξυπηρετεί αυτές τις σκοπιμότητες και γίνεται, ηθελημένα και μη, φορέας του ιδιότυπου απαρτχάιντ στη σύγχρονη εκδοχή του.
ΑΣ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ την αριστερά πριν την συμπαγοποίηση των εννοιών περί εκμετάλλευσης και τη δημιουργία μιας ενιαίας δομημένης σκέψης, μέσω του Μαρξ, μακριά από μυστικισμούς και θεότητες. Είμαστε εδώ, με ανθρώπινη σάρκα και οστά και προσπαθούμε να κάνουμε καλύτερο τον κόσμο αυτό. Αριστερός με την ευρεία έννοια είναι όποιος αντιστέκεται στην επικράτηση της αδικίας και της καταπίεσης χωρίς καν να έχει καθαυτή επίγνωση της θέσης του στον υποκείμενο ταξικό ή φυλετικό διαχωρισμό. Η αριστερά έπρεπε να αντιμετωπίσει τον σκοταδισμό, την αδιαλλαξία και την θεοποίηση καταστάσεων που απαρνούνταν τη λογική γιατί ήταν πιο εύκολη η επιβολή στις μάζες ενός μεσάζοντα μεταξύ θεού κι ανθρώπων που είχε φυσικά το ακαταλόγιστο. Η μετάβαση στην λογική, όσο ψυχρή κι αν είναι πολλές φορές είναι απαραίτητη προϋπόθεση κι απάντηση στον σκοταδισμό των μεσαιωνικών αντιλήψεων. Οι θρησκείες μέσα από τις δεισιδαιμονίες τους συμβάλλουν στη διάδοση της μη κριτικής σκέψης και του status quo παρά στη διατήρηση μιας κοινής σοφίας που θα μπορούσε να μεταδίδεται από γενιά σε γενιά.
Όσο είχαν την απαιτούμενη δύναμη ούτως ώστε να βοηθούν τον εκάστοτε ηγέτη να διατηρήσει το κοινωνικό κύρος και να παραμείνει αλώβητος από την κοινωνική κατακραυγή που προκαλούσε η εκάστοτε καταπίεση ήταν χρήσιμες στον ρόλο που έπαιζαν, αδιαμφισβήτητα άψογα. Η δογματικότητα και η στατικότητα πάνε πακέτο σε έναν διαρκώς σαρκοφάγο κόσμο. Από τη στιγμή που η αριστερά κατάφερε μέσω της μαζικότητας των κινημάτων που συστρατεύτηκαν με τα ιδεώδη της ειρήνης και την αμφισβήτηση, κατέρρευσε και η στατικότητα του δογματισμού. Έπρεπε συνεπώς να βρεθεί κάτι καινούριο, μια καινούρια αγκύλωση στον καμβά των ονείρων που θα έδενε μια και καλή τους τροχούς της διαρκώς αναπτυσσόμενης μηχανής.
Στα γεννοφάσκια της η επιστήμη όριζε σαν κύριο χαρακτηριστικό της την αμφισβήτηση. Στα γεννοφάσκια της η θρησκεία όριζε σαν κύριο χαρακτηριστικό της το δόγμα. Πλέον η επιστήμη μετουσιώθηκε σε θρησκεία. Μόνο ως δογματικότητα μπορούμε να χαρακτηρίσουμε την αδυναμία αμφισβήτησης, την επιβολή μιας και μόνο άποψης ως ορθής, το κυνήγι των μαγισσών που έχει κηρύξει
ΚΑΙ ΕΔΩ ήταν που καλωσορίσαμε την επιστήμη. Αυτή η θεότητα που ήρθε για να ξεστραβώσει τους ανθρώπους από τα δεινά τους, που ήρθε ως απάντηση στις δεισιδαιμονίες που συνόδευαν τη ζωή των ανθρώπων μέχρι τα βαθιά γεράματα για να τους ποτίσουν με το μέλι της πίστης σε κάτι εξωκοσμικό που δε χρειάζεται να αγγίζουμε ήρθε. Ήρθε για να παρατηρήσει τη φύση και να κάνει τον άνθρωπο να νιώσει κομμάτι της. Όσο η τέχνη για την τέχνη φαντάζει μια ανοησία που εφηύραν οι και καλά ακομμάτιστοι και ελεύθεροι για να κατακρίνουν ως στρατευμένους όσους τα έβαζαν με την εξουσία και αναδείκνυαν τα δεινά του τόπου τους και της τάξης τους, τόσο η επιστήμη για την επιστήμη είναι κάτι μαγικό που αναδύεται από την διαρκή αναζήτηση και ταύτιση με τη φύση και τη ζωή γύρω μας. Η επιστήμη για την επιστήμη είναι απαραίτητη για την πιο αρμονική συμβίωση όλων των όντων με την μητέρα φύση, ως θεατής σε ένα έργο που παίζεται δίπλα μας και καλούμαστε να ανέβουμε στην σκηνή.
Αντίθετα, η προαγόμενη σήμερα ως επιστήμη δεν έχει καμία σχέση με την προαναφερθείσα. Όταν σκέφτομαι την επιστήμη γραμμένη σε πολυσέλιδες αναφορές το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό είναι μια κατευθυνόμενη και χειραγωγούμενη από τις πολυεθνικές τεχνοεπιστήμη που έχει ως μοναδικό στόχο το κέρδος. Η κατεύθυνση της έρευνας ορίζεται από τη χρηματοδότηση της μεγαλοεταιρίας και φυσικά τα αποτελέσματα είναι αναμενόμενα. Όποιος, επομένως, αναφέρεται σε αντικειμενική επιστήμη προς όφελος της προόδου και του ανθρώπου χωρίς να λαμβάνει υπόψη πως η κατεύθυνση ορίζεται από εκείνον που δίνει το κεφάλαιο είναι τουλάχιστον αφελής. Το κεφάλαιο χαράσσει τον δρόμο, και η επιστήμη ακολουθεί ιδρωμένη. Οι όποιες εφαρμογές της επιστήμης που η αιχμή του δόρατος είναι η τεχνολογία και η ιατρική, είναι καταστροφικές. Η βιοτεχνολογία ήρθε για να μείνει. Αν σκεφτούμε μάλιστα ότι η επιστήμη θεωρείται ουδέτερο έδαφος χωρίς συστρατεύσεις απατόμαστε βαθιά. Σε ένα καζάνι που βράζει για να ρίξει το δηλητήριό του πάνω στη φύση, οι μελλοντικοί επιστήμονες μαθαίνουν για τη γενετική μηχανική σαν κάτι το μαγικό. Ως κοσμικοί θεοί, δε θα διδαχτούν ποτέ τους κινδύνους της επέμβασης σε έναν κώδικα που δεν επιτρέπεται να αγγίζουμε, τη στιγμή που είμαστε ανίδεοι για τη λειτουργία του.
ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΟΙ λοιπόν στους παράλληλους βίους επιστήμης και θρησκείας θα καταλάβουμε ότι δεν είναι και τόσο ανεξάρτητοι. Η επιστήμη καλείται, πλέον, να παίξει τον ρόλο της θρησκείας. Ο ρόλος του δόγματος είναι κομβικός. Απαγορεύεται να αμφισβητείς, αφήνεσαι στους εκάστοτε ειδικούς να αποφασίσουν τη μοίρα σου. Στα γεννοφάσκια της η επιστήμη όριζε σαν κύριο χαρακτηριστικό της την αμφισβήτηση. Στα γεννοφάσκια της η θρησκεία όριζε σαν κύριο χαρακτηριστικό της το δόγμα. Πλέον η επιστήμη μετουσιώθηκε σε θρησκεία. Μόνο ως δογματικότητα μπορούμε να χαρακτηρίσουμε την αδυναμία αμφισβήτησης, την επιβολή μιας και μόνο άποψης ως ορθής, το κυνήγι των μαγισσών που έχει κηρύξει. Τι κι αν η γενετική μηχανική βιάζει τη φύση, τι κι αν υπόκειται στον έλεγχο πολυεθνικών που διψάνε για κέρδος και ασθένειες, είναι η μόνη ορθή προσέγγιση ενός προβλήματος που έχουμε έτοιμη τη μοναδική λύση του.
Υπαρκτός
