Είναι έξω από τα «αναμενόμενα». Αυτό που συνέβη στις ΗΠΑ – μια κατάσταση οπερέτας! Ήτοι
στην πιο καθηλωμένη πολιτικώς κοινωνία του πλανήτη το πιο καθυστερημένο τμήμα της προχώρησε (;) και ενεπλάκη σε κάτι που έμοιαζε με εξέγερση μούφα και πραξικόπημα μπούφα.
……………….
Δεν μιλούμε για τα εκατομμύρια των ψηφοφόρων του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, αλλά για «κόκκινους σβέρκους», αυτονομιστές, ακροδεξιούς και λοιπούς «ψεκασμένους», κατά το δη (και χρήσιμο) λεγόμενο.
(Ειρήσθω εν παρόδω ότι, μετά από αυτήν την «εξέγερση» των 2.000 ψυχών με την ευγενική συνδρομή μέρους της Αστυνομίας, κάθε αντιλέγων και κάθε αντιφρονών ανά τον πλανήτη θα θεωρείται και θα συκοφαντείται ως «ψεκασμένος».)
Καθότι την τυχαιότητα του γεγονότος (ή το στήσιμό του με άλλους στόχους) θα εκμεταλλευτεί το σύστημα Δημοκρατικών-Ρεπουμπλικάνων για να αποφύγει στο εξής «αντισυστημικές» ρωγμές δεξιά του ή αριστερά του.
Όμως το πρωτοφανές γεγονός της κατάληψης τρόπον τινά του Καπιτωλίου, είτε συνέβη αδέξια είτε συνέβη τυχαία, καταρρίπτει ένα ταμπού που αφορά το κύρος και την αίγλη των ΗΠΑ, με ανεπανόρθωτο τρόπο.
Όχι διότι έχει κάποια αξία η ρητορική περί Ναού της Δημοκρατίας (το Καπιτώλιο) –ποιος «Ναός»; και ποια «Δημοκρατία»;– αλλά διότι τα άδυτα και τα άβατα του Συστήματος αποδεικνύονται εκτεθειμένα.
Ας ξεκαθαρίσουμε πάντως ότι ούτε για εξέγερση επρόκειτο ούτε για άλλο τι σχετικό, διότι οι επίδοξοι κινηματίες ούτε σχέδιο δράσης είχαν, ούτε στόχους διακήρυξαν – μόνον τη διαμαρτυρία τους (κυρίως για την αποξένωσή τους από τη Διοίκηση του Κράτους) και πέραν τούτου, ου!
Εξεγερμένοι χωρίς σχέδιο και επαναστάτες (έστω πραξικοπηματίες) χωρίς διακήρυξη, όσον κι αν έχει αποβλακωθεί ο κόσμος, δεν νοούνται. Η πολιτική εκμετάλλευση όμως των γεγονότων και νοείται, και «επιβάλλεται» και αναμένεται!
……………………
Όμως το ουσιώδες αυτής της υπόθεσης δεν βρίσκεται τόσον στα παραπάνω, αλλά στη διαπίστωση ότι στο εξής οι ρωγμές στην αλληλουχία των προσχεδιασμένων (στην στρατηγική δηλαδή των κυρίαρχων δυνάμεων) μπορούν να προκύψουν σε οποιονδήποτε τόπο από οποιεσδήποτε δυνάμεις. (Δεν είναι κάτι καινοφανές, αλλά είναι κάτι ξεχασμένο. Π.χ.: στη Γερμανία περίμεναν όλοι την Επανάσταση, στη Ρωσία ξέσπασε). Όσον κι αν επί του προκειμένου δεν έχουμε να κάνουμε με «επανάσταση», ούτε καν εξέγερση ή πραξικόπημα, γίνεται πλέον φανερό ότι ο «σχεδιασμός των πραγμάτων της παγκοσμιοποίησης» μπάζει! Ότι το «τέλος της Ιστορίας» πόρρω απέχει. Ότι το αναπάντεχο μπορεί να συμβεί ανά πάσαν στιγμή! Ότι μπορεί να μην είναι γκροτέσκ, αλλά δραματικό. Και κυρίως ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να ζουν στον αιώνα τον άπαντα ούτε περιφρονημένοι, ούτε ως σκλάβοι…
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
7•I•2021
