15 μήνες σκληρού πολέμου, εθνοκάθαρσης και γενοκτονίας, φωτιάς και θανάτου, 468 μέρες βαρβαρότητας του σιωνιστικού κράτους χωροφύλακα της Δύσης, δεν άρκεσαν για να κάμψουν την αντιστασιακή ψυχή του Παλαιστινιακού λαού. Γι’ αυτό η εκεχειρία δικαιολογημένα πανηγυρίστηκε σαν νίκη μέσα στα χαλάσματα της Γάζας, αλλά και σε πολλές πόλεις του αραβικού κόσμου.
Επειδή τη Γάζα, μια φυλακή με έκταση όση η νήσος Άνδρος και πληθυσμό 2,3 εκατομμυρίων ανθρώπων, οι οποίοι κατόρθωσαν να δημιουργήσουν στοιχειώδεις υποδομές, πολιτική ζωή, θεσμούς, πανεπιστήμια, νοσοκομεία, ένοπλες αντιστασιακές δυνάμεις και, κυρίως, φρόνημα (δηλαδή ψυχή και απόφαση αντίστασης), μια φυλακή αποκλεισμένη από στεριά και θάλασσα από το σιωνιστικό κράτος, δεν μπόρεσε να την καταλάβει ένας από τους ισχυρότερους στρατούς του κόσμου.
Ο διακηρυγμένος στόχος ήταν η εξόντωση της Χαμάς, και ο πόλεμος παρουσιαζόταν ως πόλεμος Ισραήλ-Χαμάς. Ξέρουμε καλά ότι πραγματικός στόχος ήταν η κατάληψη της Γάζας, η εκδίωξη μέσω γενοκτονίας και εθνοκάθαρσης των Παλαιστινίων από τα εδάφη τους, και η δημιουργία ενός «Μεγάλου Ισραήλ». Το Ισραήλ αναχαιτίστηκε από την λιβανέζικη αντίσταση στον Νότιο Λίβανο, και δεν μπόρεσε να στραγγαλίσει την ένοπλη αντίσταση στη Γάζα. Ο πληθυσμός δεν εγκατέλειψε τις εστίες του παρά τις φοβερές απώλειες που προξένησαν οι σιωνιστές· κι έτσι αυτοί αναγκάστηκαν να προχωρήσουν σε μια εκεχειρία, συνομιλώντας με τη Χαμάς (την οποία θα εξόντωναν).
Ολόκληρη η Δύση κράταγε φανάρι στη γενοκτονία-εθνοκάθαρση της σιωνιστικής-ναζιστικής μηχανής, κρυπτόμενη πίσω από το ανύπαρκτο «δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα». Και τώρα θα κάνει ό,τι μπορεί για να παραβιαστεί η εκεχειρία, ή έστω να γίνει τέτοια «ανοικοδόμηση» που να αποφέρει κέρδη στις εταιρίες της.
Ξέρουμε ότι δεν ήρθε η ειρήνη στην περιοχή. Αλλά μάθαμε κιόλας, πως η μηχανή του πολέμου δεν είναι άτρωτη. Μάθαμε πως, ακόμα κι αν απαιτηθεί μια τεράστια θυσία ανθρώπων, μαχητών, ηγετών, παιδιών, αμάχων, όταν υπάρχει φρόνημα και στόχος, όταν υπάρχουν δεσμοί και ρίζες αίματος, μπορεί να ηττηθούν σχέδια εξανδραποδισμού λαών και εθνών.
Αυτό που συμβαίνει τώρα είναι έτσι κι αλλιώς μια μεγάλη νίκη των δυνάμεων της αντίστασης, του Παλαιστινιακού λαού, όλων των ανθρώπων που στάθηκαν στο πλευρό του σε ολόκληρο τον κόσμο ενάντια στη νέα σταυροφορία της Δύσης και κατηγορήθηκαν για «τρομοκρατία» και «αντισημιτισμό».
Γνωρίζουμε καλά ότι το αντίτιμο είναι μεγάλο. Γνωρίζουμε όμως κι ότι ο στερημένος από πατρίδα Παλαιστινιακός λαός είναι ένας λαός αντιστασιακός, με ψυχή. Γνωρίζουμε πως η σημαία της Παλαιστίνης είναι μια από τις γνωστότερες στον κόσμο: ανεμίζει στις πιο πολυσύχναστες και στις πιο απομακρυσμένες γωνιές του πλανήτη, σε δρόμους, σπίτια, γήπεδα και πανεπιστήμια.
Η ελληνική Πολιτεία στάθηκε στο πλευρό της Δύσης και του σιωνιστικού Ισραήλ, δίνοντάς τους γη και ύδωρ για τη διεξαγωγή του πολέμου στη Μέση Ανατολή: έχει τεράστιες ευθύνες διότι συμμετείχε στο έγκλημα και την εθνοκάθαρση. Αλλά και στην Ελλάδα τα σύμβολα της Παλαιστινιακής αντίστασης είχαν σημαντική παρουσία, παρά την υποτελή στάση των συστημικών κομμάτων, των οικονομικών ελίτ, αλλά και διανοούμενων, καλλιτεχνών κ.ά. που σιώπησαν μπροστά στο έγκλημα για να μην διαταράξουν τις σχέσεις τους με την αυξανόμενη διείσδυση ισραηλίτικων συμφερόντων στη χώρα μας και στην Κύπρο.
Ακόμη κι ένας μικρός λαός, όταν είναι αποφασισμένος δεν μπορεί να νικηθεί. Νικά κι όταν πέφτουν μαχητές του· νικά κι όταν αγωνίζεται σε κατεχόμενη πατρίδα· νικά όταν έχει δίκιο, και το ηθικό σθένος να αντιστέκεται στη διεθνή βαρβαρότητα. Είπαμε: όταν είναι αποφασισμένος, όταν έχει φρόνημα, όταν αψηφά το κόστος.
Ξέρουμε ότι η κατάσταση είναι σύνθετη, ρευστή. Ότι στην υπόθεση εμπλέκονται κι άλλες δυνάμεις, με διαφορετικούς σκοπούς η καθεμία. Για παράδειγμα την εκεχειρία την εγγυώνται οι ΗΠΑ, η Αίγυπτος και το Κατάρ. Αλλά κι αυτό το γεγονός πιστοποιεί αδυναμίες π.χ. των ΗΠΑ και Ισραήλ να ακολουθήσουν την πολιτική που είχαν μέχρι τώρα· πιστοποιεί μια κρίση μέσα στις ΗΠΑ αλλά και μέσα στο Ισραήλ· πιστοποιεί ένα τεράστιο πρόβλημα που έχουν πολλά αραβικά αντιδραστικά καθεστώτα, επειδή το Παλαιστινιακό ενδιαφέρει όλους τους Άραβες. Έτσι έχουμε μια σύμπλεξη της πολιτικής των μαζών και των λαών απέναντι στο Ισραήλ, και της στρατιωτικής ικανότητας κάθε πλευράς. Στρατός που δεν πετυχαίνει στρατηγικούς στόχους, χάνει και αναδιπλώνεται· αντίσταση που δεν κάμπτεται, νικά και ξανασυσπειρώνεται.
Ο Δρόμος αποφασιστικά ήταν και είναι στο πλευρό του λαού της Παλαιστίνης. Μέχρι την τελική νίκη! Με ελευθερία και πατρίδα, με αξιοπρέπεια και διεθνιστική αλληλεγγύη, για το σταμάτημα της επέλασης του αχαλίνωτου καπιταλισμού-ιμπεριαλισμού όπου γης! Για την επιβίωση και Ανατολή της ανθρωπότητας και της ζωής στον πλανήτη! Αυτό το περιεχόμενο έχει σήμερα ο αγώνας για την Ειρήνη.
