Ο στόχος της διάλυσης της κοινωνίας προϋποθέτει την αποσάθρωση όλων των στοιχείων που τη συνέχουν, που της δίνουν νόημα, που την ενεργοποιούν, που την απαρτίζουν. Το σύστημα, δηλαδή το κεφάλαιο, στη φάση που διανύουμε πρέπει να υπερβεί όλα τα «εμπόδια». Δεν είναι μόνο το κράτος-έθνος που ορθώνει φραγμούς στη ροή του. Τώρα είναι και η κοινωνία σαν τέτοια, σαν κοινωνία. Δηλαδή, η υπαρκτή συγκρότηση και θέσμιση των κοινωνιών όπως αυτές προέκυψαν μέσα στην ιστορική διαδικασία, και η αποτύπωση σε αυτές των συσχετισμών δυνάμεων, σήμερα αποτελούν μία ακόμα τροχοπέδη. Η οποία πρέπει να ανατιναχθεί από το κεφάλαιο –όχι μόνο πέρα από τα σύνορα της «χώρας του» αλλά και στο εσωτερικό κάθε χώρας– ώστε αυτό να μπορεί να διαιωνίσει την κυριαρχία του.
Το νέο καθεστώς, καθεστώς κυριαρχίας χωρίς την ηγεμονία, δηλαδή την κλασικού τύπου συναίνεση, οδηγεί στην υιοθέτηση μιας παρατεταμένης κατάστασης έκτακτης ανάγκης, Μέσα σ’ αυτήν ανατινάζονται όλες οι προηγούμενες σχέσεις και θεσμίσεις, κι ορίζεται ένα νέο μοντέλο ατόμου σε μια συνθήκη α/κοινωνίας, μη-κοινωνίας. Ενός ατόμου εντελώς εξατομικευμένου και κλεισμένου στη «φούσκα του», που συγκροτείται μάλλον από το διαδικτυακό του αποτύπωμα, παρά από τις σχέσεις του έστω με λίγους ανθρώπους. Επειδή παράλληλα ανατινάζεται –ή γίνονται απόπειρες συστηματικές να ανατιναχθεί– η οικογένεια, διαλύεται η ιστορία και οι παραδόσεις, μπαίνουν όλα στο μπλέντερ, όπως ανατινάζονται και όλες οι εργασιακές σχέσεις. Το άτομο, ως μονάδα, επικοινωνεί με το κράτος διαδικτυακά, ελέγχεται από νέους ψηφιακούς μηχανισμούς, αποκτά ένα barcode, χρειάζεται ειδικούς όρους για να μετακινηθεί ή να πάρει μέρος σε δραστηριότητες. Ο δημόσιος χώρος καταργείται, η δημόσια υγεία και πρόνοια κατεδαφίζονται, τα γκέτο επεκτείνονται, ζώνες και περιοχές ανατινάζονται.
Τι άτομο προσιδιάζει στο υπό μετάβαση σύστημα; Άτομο φοβισμένο και τρομαγμένο, άτομο ανήμπορο να σκεφθεί, άτομο χωρίς πληροφόρηση παρά τον καταιγισμό πληροφοριών, άτομο χωρίς ταυτότητα, φύλο, άτομο χωρίς εθνική και ταξική ένταξη, άτομο στερημένο από δημόσια και κοινωνική υπόσταση. Άτομο καταναλωτής, άτομο προς κατανάλωση στις νέες πλατφόρμες, ή προς άμεση απόρριψη (σκουπίδι) στις ανθρώπινες χωματερές. Άτομο απανθρωποποιημένο.
Ο καπιταλισμός –για να συνεχίσει να υπάρχει– οδηγείται να καταστρέφει τα πιο βασικά στοιχεία του ανθρώπινου είδους: τον άνθρωπο ως κοινωνικό και πολιτικό ον. Εν κοινωνία και πολιτεία υπάρχει ο άνθρωπος. Αυτά ξεριζώνονται τώρα, αυτά είναι ο ύστατος φραγμός που το σύστημα και οι ελίτ θέλουν να υπερβούν. Στόχος παράλογος, ανορθολογικός, που η επιδίωξή του ανατινάζει όλες τις σχετικές ισορροπίες και ανισορροπίες που βρίσκονταν σε μια ορισμένη σχέση. Τώρα έχουμε ένα άλμα όχι απλά στο άυλο όπως λίγο πριν, αλλά ένα άλμα στην αποσάθρωση της κοινωνίας μέσω της αποσάθρωσης της συνείδησης των ανθρώπων.
Για όποιον δεν το καταλαβαίνει, να το πούμε πιο καθαρά: Συμβαίνει στις μέρες μας το μεγαλύτερο και πλέον αντιδραστικό πείραμα κοινωνικής μηχανικής, με πρωτοβουλία των ελίτ του 1% του συστήματος, που στοχεύει στην υπέρβαση των βασικών στοιχείων των ανθρώπινων κοινωνιών. Ο άνθρωπος ως κοινωνικό και πολιτικό ζώον (κατά τον Αριστοτέλη) πρέπει να «μεταλλαχθεί». Θα του αφαιρεθεί το κοινωνικό και το πολιτικό στοιχείο και θα μετατραπεί σε άλλο πράγμα. Πρώτο στάδιο, αυτό που ζούμε: άτομο έντρομο και σε πανικό, δεχόμενο δόσεις τρόμου και φόβου, σε πλήρη σύγχυση, και με κονιορτό από παραστάσεις και φαντασμαγορίες που επιτρέπουν κάθε υπόθεση αλλά διαλύουν την κοινή λογική. Άτομο χωρίς πυξίδα και με καταργημένο τον προγνωστικό ορίζοντα, ακόμα και τον κοντινότερο και αμεσότερο ορίζοντα, και με έξαρση κάθε άκρατου και ακράτητου υποκειμενισμού. Το «Εγώ ο μοναδικός» μιας προηγούμενης φάσης θα μετατραπεί βίαια ή συναινετικά στο «εγώ ο τίποτα». Ο εξανδραποδισμός είναι πολύ κοντά. Τα υπό κατασκευή ανδράποδα θα μπορούν –ίσως– να επευφημούν την ψηφιακή εποχή πατώντας απλά ένα enter.
Τα δύο χρόνια πανδημίας είναι ο μεγάλος προθάλαμος προς αυτόν τον Μεγάλο Μετασχηματισμό.
Όμως δεν είμαστε αμετάκλητα καταδικασμένοι. Υπάρχουν πολλές ρωγμές και το σχέδιο είναι γεμάτο αντιφάσεις. Ειδικά, δε, θα γεννήσει αντιδράσεις και αντιστάσεις. Με ποικίλες μορφές. Ας ξεκινήσουμε πάλι από το α, βου γου, ου: χρειάζεται αντίσταση και νέα συνείδηση. Και αντίστροφα: χρειάζεται νέα συνείδηση και αντίσταση. Μόνο έτσι θα φθάσουμε στη Μεγάλη Επανεκκίνηση της Ανθρώπινης Υπόστασης. Αυτός είναι ο σημερινός στρατηγικός στόχος: η αντίσταση στη «μετάβαση» να γίνει ορμητήριο της Μεγάλης Επανεκκίνησης της Ανθρώπινης Υπόστασης.
Ο χρόνος 2021 σε λίγες μέρες τελειώνει. Θα βγουν ουσιώδη συμπεράσματα;
Η επικαιρότητα της πάλης απέναντι στην κοινωνική αποδιοργάνωση
