Η κλιμάκωση της έντασης στις σχέσεις με την Κίνα δεν είναι ο μοναδικός μεγάλος πονοκέφαλος του ινδικού καθεστώτος. Η κυβέρνηση του ακροδεξιού ινδουιστή πρωθυπουργού Ναρέντρα Μόντι αντιμετωπίζει από το φθινόπωρο ένα τεράστιο και κλιμακούμενο αγροτικό ξεσηκωμό, που έχει την υποστήριξη και εργατικών συνδικάτων, φοιτητικών ενώσεων και άλλων κοινωνικών και πολιτικών κινημάτων. Την αφορμή έδωσε η ψήφιση μια δέσμης αντιαγροτικών νόμων, που ουσιαστικά παραδίδουν την ινδική γεωργία στα νύχια των πολυεθνικών – και η εφαρμογή των οποίων θα οδηγήσει σε οριστική εξόντωση την ήδη εξαθλιωμένη φτωχολογιά της ινδικής υπαίθρου. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα τελευταία 30 χρόνια πάνω από 300.000 καταχρεωμένοι χωρικοί έχουν αυτοκτονήσει, ώστε να αποφευχθεί η κατάσχεση των οικογενειακών χωραφιών τους από τις τράπεζες και τους τοκογλύφους…
Η άνευ προηγουμένου γενική πανεθνική απεργία του περασμένου Νοεμβρίου, στην οποία συμμετείχαν 250 εκατομμύρια αγρότες και εργαζόμενοι, είναι χαρακτηριστική του αντικυβερνητικού κλίματος που έχει διαμορφωθεί αφού, πέραν των αντιαγροτικών νόμων, η κυβέρνηση Μόντι προχώρησε σε μία ακόμη εργασιακή «μεταρρύθμιση», ενώ προωθεί και την πλήρη ιδιωτικοποίηση της ηλεκτρικής ενέργειας. Τη γενική απεργία ακολούθησε η πορεία εκατοντάδων χιλιάδων χωρικών από διάφορες επαρχίες της χώρας προς την πρωτεύουσα Δελχί μετά από κάλεσμα της ΠανΙνδικής Συντονιστικής Επιτροπής Αγροτικού Αγώνα (ΑΙΚΣCC), μιας ομπρέλας που συσπειρώνει ανεξάρτητα αγροτικά συνδικάτα και μετωπικές οργανώσεις χωρικών των διαφόρων κομμουνιστικών κομμάτων της Ινδίας.
Από τα τέλη Νοεμβρίου, αφού σάρωσαν τα αλλεπάλληλα αστυνομικά και στρατιωτικά φράγματα και αψήφησαν δακρυγόνα, γκλομπ, πλαστικές σφαίρες και αύρες, οι αγρότες έφτασαν στις πύλες εισόδου της ινδικής πρωτεύουσας και στρατοπέδευσαν εκεί. Με την απόφασή τους να καταλάβουν, από τα μέσα Δεκεμβρίου, τους σταθμούς διοδίων σε πολλά μέρη της χώρας, επιτρέποντας τη δωρεάν διέλευση, κέρδισαν ακόμη μεγαλύτερη λαϊκή συμπάθεια. Έκτοτε, η παραμονή τους σε ανοιχτό χώρο εν μέσω αυξανόμενου ψύχους έχει κοστίσει τη ζωή σε περίπου 70 χωρικούς…
«Υποκινούμενοι» και πεισματάρηδες
Η αγωνία της φτωχολογιάς της υπαίθρου για επιβίωση είναι το καύσιμο που πυροδοτεί το κύμα παναγροτικής διαμαρτυρίας. Αφού απέτυχε να ανακόψει την αγροτική «εισβολή» στο Δελχί, η κυβέρνηση ξεκίνησε μια μεγάλη προπαγανδιστική εκστρατεία εναντίον τους. Σύμφωνα με τον ίδιο τον Μόντι, τους υπουργούς του και τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, οι αγρότες είναι υποκινούμενοι από (διαλέγετε και παίρνετε): την Κίνα ή/και το Πακιστάν, τους αυτονομιστές Σιχ κ.ο.κ. Όταν κι αυτές οι συκοφαντίες έπεσαν στο κενό, ο «ανυποχώρητος» Μόντι αναγκάστηκε να ανακοινώσει την κατάργηση δύο από τους τρεις βασικούς αντιαγροτικούς νόμους. Έχει προηγηθεί εξάλλου απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου που πάγωνε την εφαρμογή τους και καλούσε την κυβέρνηση να τα «βρει» με τους αγρότες, που πάντως δηλώνουν ότι δεν θα υποχωρήσουν μέχρι τη συνολική ανάκληση όλων των αντιαγροτικών νόμων. Κάτω από την πίεση της κινητοποίησης παραιτήθηκε η υπουργός Βιομηχανίας Τροφίμων, και μια σειρά βουλευτές εγκατέλειψαν την κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Νέες αφίξεις μαζικών πορειών από τα μέσα Ιανουαρίου επέτρεψαν να ολοκληρωθεί η «περικύκλωση» του Δελχί. Πλέον και οι 6 βασικές είσοδοι της πόλης βρίσκονται υπό τον έλεγχο των ξεσηκωμένων χωρικών. Την περασμένη Τρίτη 26 Ιανουαρίου, ημέρα της εθνικής γιορτής της Ινδίας, εκατομμύρια αγρότες κατευθύνθηκαν στο κέντρο του Δελχί και δεκάδων ακόμη πόλεων. Με τα πόδια ή πάνω σε τρακτέρ, «εισέβαλαν» στα αστικά κέντρα που είχαν ήδη περικυκλώσει, προκαλώντας λυσσαλέα κυβερνητική αντίδραση.
Αν και το μεγαλύτερο μέρος των διαδηλωτών παρέμεινε ειρηνικό, δεκάδες χιλιάδες, ιδίως νέοι, αντιστάθηκαν στην επίθεση των δυνάμεων καταστολής, με αποτέλεσμα τη γενίκευση των συγκρούσεων στο κέντρο της πρωτεύουσας τη στιγμή που διεξαγόταν η επίσημη στρατιωτική παρέλαση.
Οι διαδηλωτές έσπασαν τα φράγματα της αστυνομίας, έκαψαν δεκάδες αστυνομικές κλούβες και περιπολικά και συγκρούστηκαν σώμα με σώμα με τα ινδικά ΜΑΤ. Η συνεχιζόμενη μαζική κινητοποίηση έχει ήδη εξαναγκάσει την κυβέρνηση Μόντι σε υποχωρήσεις –κάτι που δεν είχε καταφέρει ποτέ μέχρι τώρα η θεσμική αντιπολίτευση του κεντροαριστερού κόμματος του Κογκρέσου και της κοινοβουλευτικής Αριστεράς…
ΔΝΤ – Facebook – Twitter, όλοι μ ετον Μόντι!:
Τα φιλοκυβερνητικά ινδικά και διεθνή ΜΜΕ διαφημίζουν την «υποστήριξη του διεθνούς παράγοντα στα αναγκαίες μεταρρυθμίσεις του πρωθυπουργού Μόντι».
Πρώτο το ΔΝΤ έσπευσε να εκδηλώσει την ευαρέσκειά του: ο εκπρόσωπός του Τζέρι Ράις δήλωσε ότι «η αγροτική μεταρρύθμιση κάνει ένα βήμα μπροστά και βελτιώνει την αποτελεσματικότητα της ινδικής γεωργίας». Από κοντά και η Γκίτα Γκοπίνατ, η ινδικής καταγωγής Αμερικανίδα επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ, συμπλήρωνε ότι «οι αγροτικές και εργατικές μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης Μόντι είναι σε σωστή κατεύθυνση, αφού αυξάνουν την ευελιξία της αγοράς εργασίας και ευνοούν μια πιο ολοκληρωμένη και ανταγωνιστική αγροτική αγορά».
Την κυβέρνηση Μόντι βοηθά όμως και το… Facebook, με δύο τρόπους: μπλοκάροντας δεκάδες σελίδες που έχουν επισημανθεί από το κυβερνών κόμμα ως «ανατρεπτικές», και ταυτόχρονα μη αγγίζοντας σελίδες ακροδεξιών οργανώσεων και κυβερνητικών στελεχών που ανοιχτά καλούν σε πογκρόμ εναντίον «αντεθνικών στοιχείων». Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι αυτά των φασιστικών ινδουιστικών συμμοριών Bajrang Del, Sanatan Saristha και Sri Ram Sena, οι οποίες ανανόχλητα διαφημίζουν μέσω Facebook τις επιθέσεις τους σε εκκλησίες, τζαμιά και «άθεους κομμουνιστές». Σύμφωνα με εσωτερική αναφορά του ινδικού παραρτήματος του Facebook, που διέρρευσε τον περασμένο Δεκέμβριο, «συστήνεται να μην ληφθούν μέτρα εναντίον τους, αφού κάτι τέτοιο θα έβλαπτε τις επιχειρηματικές προοπτικές της εταιρίας στην Ινδία»!
Εξίσου εξυπηρετικό αποδείχθηκε και το Twitter μετά την «εισβολή» εκατοντάδων χιλιάδων αγροτών στο Δελχί την περασμένη Τρίτη, έσπευσε να διαγράψει πάνω από 500 λογαριασμούς «ακραίων» που αντιτίθενται στην κυβέρνηση Μόντι, ενώ – και αυτό – φιλοξενεί όλους τους ακροδεξιούς ινδουιστές που υποκινούν ανοικτά και δημόσια σε δολοφονικές ενέργειες εναντίον αντιπάλων τους. Αυτά περί των διαφόρων δήθεν φιλελεύθερων τύπου Ζούκερμπεργκ, που τάχα δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους όταν παραβιάζεται η «πολιτική ορθότητα», αλλά τα κάνουν μια χαρά πλακάκια με τον κάθε Μόντι και τις παρακρατικές συμμορίες του…
