Τους βλέπω να σκυλιάζουν με την «εισβολή των αντιεξουσιαστών» στη Βουλή. Φωνάζουν νυχθημερόν στα παράθυρα για τα ατιμασμένα ιερά σκαλοπάτια του περιστυλίου. Που προορίζονται μόνο για να κάνουν δηλώσεις οι προσερχόμενοι εθνοπατέρες και όχι για τα πανό και τα τρικάκια των «άπλυτων». Είναι οι ίδιοι που κατάπιαν μια χαρά τον υιό Μπαλτάκου που πλάκωνε στα χαστούκια τους Χρυσαυγίτες ΜΕΣΑ στη Βουλή. Είναι οι ίδιοι που ανέχτηκαν το θεσμό της Βουλής να τον καταπατούν με νομοσχέδια εκατοντάδων σελίδων που περνούν σε μια νύχτα. Είναι οι ίδιοι που καύλωναν από την πολλή Δημοκρατία αρκεί να ήταν μαντρωμένη και βιτσιόζα πίσω από κάγκελα.
Υποκριτές και Φαρισαίοι. Από τους τηλεαστέρες των παραθύρων μέχρι τη Φώφη και την Όλγα που ζήτησαν παραιτήσεις των υπουργών αν δεν μπορούν να διαφυλάξουν τα αυτονόητα, την ασφάλεια των βουλευτών, τη «λειτουργία της δημοκρατίας». Αυτά που ως ιερά και όσια διαφύλατταν οι ίδιες και οι όμοιοί τους τόσο καιρό πριν.
Δε συμφωνώ κατ’ ανάγκη με τις απανωτές καταλήψεις των τελευταίων ημερών. Φαίνεται πως εκτός από τα δίκαια αιτήματα για την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ’ και την αποφυλάκιση του Σάββα Ξηρού, έχουν και άλλον ένα, μακροπρόθεσμο στόχο. Να εγγράψουν με την αλλαγή της κυβέρνησης και τον συγκεκριμένο πολιτικό-κοινωνικό χώρο στους συνομιλητές της εξουσίας. Κάτι σαν «κοινωνικοί εταίροι» ένα πράγμα (και ας μου συγχωρήσουν οι σύντροφοι από τις καταλήψεις τον αδόκιμο όρο).
Το αστείο είναι ότι μέχρι στιγμής, σε γενικές γραμμές η κυβέρνηση και η Πρόεδρος της Βουλής φαίνεται, έστω και έμμεσα, να τους αναγνωρίζουν τον ρόλο αυτό. Και αυτό είναι που κάνει όλους τους άλλους να σκυλιάζουν. Ναι, κύριοι: «Εισβολή έγινε στο Πολυτεχνείο, στη Βουλή έγινε μια ολιγόλεπτη διαμαρτυρία» και σ’ όποιον αρέσει.
