Το πολύ σε 3 χρόνια ο “επενδυτής” θα έχει κάνει απόσβεση
Η Παγκόσμια Ημέρα Νερού δεν θα εορταστεί φέτος στη Θεσσαλονίκη. Θα βρεί την πόλη να αγωνιά για αυτό που χάνει, για το ξεπούλημα του νερού, για το ξεπούλημα μιας εταιρίας-σύμβολο για την πόλη. Η πώληση της ΕΥΑΘ αποτελεί στρατηγικού χαρακτήρα επιλογή της κυβέρνησης και έτσι η παραχώρηση του 51% της εταιρίας θα έχει περατωθεί μέχρι τον Οκτώβριο του 2013.
Η ιδιωτικοποίηση του φιλέτου της ΕΥΑΘ δεν είναι μια καινούργια ιστορία και κυρίως δεν αποτελεί μνημονιακή δέσμευση. Ξεκίνησε με την εισαγωγή της στο Xρηματιστήριο το 2001, με το νόμο 2937 που ψήφισε η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και επιτρέπει την πώληση μέχρι και του 49% των μετοχών της. Ακολούθησε το 2008 η προσπάθεια από την κυβέρνηση της Ν.Δ. να προχωρήσει στην πλήρη ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ μέσω της παράδοσης του 23% των μετοχών σε «στρατηγικό επενδυτή» και πιθανούς μνηστήρες της εξαγοράς την εταιρία Ελλάκτωρ (Μπόμπολας) με τη γαλλική πολυεθνική Suez (κατέχει ήδη το 5% της ΕΥΑΘ) και τον Oμίλου Λάτση με την επίσης γαλλικών συμφερόντων Veolia.
Η ΕΥΑΘ, όμως, δεν ανήκει και στις λεγόμενες ζημιωγόνες ΔΕΚΟ. Τα καθαρά κέρδη της επιχείρησης, σύμφωνα με το σωματείο εργαζομένων την πενταετία 2006-2010, έφτασαν τα 64.290.000 ευρώ. Όπως αναφέρουν οι εργαζόμενοι «όταν το 2009 η τότε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είχε αποφάσισε να ιδιωτικοποιήσει την ΕΥΑΘ, ειδικοί εκτιμούσαν την αξία πώλησης μαζί με την παραχώρηση του management, γύρω στα 100.000.000 ευρώ. Οι αριθμοί μιλάνε από μόνοι τους. Αν, μάλιστα, παραδειγματιστούμε και από ανάλογες ιδιωτικοποιήσεις του εξωτερικού με συμβόλαια παραχώρησης 25, 30 ή και περισσοτέρων ετών, εύκολα καταλαβαίνουμε ότι το κράτος ουσιαστικά χαρίζει και δεν ιδιωτικοποιεί απλώς».
Λ.Αρβ.
