Με οδηγό το Βόλο του Μπέου και τον Πειραιά του Μώραλη στήνεται ένα επικίνδυνο σκηνικό
Η εκλογή των Αχ. Μπέου και Γ. Μώραλη στους δήμους του Βόλου και του Πειραιά αντίστοιχα, ήταν τα πρώτα τρανταχτά παραδείγματα της ανάμειξης με την τοπική αυτοδιοίκηση ανθρώπων που περνούν από τις όποιες επιχειρηματικές τους δραστηριότητες, στην απ’ ευθείας ανάμειξη με τα κοινά.
Με αυτόν τον τρόπο «κέρδισαν» δύο πόλεις, τις οποίες ελέγχουν σε επίπεδο δημοτικής αρχής. Η Νέα Φιλαδέλφεια είναι μία ιδιάζουσα περίπτωση, όπου ο επίδοξος ταγός της πόλης, Δ. Μελισσανίδης, δεν τα κατάφερε και τόσο καλά στις τελευταίες τοπικές εκλογές. Ο εκλεκτός του ηττήθηκε κι έτσι με τη νέα δημοτική αρχή στο τιμόνι, ο επιχειρηματίας τα βρήκε σκούρα.
Αυτή, ίσως, είναι η ζοφερή νέα πραγματικότητα. Τα πλέον αμφιλεγόμενα επιχειρηματικά συμφέροντα να εξαγοράζουν ολόκληρες περιοχές και να τις έχουν υπό τον ελέγχό τους. Αφού πια οι πολιτικοί τους υπάλληλοι τούς είναι άχρηστοι, μπορούν οι ίδιοι να κάνουν την «δουλειά» σωστά.
Η ιστορία της Νέας Φιλαδέλφειας δίνει το πιο σοκαριστικό παράδειγμα αυτού του καινούργιου status quo. Εκεί που η εξαγορά απέτυχε, εκεί που υπάρχει ένα πλειοψηφικό ποσοστό των πολιτών που αντιτίθεται στην ισοπέδωση των πάντων προς τέρψην των κάθε λογής επιχειρηματικών συμφερόντων, εφαρμόζεται αυτό το σχέδιο τρομοκρατίας. Θα χρειάζεται μία ποδοσφαιρική ομάδα, αναγορευμένη σε «θρησκεία» και μερικές δεκάδες φανατικοί πιστοί της, καθώς επίσης και κάποιοι έμμισθοι υπάλληλοι του εκάστοτε οικονομικού παράγοντα για να κάνουν τη «βρώμικη δουλειά».
Το ποδόσφαιρο ως πολιορκητικός κριός
Η προσπάθεια ελέγχου ολόκληρων πόλεων ή ακόμα και περιοχών δεν περιορίζεται μόνο σ’ αυτά τα παραδείγματα. Από τη δεκαετία του 1990 οικονομικοί παράγοντες, αποδεδειγμένα διαπλεκόμενοι και απατεώνες, προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν το ποδόσφαιρο ως δούρειο ίππο. Οι Κοσκωτάς και Σαλιαρέλης με την ανάμειξή τους στα διοικητικά του Ολυμπιακού απέκτησαν κύρος, αναγνωρισιμότητα και δυνητικά έναν «οπαδικό στρατό» για τα ανοίγματά τους. Τον οπαδικό αυτό στρατό έχει και στη διάθεσή του ο Β. Μαρινάκης. Ο Ιβάν Σαββίδης, επίσης, ξεκίνησε από την εξαγορά του ΠΑΟΚ στην Θεσσαλονίκη και έχει απλώσει το επιχειρηματικό του ενδιαφέρον σε πολλές μπίζνες στη βόρεια Ελλάδα…
Στην περίπτωση τώρα της Νέας Φιλαδέλφειας, δεν θα ήταν υπερβολή να μιλήσουμε για την κατάλυση κάθε ίχνους δημοκρατικής ελευθερίας. Αφού άνθρωποι διώκονται, όχι πια από το επίσημο κράτος, αλλά από τους διάφορους μαφιόζους, επειδή λένε ελεύθερα την άποψή τους, αγωνίζονται ενάντια στην καταπάτηση δημόσιων χώρων και έχουν το… θράσος να στέκονται εμπόδιο στις ορέξεις του κάθε Μελισσανίδη και της παρέας του.
Το Μαξίμου στο πλευρό του Μελισσανίδη
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση, πέρασε μία φωτογραφική τροπολογία για να βοηθήσει την «αγνή επιχειρηματική ανάπτυξη», ενώ ο έτερος γνωμοδοτικός θεσμικός φορέας, η περιφέρεια Αττικής, υπό την Ρένα Δούρου, είχε ήδη συμφωνήσει στα σχέδια. Έτσι, τελικώς, απέμεινε ο δήμος Νέας Φιλαδέλφειας, που έτσι κι αλλιώς, και πριν την τροπολογία, ήταν ο μόνος φορέας που είχε συγκεντρώσει όλα τα πυρά από το διαπλεκόμενο τρίγωνο κεντρικής πολιτικής σκηνής, Τύπου και «μελισσαυγιτών».
Η κυβέρνηση όχι απλώς δεν παρεμβαίνει στη δημοκρατική εκτροπή που συντελείται στην περιοχή, αλλά πριμοδοτεί την πλευρά του μεγαλοεπιχειρηματία, αφήνοντας στο έλεος των τραμπούκων τους κατοίκους, τους δημοτικούς συμβούλους της πλειοψηφίας και τον δήμαρχο.
Εδώ δεν πρόκειται για ένα ζήτημα που αφορά μια περιοχή, «την βρωμιά του ελληνικού ποδοσφαίρου» ή την υπεράσπιση ενός χώρου πρασίνου νέτα-σκέτα. Είναι το πλέον τρανό παράδειγμα της εκτροπής του πολιτικού συστήματος κατά τα σχέδια των ευρωκρατών. Η μετατροπή της κεντρικής κυβέρνησης σε διαχειριστική αρχή της ημιαποικίας, όπου θα προσπαθεί να ικανοποιήσει ξένους και εγχώριους καρχαρίες για την εκμετάλλευση ολόκληρων περιοχών και ταυτοχρόνως θα υπογράφει το ξεπούλημα της χώρας.
Ο αγώνας της Νέας Φιλαδέλφειας αποκτά πιο κεντρικές διαστάσεις και η μάχη που δίνεται δεν αφορά μόνο όσους ζουν εκεί. Αφορά όσους δεν θέλουν να γίνουν οι γειτονιές τους βορά στον κάθε επίδοξο αγοραστή, αφορά όλους τους δημοκρατικούς και προοδευτικούς ανθρώπους τούτης της χώρας.
