Τρίπλες και όνειρα θερινής νυκτός. Της Τασίας Σταματοπούλου.
Εν μέσω της κλιμακούμενης επίθεσης της κυβέρνησης του ΔΝΤ, μια μεγάλη ευκαιρία για έκφραση της λαϊκής δυσαρέσκειας είναι οι αυτοδιοικητικές εκλογές. Παράλληλα, είναι και μια ευκαιρία για τις δυνάμεις της Αριστεράς να συμβάλουν στη σύμπηξη και ανάπτυξη μιας μετωπικής κίνησης που να στοχεύει στην κατάργηση του Μνημονίου. Οι υποψηφιότητες είναι δευτερεύον θέμα. Το πρώτο και κύριο είναι, επιτέλους, η υπάρχουσα Αριστερά να κάνει το άλμα που χρειάζεται και να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων.
Ωστόσο, πριν καλά-καλά συζητηθεί κάποιο πλαίσιο δράσης και εκφραστεί η ίδια η κοινωνία και ο κόσμος της Αριστεράς, ορισμένοι εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσόντες μηχανεύονται, κόβουν και ράβουν κατά τις γνωστές συνήθειες, «στοιχεία» και «πληροφορίες» που διοχετεύονται, επίσης κατά τα ειωθότα, στους «ημετέρους» του Τύπου.
Παρά τις περί του αντιθέτου δηλώσεις, διαφαίνεται η προσπάθεια να συρρικνωθεί η ευρεία ριζοσπαστική αριστερή πρωτοβουλία και η δυνατότητα έκφρασης της οργής, αγανάκτησης του κόσμου που παίρνει αποστάσεις από το κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ στις αυτοδιοικητικές εκλογές και να έρθει στο μπόι τους, με βάση στενές στρατηγικές κομματικής και προσωπικής επιβίωσης, αναδεικνύοντας για μια ακόμη φορά την έλλειψη πολιτικού ήθους.
Και, παλιά μου τέχνη κόσκινο, εφευρίσκεται ο «εχθρός», ο συνήθης ύποπτος Αλέκος Αλαβάνος για να «νομιμοποιηθεί» ο στόχος.
Η υποκρισία περισσεύει, όμως, όταν π.χ. ο βουλευτής Δ. Παπαδημούλης, πρωτομάστορας στις «προσωπικές στρατηγικές» -στις ευρωεκλογές όχι μόνο επέλεξε «προσωπική στρατηγική» συνεπικουρούμενος από τους ομοϊδεάτες του με ευθείες βολές κατά της υποψηφιότητας της Ε. Σωτηρίου, με αποτέλεσμα η τότε «Ανανεωτική Πτέρυγα» να συστήνει στους φίλους της να μην πάνε να ψηφίσουν- κατακεραυνώνει τώρα τον Α. Αλαβάνο για «προσωπικές» στρατηγικές. Και να προσθέσω βιτριολικά: γιατί, άραγε, δεν ακολούθησε στην έξοδο τους συντρόφους του της νυν ΔΗ.ΑΡΙ.; Μήπως ο φόβος της μελλοντικής απώλειας κοινοβουλευτικής έδρας, καθότι εκεί δεν είναι εξασφαλισμένη ή η ανάληψη κάποιου ευρύτερου ρόλου; Μην υποψιαστείτε ότι αυτά εμπίπτουν σε μια «προσωπική στρατηγική», για το «καλό» της Αριστεράς γίνονται…
Ένας γνωστός οπαδός της «ευρύτητας», ο Γ. Μπαλάφας, έσπευσε επίσης να διαφωνήσει με το ενδεχόμενο «υποψηφιότητας Αλαβάνου», δηλώνοντας ότι η επιλογή αυτή «δεν εξασφαλίζει την ευρύτητα που επιδιώκουμε ούτε διευκολύνει την επαφή μας με τμήματα των πολιτών από τον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας», ομολογώντας ακουσίως πόσο στενή είναι η ευρύτητά του, παρακάμπτοντας τα πολιτικά κριτήρια και αναζητώντας «ταμπέλες», κατά τα γνωστά.
Δεν μπορούσε να μην κάνει γνωστή τη θέση του και ο γραμματέας της ΚΠΕ, ο Δ. Βίτσας, ο οποίος καταλόγισε με σειρά του στον Α. Αλαβάνο «πολιτικές στρατηγικές με έντονο προσωπικό χαρακτήρα». Κι από κοντά, οι «φίλοι» στον Τύπο δημοσιεύουν ότι «κύκλοι της Κουμουνδούρου εξέφραζαν τη δυσφορία τους για τη διαφαινόμενη πρόθεση του κ. Αλαβάνου να κατέβει ως υποψήφιος περιφερειάρχης την ώρα που ο Αλέξης Τσίπρας έχει συμφωνήσει με συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ για στήριξη της υποψηφιότητας της Σοφίας Σακοράφα». Αλήθεια το γνωρίζει αυτό η Σ. Σακοράφα, συμφωνεί; Ή προσχηματικά την επικαλούνται (ενάντια στον «εξαποδώ»), επιβεβαιώνοντας ότι ορισμένοι δεν διστάζουν να αναλώνουν, να αντιπαραθέτουν ανθρώπους, προκειμένου να προωθήσουν ποιος ξέρει τι σχεδιασμούς;
Για άλλη μια φορά τρίπλες, διασπορά ψευδών ειδήσεων, επιλεκτικές και σκόπιμες πληροφορίες. Τι εικόνα δίνεται με όλα αυτά; Και θα έχουν την απαίτηση να ψηφίσει ο κόσμος; Και να τρέξουν οι αριστεροί για τη δουλειά των εκλογών; Όταν πριν καλά-καλά εκφραστεί ο ίδιος ο κόσμος σε ένα πλαίσιο ικανό να συσπειρώσει ευρύτερες δυνάμεις καλλιεργούν και πάλι ένα κλίμα απαξίωσης. Τόση τύφλωση πια, τέτοια αποπολιτικοποίηση ηγετικών παραγόντων, τόσο ασφυκτικό κλείσιμο στα μικροπραξικοπήματα του μικρόκοσμου της Αριστεράς; (Που από ό,τι μαθαίνουμε δεν γίνονται μόνο στο «Κράτος των Αθηνών»).
Παρά τις περί του αντιθέτου δηλώσεις, διαφαίνεται η προσπάθεια να συρρικνωθεί η ευρεία ριζοσπαστική αριστερή πρωτοβουλία και η δυνατότητα έκφρασης της οργής, αγανάκτησης του κόσμου που παίρνει αποστάσεις από το κυβερνητικό ΠΑΣΟΚ στις αυτοδιοικητικές εκλογές και να έρθει στο μπόι τους, με βάση στενές στρατηγικές κομματικής και προσωπικής επιβίωσης, αναδεικνύοντας για μια ακόμη φορά την έλλειψη πολιτικού ήθους.
Και, παλιά μου τέχνη κόσκινο, εφευρίσκεται ο «εχθρός», ο συνήθης ύποπτος Αλέκος Αλαβάνος για να «νομιμοποιηθεί» ο στόχος.
Η υποκρισία περισσεύει, όμως, όταν π.χ. ο βουλευτής Δ. Παπαδημούλης, πρωτομάστορας στις «προσωπικές στρατηγικές» -στις ευρωεκλογές όχι μόνο επέλεξε «προσωπική στρατηγική» συνεπικουρούμενος από τους ομοϊδεάτες του με ευθείες βολές κατά της υποψηφιότητας της Ε. Σωτηρίου, με αποτέλεσμα η τότε «Ανανεωτική Πτέρυγα» να συστήνει στους φίλους της να μην πάνε να ψηφίσουν- κατακεραυνώνει τώρα τον Α. Αλαβάνο για «προσωπικές» στρατηγικές. Και να προσθέσω βιτριολικά: γιατί, άραγε, δεν ακολούθησε στην έξοδο τους συντρόφους του της νυν ΔΗ.ΑΡΙ.; Μήπως ο φόβος της μελλοντικής απώλειας κοινοβουλευτικής έδρας, καθότι εκεί δεν είναι εξασφαλισμένη ή η ανάληψη κάποιου ευρύτερου ρόλου; Μην υποψιαστείτε ότι αυτά εμπίπτουν σε μια «προσωπική στρατηγική», για το «καλό» της Αριστεράς γίνονται…
Ένας γνωστός οπαδός της «ευρύτητας», ο Γ. Μπαλάφας, έσπευσε επίσης να διαφωνήσει με το ενδεχόμενο «υποψηφιότητας Αλαβάνου», δηλώνοντας ότι η επιλογή αυτή «δεν εξασφαλίζει την ευρύτητα που επιδιώκουμε ούτε διευκολύνει την επαφή μας με τμήματα των πολιτών από τον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας», ομολογώντας ακουσίως πόσο στενή είναι η ευρύτητά του, παρακάμπτοντας τα πολιτικά κριτήρια και αναζητώντας «ταμπέλες», κατά τα γνωστά.
Δεν μπορούσε να μην κάνει γνωστή τη θέση του και ο γραμματέας της ΚΠΕ, ο Δ. Βίτσας, ο οποίος καταλόγισε με σειρά του στον Α. Αλαβάνο «πολιτικές στρατηγικές με έντονο προσωπικό χαρακτήρα». Κι από κοντά, οι «φίλοι» στον Τύπο δημοσιεύουν ότι «κύκλοι της Κουμουνδούρου εξέφραζαν τη δυσφορία τους για τη διαφαινόμενη πρόθεση του κ. Αλαβάνου να κατέβει ως υποψήφιος περιφερειάρχης την ώρα που ο Αλέξης Τσίπρας έχει συμφωνήσει με συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ για στήριξη της υποψηφιότητας της Σοφίας Σακοράφα». Αλήθεια το γνωρίζει αυτό η Σ. Σακοράφα, συμφωνεί; Ή προσχηματικά την επικαλούνται (ενάντια στον «εξαποδώ»), επιβεβαιώνοντας ότι ορισμένοι δεν διστάζουν να αναλώνουν, να αντιπαραθέτουν ανθρώπους, προκειμένου να προωθήσουν ποιος ξέρει τι σχεδιασμούς;
Για άλλη μια φορά τρίπλες, διασπορά ψευδών ειδήσεων, επιλεκτικές και σκόπιμες πληροφορίες. Τι εικόνα δίνεται με όλα αυτά; Και θα έχουν την απαίτηση να ψηφίσει ο κόσμος; Και να τρέξουν οι αριστεροί για τη δουλειά των εκλογών; Όταν πριν καλά-καλά εκφραστεί ο ίδιος ο κόσμος σε ένα πλαίσιο ικανό να συσπειρώσει ευρύτερες δυνάμεις καλλιεργούν και πάλι ένα κλίμα απαξίωσης. Τόση τύφλωση πια, τέτοια αποπολιτικοποίηση ηγετικών παραγόντων, τόσο ασφυκτικό κλείσιμο στα μικροπραξικοπήματα του μικρόκοσμου της Αριστεράς; (Που από ό,τι μαθαίνουμε δεν γίνονται μόνο στο «Κράτος των Αθηνών»).
Υ.Γ. Υπήρξαν και άλλες δηλώσεις και σχολιασμοί που έθεσαν το ζήτημα ότι τις όποιες αποφάσεις για το ποια υποψηφιότητα θα υποστηριχθεί πρέπει να τις λάβει η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ. Θα ήταν μια σωστή παρατήρηση υπό τον όρο ότι η Γραμματεία θα έπαιζε τέτοιο ρόλο και δεν θα διατελούσε υπό την ομηρία της Κουμουνδούρου, η οποία δεν φαίνεται, αν κρίνουμε από τους παραπάνω σχολιασμούς στελεχών του ΣΥΝ, να υπολογίζει και τόσο τα «συλλογικά όργανα». Αλλού, λοιπόν, ας στραφούν τα βέλη…
Σχόλια
