Γραμμή της κυβέρνησης, όταν είδε τον χαμό με τα συλλαλητήρια για το Σκοπιανό, ήταν να αλλάξει την ατζέντα και να βάλει τα οικονομικά στην πρώτη γραμμή. Επειδή το εθνικό θέμα ενώνει και κινητοποιεί ενώ η οικονομία, με τα ταξίματα, διαιρεί και καθηλώνει, προσμένοντας καλύτερες μέρες. Το πέτυχε, εν μέρει, αλλά είναι δύσκολο να δει κανείς σε τι την ωφέλησε. Υποσχέθηκαν π.χ. ότι θα βελτιωθεί ο κατώτατος μισθός. Όχι τώρα αλλά αργότερα, όταν θα βγούμε από τα Μνημόνια. Πλην όμως χάλασε την εικόνα ο Ντράγκι που είπε στον Τσακαλώτο ορθά-κοφτά ότι πρώτα να βγουν στον πλειστηριασμό τα σπίτια και μετά θα γίνει η αξιολόγηση. Μπορείς να κάνεις εκλογές και να πετάς τους ανθρώπους στον δρόμο; Δεν μπορείς! Το ανέκδοτο «εκλογές το 2019», τη χρονιά που κόβονται κι άλλο οι συντάξεις όπως έχει υπογράψει η κυβέρνηση, είναι για γέλια. Αλλά όχι για κάλπες.
***
Ιδού ο Μακεδών έρχεται! Αναφώνησε η Μέρκελ, έτοιμη να σφάξει, για το χατίρι του Ζάεφ, τον μόσχο τον σιτευτό. Σάμπως δικός της είναι; Από κοντά ο Γιούνγκερ, που δεν τον πειράζει να κάνει, σαν παραγιός, όλες τις δουλειές, πήγε στα Σκόπια, προεξοφλώντας το αποτέλεσμα των συνομιλιών. Δείχνοντας την απόλυτη περιφρόνηση προς την κυβέρνηση που, υποτίθεται, διαπραγματεύεται ακόμα. Δεν ήρθα να σας πω την ημερομηνία ένταξης στην Ε.Ε., είπε στους Σκοπιανούς, αυτός ο και (αυτό)αποκαλούμενος «καλύτερος φίλος της Αθήνας». Ο Γιούνγκερ δεν είναι σαν τους χοντροκομμένους Γερμανούς να φωνάζει « γειά σου Μακεδόνα παλληκάρι μου», όπως έκανε αγενώς η «Μαντάμ Μέρκελ». Είπε τον γλυκό του λόγο και έφυγε. Τις λεπτομέρειες, το όνομα και τα λοιπά, άφησε να τα πει ο Κοτζιάς, το κώνειο ο φίλος το προσφέρει δωρεάν. Αλλά έτσι πώς να ξεχαστεί το Σκοπιανό; Τουλάχιστον η κυβέρνηση έπαψε να ισχυρίζεται ότι διαπραγματεύεται σε επίπεδο κορυφής. Το είπε μια, το είπε δυό, κατάλαβε ότι άρχισαν να την παίρνουν στο ψιλό και το απέσυρε.
Η, υποτίθεται, «υψηλή» ανάλυση θα μιλούσε για διεθνείς συσχετισμούς και λοιπά ηχηρά. Αλλά αυτά είναι σάλτσες. Η ουσία είναι ότι μια χώρα αν δεν υπερασπίζεται την αξιοπρέπειά της, αργά ή γρήγορα χάνει την υπόστασή της
Με τις επισκέψεις τους και τις αγκαλίτσες στους Σκοπιανούς, οι μεγαλόσχημοι της Ευρώπης λένε ξεκάθαρα πόσο λογαριάζουν την κυβέρνηση και την Ελλάδα, μια χώρα που της τρυπάει τα καράβια της ο γείτονας και μόνο που δεν ζητάει συγνώμη για την ενόχληση. Και που ο υπουργός Εξωτερικών είναι πανευτυχής επειδή, είπε, δεν έχει ξαναδεί καλύτερη δήλωση όπως αυτή που έβγαλε η Ε.Ε. για τις τουρκικές προκλήσεις. Μόνο που ένας υπουργός Εξωτερικών δεν είναι συλλέκτης δηλώσεων. Ούτε επιτρέπεται να αποκοιμίζει τον κόσμο αφήνοντας να εννοηθεί ότι οι Ευρωπαίοι μας υποστηρίζουν. Η αλήθεια είναι ότι η Γερμανία υποστηρίζει, αναφανδόν, την Τουρκία και όπου μπορεί υπονομεύει απροσχημάτιστα την Ελλάδα. Όταν π.χ. γερμανικό πλοίο (του Πανεπιστημίου του Αμβούργου) ζητάει άδεια από την Τουρκία για να κάνει έρευνες στην περιοχή Κύπρου – Κρήτης ή, προ μηνών, στην περιοχή της Λήμνου. Η Ε.Ε. δεν υπερασπίζεται ούτε αρχές ούτε εταίρους. Πάει με αυτόν που θεωρεί ισχυρότερο. Ο Καμμένος λέει ότι θα νικήσουμε όποιον μας επιτεθεί. Προφανώς νομίζει ότι ο εμβολισμός του ελληνικού πλοίου στα Ίμια ήταν η απόδειξη φιλίας που ζητάμε χρόνια από την Τουρκία.
***
Η, υποτίθεται, «υψηλή» ανάλυση θα μιλούσε για διεθνείς συσχετισμούς και λοιπά ηχηρά. Αλλά αυτά είναι σάλτσες. Η ουσία είναι ότι μια χώρα αν δεν υπερασπίζεται την αξιοπρέπειά της, αργά ή γρήγορα χάνει την υπόστασή της. Ο Ερντογάν, πρέπει επιτέλους να το καταλάβουμε, δεν έχει κάνει ούτε μια κίνηση χωρίς να πάρει άδεια από τις ΗΠΑ ή τη Ρωσία ή και από τις δυο. Όσοι τον παρουσιάζουν, στην Αθήνα ή στην Ευρώπη, ως δήθεν απρόβλεπτο το κάνουν επειδή θέλουν να ακολουθήσουν πολιτική κατευνασμού απέναντι στην Τουρκία. Οι Ευρωπαίοι θέλουν να γκρεμίσουν τον Άσαντ και να αρπάξουν κάτι ο καθένας από τα κομμάτια της Μ. Ανατολής, αν αφήσουν ψίχουλα οι Αμερικάνοι. Και ποντάρουν στον Ερντογάν να βγάλει (για λογαριασμό τους) τα κάστανα από τη φωτιά ή, αν χάσει, να αρπάξουν κομμάτια από το ψοφίμι της Τουρκίας. Έτσι έκαναν με την Οθωμανική Αυτοκρατορία στα τελευταία της, έτσι και με το Βυζάντιο στην παρακμή του. Η Τουρκία θυμάται τη σχετικά πρόσφατη ιστορία των Οθωμανών, (αντίθετα με μας που μας επέβαλλαν τη λήθη, ειδικά για το Βυζάντιο), και γι’ αυτό ο Ερντογάν συμπεριφέρεται περιφρονητικά και «προκλητικά». Ξέρει ότι αν χάσει δεν θα έχει έλεος, όπως ο Καντάφι, και αν κερδίσει θα τον γλύφουν.
Η Τουρκία, εφ’ όσον τρέφει αυτοκρατορικές φιλοδοξίες, δεν θα ενταχθεί στην Ε.Ε. Η Ε.Ε. δεν μπορεί να γίνει τρικέφαλο τέρας με τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Τουρκία, ποιο στόμα έχει τα πιο μυτερά δόντια και τις πιο γερές μασέλες. Η Τουρκία μόνο αν διαμελιστεί μπορεί, ίσως, κάποιο κομμάτι της, να ενταχθεί στην Ε.Ε.
Όλα αυτά για την Τουρκία τα λέω επειδή με φούμαρα, σαχλαμάρες και αυταπάτες δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί κανένας αντίπαλος, ούτε καν ένα κρατίδιο όπως τα Σκόπια. Είμαστε καταδικασμένοι αν συνεχίσουμε αυτό τον κατήφορο. Ακόμα και αν κανείς δεν απειλούσε την εδαφική ακεραιότητα της χώρας θα είμαστε του κλώτσου και του μπάτσου από τον καθένα. Άξιοι μιας άθλιας μοίρας. Αυτό θέλουμε;
