Κάποτε οι «υπεράνθρωποι» της ναζιστικής Γερμανίας χαρακτήριζαν «υπάνθρωπους» όσους ήθελαν να χρησιμοποιήσουν ως σκλάβους ή, απλώς, να εξοντώσουν.
Στην εποχή μας οι «υπεράνθρωποι» της παγκόσμιας διακυβέρνησης έχουν προχωρήσει στη διαδικασία κατασκευής του μετα-ανθρώπου, δηλαδή ενός εθελοντή σκλάβου, έτοιμου, ακόμα και πρόθυμου να εξοντωθεί
αποβλακωμένος από την κυρίαρχη ιδεολογία που τον διαβεβαιώνει ότι η ατομικότητά του είναι μοναδικότητα, ότι τα δικαιώματά του κυβερνούν τη Γη, αρκεί να μην είναι δικαιώματα ταξικά ή εθνικά.
Η προσπάθεια να επιβληθεί στις μάζες η Woke ατζέντα υπερβαίνει ακόμα και τον συμβατικό καπιταλισμό, οδηγώντας στο επόμενο βιώσιμο στάδιό του, τον νέο τεχνοφασιστικό φεουδαρχισμό, ο οποίος όμως εμφανίζεται μονίμως με ένα «προοδευτικό» προσωπείο, «προοδευτικό» ακόμα κι όταν τρομοκρατεί, όταν επιβάλλεται με δικτατορικό τρόπο υπό τις υστερικές επευφημίες τρομακτικών οπαδών.
…………………………………………………………………………………………..
Στον πλανήτη γίνεται διαγωνισμός πλουτισμού των πλουσίων, εξαπλώνεται ο πόλεμος, ο λιμός και ο λοιμός σκοτώνουν το ίδιο, αλλά ο μετα-άνθρωπος είναι πολύ ευχαριστημένος που στο Στρατόπεδο Συγκέντρωσης όπου ζει υπάρχουν άλλοι σε πολύ χειρότερη μοίρα από τη δική του.
Είναι ανατριχιαστικό, αλλά πολλά απ’ όσα συμβαίνουν και επικρατούν, έλκουν την καταγωγή τους από το ναζιστικό όραμα για την Ευρώπη και τον κόσμο. Από τα πιο απλά έως τα πιο σύνθετα, από την ευγονική έως την «τελική λύση» (μέσω των πολέμων, της φτώχειας και των ασθενειών) για μεγάλα μέρη του παγκόσμιου πληθυσμού.
Όταν λόγου χάριν ένα ομόφυλο ζευγάρι ανδρών ζητά να αποκτήσει, μέσω μιας παρένθετης μητέρας, δύο αγοράκια, το καθένα με το DNA του καθενός εκ των δύο ανδρών του ζευγαριού, πόσο απέχουμε από την ευγονική;
Όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν προβλήματα στέγασης, εργασίας, παιδείας, υγείας, αλλά ο κάθε μετα-άνθρωπος πιστεύει ότι είναι (κι αυτός) υπεράνθρωπος, τότε η «Ανθρώπινη Κωμωδία» βρίσκει το νόημά της.
Και γιατί ο μετα-άνθρωπος να μην πιστεύει ότι είναι υπεράνθρωπος όταν διαθέτει τη δική του αλήθεια χωρίς τις αποδείξεις της, όταν μπορεί να αυτοπροσδιορίζεται κι αυτό να ’ναι αρκετό, όταν πιστεύει ότι δεν ανήκει στην τάξη του ή στην κοινότητά του, όταν το μίσος για την πατρίδα του τού φαίνεται τρέντυ, χωρίς να καταλαβαίνει ότι έτσι στην πραγματικότητα γίνεται μισάνθρωπος, ότι παύει να συζητά και παύει να καταλαβαίνει
ό,τι δεν συμβαδίζει με όσα κυκλοφορούν μέσα στην αγέλη που ζει – διότι το μόνον «συνανήκειν» για τον μετα-άνθρωπο είναι η αγέλη των οπαδών μέσα στην οποία τον τοποθετούν.
***
Δεν υπάρχει «αόρατη χειρ της αγοράς», υπάρχει αόμματη Δικαιοσύνη και μια διευθυνόμενη από τις Εταιρείες οικονομία που οδηγεί σε συνεχόμενους και διευρυνόμενους πολέμους, με τον μετα-άνθρωπο να είναι πρόθυμο κρέας για τα κανόνια (ή τα φράγκα) έτοιμον να λοιδορήσει την Ιστορία ή την καταγωγή του και πανέτοιμον να επαινέσει την αμορφωσιά και το ραγιαδιλίκι του. Κόπτεται για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, για το δικαίωμά του να δουλεύει περισσότερο, για τους έμφυλους εμφυλίους, για κάθε τι που τον κάνει «να ξεχνιέται» μέσα στο μεταμοντερνικό Άρλεκιν που του έχουν στήσει και τον έχουν φυλακίσει.
***
Σε όλα αυτά είναι αδύνατον να μην υπάρξει ρωγμή. Και στην κορυφή, εκεί που κινείται το εχέφρον μέρος της αστικής τάξης, και στη βάση, εκεί που κινούνται οι μάζες, δηλαδή η πλειονότητα του κάθε λαού και του κάθε έθνους…
Υ.Γ. Και προς επίρρωσιν των ανωτέρω μια παρατήρηση: τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει χιλιάδες κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις για θέματα που βρίσκονται στο επίκεντρο των ενδιαφερόντων του μετα-ανθρώπου. Για την προάσπιση της ειρήνης, όχι! Με τον πόλεμο να βράζει παντού, με τον ιμπεριαλισμό να εξαπλώνει τις συγκρούσεις παντού, η ανάγκη να υπερασπισθούμε την ειρήνη παραμένει αποθηκευμένη στα αζήτητα…
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
18•I•2024
