Copy-paste να κάναμε από τα δεξιά φύλλα και να μοιράζαμε καθημερινά στον κόσμο τις «επιτυχίες» της κυβερνητικής πολιτικής σε όλα τα επίπεδα, καλύτερα αποτελέσματα θα είχαμε, από τα στείρα Δελτία Τύπου και τις κομματικές ανακοινώσεις, που κανένας, μα κανένας, ποτέ δεν διαβάζει, γιατί, απλά, δεν διαβάζονται.
Δυστυχώς, η Αριστερά δεν μπόρεσε να ξεφύγει από την κοινωνική καθήλωση, ακόμα και με την κάτι παραπάνω από εκπληκτική ώθηση που τις έδωσε το ένα τρίτο των πολιτών μέσα από τις εκλογές. Εκπροσωπήστε μας, εμπνεύστε μας, ενθαρρύνετέ μας, οργανώστε μας, προχωρήστε αποφασιστικά και συγκροτημένα μπροστά, ήταν το μήνυμα των διπλών εκλογών, προς την Αριστερά, σύμπασα. Αλλά δεν ελήφθη ακέραιο. Αφέθηκε να φθίνει, με την ελπίδα ότι το χάλι των άλλων και η απόλυτη καταστροφή θα μας συντηρήσουν δημοσκοπικά ψηλά και θα μας δώσουν κι άλλη ώθηση να γίνουμε κυβέρνηση. Και μετά;
Εκτός τόπου, εκτός χρόνου και συχνά εκτός θέματος, χωρίς ανανέωση του στελεχικού της δυναμικού και με βαριά οργανωτική ανεπάρκεια, η Αριστερά σπαταλιέται είτε σε ανούσιες τηλεοπτικές κονταρομαχίες είτε σε άκαπνες επαναστατικές καταγγελίες που κανέναν δεν συγκινούν και κανέναν δεν πείθουν. Περισσεύει η γραφειοκρατική αντίληψη, ο βερμπαλισμός, η εσωστρέφεια και η αυταρέσκεια σε όλο το φάσμα της Αριστεράς. Οι μεμονωμένες δράσεις και οι ηρωισμοί αριστερών ακτιβιστών απλά επιβεβαιώνουν την ύπαρξη ενός αισθητού κενού.
Στέλιος Ελληνιάδης
