Καμία ορατή ανάγκη, κάποιος κίνδυνος για τα εθνικά συμφέροντα, δεν επιβάλλει να λυθεί το Σκοπιανό εδώ και τώρα. Το επιχείρημα ότι η λύση του στερεώνει την ειρήνη είναι οφθαλμοφανώς ανυπόστατο. Αναταραχή στην περιοχή μόνο ξένες δυνάμεις μπορούν να προκαλέσουν. Οι Βαλκάνιοι ούτε την όρεξη έχουν, πλέον, για φασαρίες, ούτε, κυρίως, διαθέτουν την απαραίτητη ισχύ. Η μεγαλύτερη στρατιωτική βάση των ΗΠΑ στην Ευρώπη βρίσκεται στα Σκόπια και στόχος είναι να μετατραπεί σε ΝΑΤΟϊκή, αλλά δεν κινδυνεύει η ισορροπία στα Βαλκάνια από μια μικρή καθυστέρηση. Η πίεση των Αμερικανών για το Σκοπιανό συνδέεται με την πίεση για λύση του Κυπριακού και αγνοεί και στις δυο περιπτώσεις τα ειδικά ελληνικά συμφέροντα. Όχι διότι επικρατεί κάποιος ανθελληνισμός στην Ουάσιγκτον, αλλά επειδή εκτιμούν ότι η Ελλάδα, χωρίς να είναι ασήμαντη, δεν έχει να προσφέρει κάτι το καθοριστικό στη σύγκρουση με τη Ρωσία. Ουδείς εδώ φαίνεται διατεθειμένος να πεθάνει για τις υποτιθέμενες «δυτικές αξίες». Οι εθνομηδενιστές, δεξιάς ή αριστερής απόχρωσης, έχουν υπονομεύσει την ιδέα της θυσίας για την πατρίδα, ενώ οι σύμμαχοι έχουν απογοητεύσει βαθιά κάθε νοήμονα φίλο της Δύσης. Μόλις προχθές, ο Αμερικανός Τζ. Σταυρίδης, πρώην Διοικητής του ΝΑΤΟ, δήλωσε ότι η Τουρκία είναι «πολύτιμη για τη Δύση» και με κανέναν τρόπο δεν πρέπει να χαθεί χάριν των Κούρδων. Για τους ίδιους λόγους και με την ίδια λογική, για ποιο λόγο σε μια κρίσιμη στιγμή δεν θα θεωρηθεί χρήσιμο (για να μην πω απαραίτητο) να ικανοποιηθεί η Τουρκία με μερικά «δώρα» στο Αιγαίο και στη Θράκη, ώστε να σταματήσει αυτά τα παιχνίδια με τον Πούτιν; Έτσι δεν έγινε με την Κύπρο; Δωράκι στην Τουρκία ήταν η διπλή εισβολή στην Κύπρο. Γιατί να μη γίνουν τα ίδια με τα Σκόπια; Η ελληνική ελίτ έχει αποδειχθεί πολύ «μπόσικη» στην υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων. Και πολύ κοντόθωρη, γιατί ξεπουλώντας αυτή τη χώρα πριονίζει το κλαδί πάνω στο οποίο κάθεται. Ο πατριωτισμός θα ήταν προς το συμφέρον της. Μπας και διασώσει κάτι από όσα έχει. Αλλά η εθελοδουλεία την έχει μετατρέψει σε άβουλη ζύμη, χωρίς ίχνος σκέψης.
***
Η ελληνική και η σκοπιανή ελίτ, με τις δυο καινούργιες κυβερνήσεις τους και με την αρωγή του κ. Νίμιτς,(«Μακεδόνα» εκ μητρός, λένε,) δίνουν την εικόνα ότι ιδρώνουν και λαχανιάζουν για να περάσουν με καλό βαθμό ένα «τεστ» που τους έβαλε, αιφνιδίως και άνευ πραγματικού λόγου, ένας δύστροπος επικυρίαρχος. Ώστε αυτός, σαν καλός εκπαιδευτής, να αποφασίσει αν τα «στραβάδια» θα αποφοιτήσουν και θα συνεχίσουν, ή θα φωνάξει τους επόμενους. Αυτό είναι το ύστατο και πραγματικό νόημα αυτού που λέγεται «σκοπιανό πρόβλημα». Μια δοκιμασία αν το «στραβάδι» θα βρει που είναι και θα φέρει πρόθυμα το μπαλάκι πίσω όταν ο κύριος το πετάξει λίγο πάρα πέρα.
Η ελληνική ελίτ έχει αποδειχθεί πολύ «μπόσικη» στην υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων. Και πολύ κοντόθωρη, γιατί ξεπουλώντας αυτή τη χώρα πριονίζει το κλαδί πάνω στο οποίο κάθεται. Ο πατριωτισμός θα ήταν προς το συμφέρον της. Μπας και διασώσει κάτι από όσα έχει. Αλλά η εθελοδουλεία την έχει μετατρέψει σε άβουλη ζύμη, χωρίς ίχνος σκέψης
Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν η τελευταία ελπίδα του πολιτειακού και πολιτικού συστήματος για μια στοιχειώδη αυτό-ανανέωση. Αλλά αυτή, η ξεδοντιασμένη από χρόνια Αριστερά, παραδόθηκε, ξέπνοη και πρόθυμη, με την πρώτη πίεση των άμυαλων εγχώριων και άπληστων ξένων ισχυρών κέντρων αποφάσεων. Αυτή η Αριστερά δεν είχε άλλωστε κάτι διαφορετικό να προτείνει.
Το βέτο του Βουκουρεστίου ήταν κυριολεκτικά το «κύκνειο άσμα» των όποιων «δεξιών» πατριωτικών πνευματικών, πολιτικών, οικονομικών δυνάμεων του τόπου. Το έκαναν, κυνηγήθηκαν, στο πρόσωπο του Καραμανλή, και παρέδωσαν το πνεύμα. Πλέον, ούτε μιλάνε ούτε λαλάνε. Στα αριστερά η επικράτηση των εθνομηδενιστών είναι απόλυτη με κάποιες έντιμες αλλά αδύναμες ατομικές ή συλλογικές εξαιρέσεις. Στον «ενδιάμεσο» χώρο, της υποτιθέμενης κεντροδεξιάς ή κεντροαριστεράς, (τίτλοι πλαστοί, άνευ αντικρίσματος στην πραγματικότητα), εμφανίζονται διάφορα «παιδιά του σωλήνα» που το μόνο που αποδεικνύουν είναι ότι οι καιροσκόποι πάντα βρίσκουν διεξόδους και προστάτες για να εκτραφούν και να ευδοκιμήσουν.
Τη φόρα να λυθεί μάνι-μάνι το Σκοπιανό και χωρίς προσοχή στις λεπτομέρειες (όπου κρύβεται ο διάβολος) ανέκοψε το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης. Η κυβέρνηση επιχείρησε να το διαβάλλει, αλλά τελικά κατάλαβε ότι οι φλυαρίες του Φίλη και του ΣΥΡΙΖΑ π.χ. ότι το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του (και όχι στην Ελλάδα), είναι ανεκτές όσο περιορίζονται στα ολίγα φύλλα του δημοσιογραφικού οργάνου του κόμματος. Όταν, όμως, παρεμβαίνει μαζικά ο κόσμος απειλείται το συλλογικό και ατομικό μέλλον των στελεχών που απαρτίζουν την κυβέρνηση. Μεταστράφηκε και η ηγεσία της Εκκλησίας που ανακάλυψε εκ νέου τον πατριωτισμό.
***
Στα Σκόπια δεν υπάρχει πλειοψηφία να εγκρίνει οποιοδήποτε σχέδιο. Τι μπορεί να γίνει; Να συμφωνήσουν οι δυο πλευρές στο «σχέδιο Κοτζιά» και αφού εγκριθεί από τον Νίμιτς (εννοείται και από τις ΗΠΑ) να προταθεί στα κοινοβούλια των δυο χωρών. Οι δυο κυβερνήσεις θα έχουν δείξει, αναμφισβήτητα, (στις ΗΠΑ) την καλή τους θέληση. Και όλοι θα περιμένουν να εγκριθεί το σχέδιο από τα δυο κοινοβούλια. Όποτε εγκριθεί. Είναι σύνηθες να καθυστερεί η κύρωση Διεθνών Συμφωνιών. Τα Σκόπια θα μένουν έως την κύρωση (και εφαρμογή) εκτός ΝΑΤΟ και Ε.Ε. Δεν υπάρχει κακό σενάριο, για την Ελλάδα. Να μπουν τα Σκόπια στο ΝΑΤΟ πριν από την κύρωση της Συμφωνίας. Μετά τα συλλαλητήρια, ούτε ο Κοτζιάς, ούτε ο Τσίπρας, ούτε άλλος Συριζαίος (ή ΑΝΕΛ) είναι διατεθειμένος να θάψει τον εαυτό του πρόωρα. Είπαν ότι τα συλλαλητήρια βλάπτουν. Έκαναν λάθος. Σώζουν καριέρες και ζωές. Τις δικές τους.
