του Γιώργου Καπαρού
Το «κουτί της Πανδώρας» έχει ανοίξει. Η παρούσα μεγάλη κρίση (οικονομική, υγειονομική, ανθρωπολογική) είναι ταυτόχρονα ένας κεκρυμμένος υβριδικός Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Μέσα στο σύνολο των αντιθέσεων δύο κυριαρχούν:
1) Η παρατεταμένη επίθεση από τους νεοφεουδάρχες του χρήματος κατά των εθνών και των κοινωνιών.
2) Η προχωρημένη πολύπλευρη αντιπαράθεση ΗΠΑ και Κίνας για την παγκόσμια ηγεμονία.
Οι μεγα-μεταθέσεις και οι αλλαγές πρόκειται να είναι κοσμογονικές: α) Στα οικονομικά και στα πολιτικά συστήματα. β) Στους τρόπους ζωής. γ) Στη Νέα Διεθνή Τάξη.
Τώρα βρισκόμαστε στην αρχή του έτους 2020. Του έτους της «τέλειας καταιγίδας». Μέσα στον «Χειμώνα» (2007-2025) του πέμπτου μακρού κύματος Kondratiev (1982-2025) η δυναμική του βραχυχρόνιου οικονομικού επιχειρηματικού κύκλου περνάει στη φάση της μεγάλης συστολής. Στον ουρανό της συμβολικής οικονομίας και των χρηματοπιστωτικών αγορών τεράστιες «φούσκες» από καιρό έτοιμες να σκάσουν ανταμώνουν με τον «μαύρο κύκνο» που ονομάζεται κορωνοϊός Covid-19.
Μπροστά σε αυτές τις συνθήκες εξαγγέλλεται ένας επιλεκτικός νεο-κεϋνσιανισμός ήτοι κρατικός παρεμβατισμός, εγγυήσεις και πακέτα για χρηματοοικονομική στήριξη προς μεγα-τράπεζες, πολυεθνικές εταιρείες κλ.π., κατατρώγοντας τα χρήματα των φορολογουμένων. Ενώ οι πολλοί οι μικροί και οι απόκληροι θα πάνε για θυσία στην παγκόσμια τεχνο-φεουδαρχική Gehenna.
– Ως προς τον Covid-19 η προέλευση είναι από φυσική μετάλλαξη; Διαφυγή από κάποιο εργαστήριο βιοχημικού πολέμου; Ένα μέγα-πέρασμα σε παγκόσμιο ΑΡΒΧΠ;
– Ο διεθνής νεοφιλελευθερισμός 30 χρόνια εξαρθρώνει τη δημόσια υγεία. Τώρα πώς τα κρατικά συστήματα περίθαλψης θα μπορέσουν να ανταποκριθούν αποτελεσματικά και να εξασφαλίσουν την αναγκαία πρόσβαση και κάλυψη στους μαζικά προσβληθέντες πληθυσμούς;
– Οι παγκόσμιες υπερ-ελίτ από τη μια σχεδιάζουν τη κορυφαία ληστεία του αιώνα όπου επιδιώκουν μια πρωτόγνωρη αναδιανομή εισοδήματος και πλούτου ανάμεσα σε κοινωνικές τάξεις, επιχειρήσεις, χώρες σε βάρος των αδύναμων και από την άλλη προσβλέπουν σε μια αδυσώπητη πλανητική νεοταξική δικτατορία, σε ένα μετα-πανδημικό μέλλον με μέγιστη τεχνο-ολοκληρωτική επιτήρηση και περιορισμό των κοινωνικο-πολιτικών και προσωπικών ελευθεριών.
– Η δε ευρωκρατία βρίσκεται σε κατάσταση συνολικής και βεβαίως ηθικής χρεωκοπίας. Βλέπουμε τα κράτη της Νότιας Ευρώπης να τα κυβερνούν οι αμοραλιστές τοποτηρητές των νεο-φεουδαρχών του χρήματος, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του γερμανικού Ράιχ. Που ενόσω κοινωνίες και οικονομίες αποδιαρθρώνονται οι τοπικές κυβερνήσεις φροντίζουν μόνο για την πλήρη εξασφάλιση των τοκογλύφων δανειστών αντί να προβούν απέναντι τους σε μια γενικευμένη στάση πληρωμών.
Με την ερεβώδη οικονομική πτώση του 2020, σε διάδραση με τη μεγάλη αποσταθεροποίηση στην υγεία λόγω Covid-19, θα επέλθει μια επανεκκίνηση/αναδιάρθρωση του διεθνούς χρηματοοικονομικού συστήματος, της παραγωγικής βάσης και των κοινωνικοπολιτικών θεσμών του. Ο κόσμος μετά το πέρας αυτής της χαοτικής περιδίνησης θα είναι διαφορετικός καθώς το δυτικό έργο του φιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης καταρρέει.
Το παλιό δίλημμα «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» αποκτά νέα μορφή και νέο περιεχόμενο: Παγκόσμια τεχνοδεσποτεία/νεοδουλοπαροικία ή αφυπνισμένη και λευτερωμένη ανθρωπότητα
Στο κρυφό σχεδιάγραμμα της νέας μορφής που αυτός θα λάβει συλλειτουργούν τέσσερις κρίσιμοι παράγοντες:
i) Οι χώρες τώρα εξέρχονται αναγκαστικά από την συντριπτική «πλανητική ενότητα», διαχωρίζονται, υψώνουν τα σύνορα, απομονώνονται και αναδιπλώνονται. Μέγιστη «Ασφάλεια» (οικονομική, επισιτιστική, υγειονομική, αμυντική) και Ικανή «Αυτάρκεια» αποκτούν ιδιαίτερη σημασία.
ii) Στη συνέχεια αυτής της διαδικασίας πρόκειται να αναπτυχθούν άλλες επανασυνδέσεις όπου θα προκύψουν καινούργια περιφερειακά μπλοκ μέσα σε ένα πολυπολικό γεωοικονομικό και γεωπολιτικό ορίζοντα.
iii) Αν η υγειονομική καραντίνα στην οποία εισέρχεται η ανθρωπότητα είναι μια αναγκαία προφυλακτική κατάσταση, παράλληλα η διεθνής ολιγαρχία προσπαθεί να επιβάλει μια άλλη οικονομική, κοινωνική και ψυχο-ιδεολογική καραντίνα η οποία περιλαμβάνει την τρομακτική πλανητική συντριβή των εργασιακών, βιοτικών και πολιτιστικών όρων ύπαρξης των καταπιεσμένων τάξεων, των λαών και των εθνών.
iv) Όθεν η διεθνική ολιγαρχία δεν μένει αδρανής. Οι στόχοι της «παγκόσμιας διακυβέρνησης» και της «πλανητικής νεοταξικής φυλακής» παραμένουν σταθεροί ενώ αλλάζουν τα μέσα επίτευξης τους. Ιππεύει τον ίππο της παρούσας γενικής ανθρωπολογικής κρίσης προσπαθώντας να αντιστρέψει τον συγκυριακό απομονωτισμό και να επιβάλει το δικό της πρόγραμμα για τον 21ο αιώνα αυτό του (μετακαπιταλιστικού) τεχνοδεσποτισμού. Βασικά σταθερά στοιχεία αυτού του προγράμματος είναι:
α) Ο απόλυτος και πολυεπίπεδος έλεγχος του παγκόσμιου πληθυσμού.
β) Η αποβιομηχάνιση της οικονομίας και η μεταβιομηχανική κοινωνία.
γ) Η αποσύνθεση όλων των προϋποθέσεων της εθνικής και κρατικής κυριαρχίας.
δ) Η παγίωση και βελτίωση των τεχνικών, των μηχανισμών και των μέτρων επιτήρησης. Η κατάργηση των όποιων υπολειμμάτων δημοκρατίας. Ο υπερ-αυταρχικός ιεραρχικός εξουσιασμός δια της πρωτοκαθεδρίας των αυτοτελών διεθνικών δομών και θεσμών.
Τα πάντα θα εξαρτηθούν από ένα θεμελιώδες φυσικο-ιστορικό δεδομένο. Αν οι λαοί αυτού του κόσμου διαθέτουν την αναγκαία αυτοεπίγνωση μαζί με όλα εκείνα τα βιοψυχικά και πολιτισμικά αντισώματα και τα δημιουργικά αποθέματα ώστε να τσακίσουν την πολύμορφη ανθρωπολογική απειλή. Για να επαναπροσδιορίσουν το πεπρωμένο της ζωής τους και του μέλλοντος τους. Το παλιό δίλημμα «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα» αποκτά νέα μορφή και νέο περιεχόμενο: Παγκόσμια τεχνοδεσποτεία/νεο-δουλοπαροικία ή αφυπνισμένη και λευτερωμένη ανθρωπότητα.
* Αναδημοσίευση από τον ιστότοπο tileplagktoiplanai.blogspot.com. Επίσης ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και το άρθρο του Γιώργου Καπαρού με τίτλο Παρόν και Μέλλον. Σημεία και Τέρατα» που δημοσιεύτηκε στον Δρόμο, στο φύλλο 451, στις 20/04/2019
