Σήμερα και αύριο γίνεται στην ΑΣΟΕΕ η Πανελλαδική Συνάντηση του Μετώπου Αλληλεγγύης και Ανατροπής (ΜΑΑ), στην οποία αναμένεται να αποφασιστεί το πολιτικό στίγμα, οι κανόνες λειτουργίας, καθώς και το νέο Συντονιστικό του ΜΑΑ. Ζητήσαμε από τρεις ανθρώπους με ενεργή παρέμβαση στο ΜΑΑ να μας πουν τι προσδοκούν από το διήμερο και πού προσβλέπουν.
Ελένη Σωτηρίου:Μια δύσκολη αλλά ουσιαστική αρχή
Πηγαίνουμε στην Πανελλαδική Συνάντηση του ΜΑΑ με αισιοδοξία αλλά και με επίγνωση των δυσκολιών. Μας ωθεί η ανάγκη να υπάρξει μια ενωτική διεργασία και αποκρυστάλλωση με ριζοσπαστικό, αντισυστημικό πρόσημο. Ένα κέντρο πρωτοβουλιών σε διαρκή διεύρυνση, που να γεφυρώνει τον κοινωνικό αναβρασμό με τους αναγκαίους κεντρικούς πολιτικούς στόχους: την ανατροπή της κυβέρνησης και το άνοιγμα ενός άλλου εφικτού δρόμου για την χώρα.
Σήμερα δεν υπάρχει σχεδόν καμιά πολιτική δύναμη που να θέτει το ζήτημα της ανατροπής του πολιτικού συστήματος, να καλεί και να οργανώνει τον πολιτικό αγώνα με αυτό το στόχο. Κι όμως, αυτή είναι η μεγάλη, η πρώτιστη λαϊκή ανάγκη. Οι αντιστάσεις και οι διαμαρτυρίες σε όλη την Ελλάδα δείχνουν την κραυγαλέα απομόνωση της κυβέρνησης αλλά και όλων των πτερύγων του νεοφιλελευθερισμού. Ταυτόχρονα, όμως, μεγάλη είναι η απόσταση του κοινωνικού δυναμικού από την Αριστερά. Ο αγωνιζόμενος κόσμος δεν βλέπει στο πλάι του μια δύναμη, που να πασχίζει για να νικήσει το δίκιο του λαού, που να «τα δίνει όλα» για να μην περάσουν οι επιταγές του Μνημονίου και τα μέτρα της κυβέρνησης. Αυτή η μεγάλη έλλειψη πρέπει να καλυφθεί. Το ΜΑΑ στη σημερινή μορφή του δεν μπορεί να το κάνει αυτό, όμως επιχειρεί να ανοίξει μια μετωπική διαδικασία που προοπτικά να μπορέσει να ανταποκριθεί σε αυτό το καθήκον. Κι αυτό γιατί το ΜΑΑ –το έδειξε σε πολλές περιπτώσεις με πιο πρόσφατο παράδειγμα το «μένουμε Σύνταγμα» στις 23 Φλεβάρη- έχει σαφή αντισυστημικό προσανατολισμό και κινηματική λογική.
Θέλουμε το ΜΑΑ να πλατύνει, να πλατύνει πολύ, να αυτοξεπεραστεί. Μέλη του να γίνουν χιλιάδες άνθρωποι, αλλά και συλλογικότητες, τοπικά σχήματα, περιβαλλοντικές επιτροπές, πολιτιστικές ομάδες, νεολαιίστικες πρωτοβουλίες, συνδικαλιστικές πρωτοβουλίες, κινήματα ανυπακοής. Δεν είναι εύκολο όλο αυτό. Δεν είναι δεδομένο ότι θα το πετύχουμε, χρειάζεται δουλειά, όχι λόγια, χρειάζεται ευρύ βλέμμα και συνθετική αντίληψη. Πυξίδα μας είναι το να συμβάλλουμε σε ένα μεγάλο Λαϊκό Μέτωπο ριζικής αλλαγής –γιατί μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει πολιτική, οικονομική, κοινωνική διέξοδος για τα χώρα.
Η δημοκρατική συγκρότηση και λειτουργία είναι απαραίτητη προϋπόθεση. Κι εδώ φαίνεται το ΜΑΑ να έχει πετυχαίνει πράγματα που δεν υπήρξαν σε άλλα μετωπικά σχήματα. Με την εγγραφή μελών, με τη συγκρότηση τοπικών επιτροπών, με την ετήσια Πανελλαδική Συνάντηση αλλά και την ανά τρίμηνο Συνέλευση (από αντιπροσώπους) και με κάθε φυσικό πρόσωπο να διαθέτει μια ψήφο. Όλα αυτά δείχνουν την καλλιέργεια ενός κλίματος ενεργητικής συμμετοχής, σύνθεσης των διαφόρων προσεγγίσεων (καθώς για τις αποφάσεις απαιτείται 75% του κάθε σώματος), συλλογικότητας στη λήψη των αποφάσεων και στην εκπροσώπηση.
Με όσα έχουν συμβεί και συμβαίνουν δικαιούται κάθε άνθρωπος της Αριστεράς να είναι επιφυλακτικός, όμως φαίνεται ότι η Πανελλαδική Συνάντηση του ΜΑΑ μπορεί να φέρει κάτι ουσιαστικό και προωθητικό.
Κώστας Γέρος: Η αναμενόμενη οδύσσεια της συγκρότησης
Η πραγματική πορεία του Μετώπου Ανατροπής και Αλληλεγγύης ανοίγει, ουσιαστικά, με την Πανελλαδική του Συνάντηση. Καθώς η ιστορία στην πατρίδα μας τρέχει με εξωφρενική ταχύτητα, οι βολονταριστικές, αλλά ουσιαστικές τοποθετήσεις του Μετώπου προ μερικών μηνών, είναι ήδη ίσως ξεπερασμένες.
Το κοινωνικό σκηνικό, όμως, καθορίζεται από την τάση της αύξουσας συνείδησης, του αδιεξόδου της μνημονιακής πολιτικής. Η κατάρρευση της οικονομίας χωρίς ουσιαστικές ελπίδες ανάκαμψης, το ανεξέλεγκτο χρέος, η αποδόμηση του κοινωνικού κράτους, η εφιαλτική ανεργία, η μετανάστευση, εξαντλούν το πολιτικό σύστημα και ο θυμός αντικαθιστά το αρχικό σoκ. Εν τω μεταξύ ο ολοκληρωτισμός βαθαίνει μέσα στην Ε.Ε., ενώ από την Ελλάδα και τον λαό της αφαιρείται κάθε δικαίωμα να αποφασίζει για την τύχη του. H κοινοβουλευτική δημοκρατία καταργείται, το Ελληνικό Σύνταγμα καταλύεται, η χώρα μετατρέπεται σε αποικία του Βερολίνου. Αναζητείται η εναλλακτική πολιτική λύση, στη σημερινή πορεία προς την άβυσσο. Το κοινωνικό αφτί είναι ανοικτό, ακόμη και σε «ανορθολογικές» απαντήσεις ή τουλάχιστον σε απαντήσεις αντίθετες με το μέχρι σήμερα κυρίαρχο νεοφιλελεύθερο ρεύμα.
Αναζητούνται οι πολιτικές αιχμές που θα διαμορφώσουν μια νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία που θα βγάλει την ελληνική κοινωνία από την κρίση και που φυσικά συνεπάγονται μια πρόταση για μια οικονομία με πλήρη απασχόληση που θα αφήνει ανοιχτό το ζήτημα των κοινωνικών πειραματισμών. Ακόμη δεν έχει γίνει βέβαια κατανοητό -ούτε στο σύνολο της Αριστεράς- ότι ένα εναλλακτικό οικονομικό σχέδιο ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό (ακόμη και αυτό που προβλέπει απλώς καπιταλισμό με κοινωνικό κράτος), ιδίως σε ημιπεριφερειακές χώρες σαν την Ελλάδα, φέρει ως αναγκαία συνθήκη την κατασκευή φραγμών, στην ελεύθερη κίνηση των εμπορευμάτων, των κεφαλαίων και την άρση των γενικών κανόνων της ελευθερίας του εμπορίου και του ανταγωνισμού. Ουσιαστικά, οποιαδήποτε νικηφόρα μάχη της εργασίας ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, στην πατρίδα μας, προϋποθέτει έξοδο από το σύστημα ευρώ-Ε.Ε.
Δυστυχώς η πολιτική κατάσταση του αντιμνημονιακού πολιτικού μπλοκ, δεν του επιτρέπει, προς το παρόν, να μπορεί να εκφράσει με ουσιαστικό τρόπο μια τέτοια πολιτική ιδέα.
Ούτε καν έστω και μονομερώς στο ζήτημα του χρέους δεν μπορεί να απαντήσει. ΚΚΕ και «πλειοψηφία» του ΣΥΝ, παραπέμπουν στη Δευτέρα Παρουσία, είτε του (αν)υπαρκτού, είτε της αόριστης ευρωπαϊκής λύσης. Στο ΠΑΣΟΚ δεν έγινε μαζική διάσπαση, η Σπίθα είναι ένας άγνωστος x. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ που καταθέτει μια ουσιαστική πρόταση, την τραυματίζει συγχρόνως, κάτω από το άγχος της άμεσης αντικαπιταλιστικής απάντησης. Οι παραπάνω πολιτικές και ιδεολογικές αδυναμίες καθιστούν τον στόχο του Μετώπου μια μεγάλη Οδύσσεια.
Το Μέτωπο Ανατροπής και Αλληλεγγύης, για να υλοποιήσει τον τίτλο του, οφείλει να χαράξει τη ρότα για την Ιθάκη, να καταθέσει σύντομα μια ρεαλιστική και σαφή πρόταση που θα δώσει στο μπλοκ τής αντίστασης την πολιτική ηγεμονία και θα οδηγήσει και στην ουσιαστική συγκρότηση ενός Λαϊκού Μετώπου, ακόμη και αν αυτή η πρόταση δεν μπορεί, για ιδεολογικούς και πολιτικούς λόγους, να συμπεριλάβει το σύνολο της Αριστεράς.
Χρήστος Καπάταης: Τα κριτήρια επιτυχίας
Η διήμερη συνάντηση του ΜΑΑ για όλους εμάς που έχουμε την αγωνία της νέας εποχής που έρχεται, πρέπει να σηματοδοτήσει την αρχή μιας προσπάθειας συγκρότησης ενός μεγάλου λαϊκού ριζοσπαστικού μετώπου που να μπορεί, πειστικά, να απαντήσει στις σημερινές προκλήσεις. Αν η διήμερη πανελλαδική συνάντηση του ΜΑΑ θεωρηθεί ως «εσωτερική διαδικασία», σίγουρα δεν θα έχει πετύχει το σκοπό της. Ασφαλώς πρέπει να λύσει κάποια οργανωτικά θέματα «εσωτερικά», αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτό το ζητούμενο.
Από τη διήμερη συνάντηση του ΜΑΑ θα πρέπει, αρχικά, να γίνει κατανοητή η πολιτική μας άποψη «εσωτερικά», αλλά το πιο σημαντικό είναι η συζήτηση να γίνει στην κοινωνία.
Αν οι 9 θέσεις μείνουν άλλο ένα χαρτί για συζήτηση κάποιων οργανώσεων ή κάποιων λίγων… ψυλλιασμένων, θα είναι καθαρή αποτυχία. Τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ της επιτυχίας και της αποτυχίας θα την τραβήξουν, αρχικά, αυτοί που θα συμμετέχουν. Άρα, κρίσιμος παράγοντας θα είναι η ενεργητική συμμετοχή.
Άλλος σημαντικός παράγοντας επιτυχίας θα είναι ο πλούτος των προτάσεων απόψεων και σκέψεων που θα κατατεθούν και θα συζητηθούν. Επίσης, παράγοντας επιτυχίας είναι το πνεύμα συντροφικότητας αλλά και η προσπάθεια κατανόησης της διαφορετικής θέσης. Κανένας από εμάς δεν κατέχει την απόλυτη αλήθεια. Η ατομική αλλά και συλλογική προσπάθεια κατανόησης της διαφορετικής άποψης θα βάλει γερά θεμέλια στο άνοιγμά μας στην κοινωνία. Για να μπορεί το ΜΑΑ να «χωράει» είναι απαραίτητη η οικοδόμηση της αλληλοκατανόησης και της συντροφικότητας. Παράγοντας επιτυχίας είναι η συμμετοχή της νεολαίας, νεολαίας που προβάλλει απλά, αλλά και πολύπλοκα αιτήματα. Θεωρώ δεδομένο ότι τέτοιες προσπάθειες δεν θα προβληθούν από τα ΜΜΕ, άλλωστε δεν τους βολεύει. Είναι κρίσιμο να βρούμε τρόπους ώστε η προσπάθειά μας αυτή να γίνει γνωστή από όσο γίνεται μεγαλύτερες κοινωνικές ομάδες αλλά και άτομα.
Σημαντικότερο απ όλα τα παραπάνω είναι η διήμερη συνάντηση του ΜΑΑ να δώσει την αίσθηση στην κοινωνία ότι κάποιοι, λίγοι ή πολλοί -δεν έχει σημασία- προσπαθούν ώστε να δημιουργηθεί εκείνο το αποκούμπι που όλοι η κοινωνία αναζητά. Η ελληνική κοινωνία, καιρό τώρα, αναζητά εκείνη την πολιτική δύναμη που μπορεί να τη στηρίζει αλλά και μπορεί να δώσει λύση στο σημερινό αδιέξοδο .
Ελπίζω, λοιπόν, η διήμερη συνάντηση του ΜΑΑ να έχει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά, ώστε να επιτελέσει το σκοπό της.
